Vrijdag 13 augustus

Barcelonette-Grenoble

2 in 1

Het is al warm als we om 8:30 uur op 't Ros stappen. Het zou vandaag 36 graden worden en we rijden naar lager gelegen gebieden, dus dit gaan we voelen.

"Oei...daar waren we bijna gevallen!" 'T Ros hangt ver door naar links, want met al zijn kracht weet Frank 't Ros weer in een rechte stand te krijgen. Maar goed dat Frank zo'n sterke beenspieren heeft, blij met de sportschool. Ik hoor een vloek in mn helm en een enorme zucht. " Verdomme!. Bij het indraaien om te parkeren bij de boulanger, moeten we in bijna stilstand en op grave, uitwijken voor een achteruitrijdende auto, met een bijna val tot gevolg.

Nu eerst maar ontbijten, lekker met croissantjes en koffie. Als ik voor een tweede koffie in de lange rij ga staan, wat lang gaat duren, besluiten we om dit te laten zitten en onderweg nog een stop in te lassen. Temperatuur stijgt snel, dus rijden maar.

Krakend hoor ik in mn helm nog maar in 1 oor Frank praten, maar verstaan doe ik het niet. De headset gaat uit, dit is niet te doen. Erg stil zo rijden maar het lijkt of mn headset het heeft begeven. Zou 't vrijdag de 13 e zijn?

De route gaat vandaag naar Grenoble, de eerste etappe richting Nederland. Het is enorm druk op deze "rode weg op de kaart", en na Gap besluiten we om naar de N of D wegen over te gaan, dit is veel rustiger rijden. Geen duwers en gevaarlijke inhaal manoeuvres door anderen. Maar eerst een pauze met.... de overheerlijke vruchtenvlaai. Zandtaartbodem met vers fruit vaak bessen en frambozen. Heerlijk fris, het smaakt ons goed. We zijn op de Col de Noyen (1664 m) die we via een lange slingerweg zijn opgereden. Het uitzicht vanaf de top is prachtig, een enorm dal met fruitbomen met daar rondom de hoge Alpen.

"Hé ik kan je weer verstaan!" Opgelucht zijn we beiden. Blijkbaar heeft een los contactje in de headset besloten om weer vast te gaan zitten en we kunnen nu weer praten, dat is zo veel fijner rijden.

Het landschap is aan het veranderen, de hele hoge bergen laten we achter ons en we zien brede valleien ontstaan met wijngaarden en zonnebloemen.

Het grind knispert onder de banden, heel voorzichtig rijden we een kleine col op. Overal ligt nieuw asfalt met grind, in dikke lagen waardoor de wielen zich vast lijken te zetten en Frank weer al zijn stuurmanskunsten uit de kast moet halen om de bochtige en stijgende weg op te rijden. Naar beneden suizen we weer als vanouds omlaag, iedere bocht wordt met precisie genomen. Dit is de laatste col die we rijden, we komen nu in vlakker land.

Ja hoor... gillend storten mensen zich weer van een brug af, hangend aan een groot elastiek. Betalen hier zelfs voor, een ervaring met adrenaline. Hoewel wij daar ook niet vies van zijn ( deltavliegen in Nepal en zipline in Zweden) is bungeejumping nog niet iets wat op onze wensenlijst staat. Maar wellicht zijn er thuis mensen die hierin ervaring hebben en ons kunnen verleiden? Wie weet. Wij kopen wat flessen water en ijsjes en gaan op de bank bij t winkeltje zitten, we hebben uitzicht op het bundjeejump spektakel.

Het is erg heet dus het water en ijs doen ons goed. Verder gaan we...

Daar ligt het kasteel waar Napoleon is geweest, vlakbij Grenoble zien we een groot kasteel liggen. We stuiven er voorbij en rijden Grenoble in. Hier is de hitte enorm en we zijn dan ook blij als we voor ons hotel staan en kunnen inchecken. 'T Ros gaat de parkeerkelder in en wij springen even later onder de douche. We hebben een appartement in dit hotel, met keukentje en balkon. Het hotel zelf heeft ook nog een tuin waar we kunnen zitten.

Grenoble is een heerlijke stad, die we opnieuw lopende gaan verkennen. Omdat we na de vruchtenvlaai niets mee hebben gegeten hebben we honger. We belanden in een parkje, waar we de vorige keer ook zijn geweest. Maar toen was t slechter weer en waren er geen terrassen te zien, nu zijn er velen. Onder de enorme dikke platanen staan de tafeltjes en stoeltjes klaar voor eters. We zijn weer wat te vroeg maar kunnen wel al plaats nemen. In Frankrijk wordt er pas vanaf 19:00 uur eten geserveerd, we wachten een half uurtje heerlijk in de schaduw. Een koud biertje (0%) en een glas siroop de menthe smaken al goed. Even later smaakt het eten ons goed. Uiteraard is ook nu weer onze Pas Sanitaire gecontroleerd.

14 augustus 2021

D2017f

Grenoble-Besancon

" Pfff..alweer rood!" We rijden al een half uur de stad uit, maar lijken ieder stoplicht op rood te hebben en dat zijn er toch al zo'n 20 geweest. Langzaam laten we Grenoble achter ons, we zijn vandaag aan etappe 2 van de terug reis begonnen na het ontbijtje op ons balkon. En nog blijven de stoplichten steeds rood geven en we schieten niet erg op. We rijden een mooie route vandaag, over vele kleine wegen die door kleine dorpjes gaat. De huizen zijn aan het veranderen, grote huizen met schuine daken die een knik maken onderaan vlak voor de dakgoot. Op de daken liggen halfronde schijfjes, soms in verschillende kleuren. Ook lijkt in de dorpen de tijd stil te hebben gestaan, oude huizen en boerderijen waar de muren veel schade hebben. Maar ook dat gaat en niemand lijkt zich hier druk over te maken.

Het is weer warm aan het worden zo midden op de dag en we blijven in een redelijk tempo de weg vervolgen.

"Pas Saniaire s.v.p.?" De check hebben we gehad en nemen plaats onder de parasol. Het piepkleine plaatsje heeft een hotel-restauarant waar we gestopt zijn om wat te eten en de rusten, we zijn al lang aan het rijden. Naast ons zit een gezelschap in sjieke kleding deftig te eten. We voelen ons wat opgelaten in onze natte t-shirts, motorbroeken en laarzen. Ze knikken gelukkig een " bonjour" naar ons.

We kiezen de plat de jour. De halve zoete meloen smaakt super lekker, koelt ons ook een beetje af. De rijst met kip ( we eten wat de pot schaft!) en groenten is lekker, net als de citroensorbert met zelfgemaakt ijs.

Naast ons aan de feesttafel is de kok een praatje aan het maken met de gasten. Ze heeft haar schort dubbelgevouwen vast omdat dit niet zo schoon meer is. Leuk dat ze dit doet overigens.

Door maar weer, verder en verder de kilometers glijden onder ons door.

We worden ingehaald door een ambulance met sirene en zwaailicht, oei dat belooft niet veel goeds. En inderdaad staan we even later stil en kunnen dan stapvoets doorrijden. Het kleine vrachtwagentje is over de volle zijkant opengescheurd, er achter staat een grote audi die plat lijkt. Er ligt nog iemand in deze auto en een slangetje dat naar een vloeistofzakje gaat is zichtbaar. De artsen zijn druk bezig om een leven te redden.

Stil rijden we verder, dit maakt altijd zo'n indruk.

De remmen worden ingedrukt, een auto schiet vlak voor ons de weg op om meteen na 20 meter, rechtsaf een andere weg in de slingeren. In de auto zitten "petjes", jongens van een jaar of 18 met petjes op. Oef dat ging net goed en met het eerdere ongeluk nog in ons hoofd hebben we toch wel kippenvel. "Niets aan de hand dit zag ik al aankomen en had al wat geremd, no worries!" Frank stelt me gerust, maar schrikken was het wel.

We komen veilig aan in Besancon, een historische vestingstadje. Na het inchecken en douchen lopen we de stad in en zijn onder de indruk van de vele historische gebouwen, een ziekenhuis, kerken, stadspaleizen enz. De straten zijn autovrij en we lopen al snel het deel in waar geen toeristen komen. Een poort tussen huizen in, even gaan kijken? Een binnenplein met een fontein is de verassing. Via een andere poort/ doorgang komen we in een andere straat uit. We klimmen steeds verder door de smalle straatjes omhoog. Bijzonder hoe deze stad is gebouwd op deze berg, met helemaal op de top de vesting die op de Unesco lijst staat. We dalen weer af en lopen een stukje naast de rivier de la Doubs, langs het conservatorium en zo de stad weer in.

De pleinen en straten zijn nu vol etende mensen, die gezellig op de terrassen zitten, druk pratend.

Wij strijken ook op een terras neer en even later genieten we van een heerlijk, maal.

Moe maar voldaan lopen we over de brug terug naar ons hotel en gaan heerlijk slapen.