Donderdag 12 augustus

1800 km

" Jaaah...kijk de teller staat op 1800 kilometer, zoveel hebben we tot nu toe gereden!" Frank roept dit in mn helm, via de oortjes komt het binnen. Het is leuk om bij te houden hoeveel we gereden hebben. Dit is de eerste vakantie met 't Ros, een grote zware motor. En dan meteen in het hooggebergte rijden met twee personen en volle bepakking, als dat niet knap is! Dit smaakt naar meer. " Het meeste gewicht zal in de zijkoffers moeten, dat is 't Ros niet meer top-zwaar". We gaan alle spullen herpakken en nu al blijkt dat we nog te veel bij ons hebben. Alle reserve proviand, de extra broek en t-shirts zijn niet nodig. We hadden al weinig bij ons, maar t kan zelfs met nog minder!

Het uitzicht is weer verbluffend. Blauw groen water zo ver als je kan kijken, dan heuvels met oude dorpjes, bergbeken die van de hoge toppen naar beneden stromen met grote watervallen tot gevolg. Op het water zien we motorboten, waterskiërs, en roeiboten. In de lucht wordt er weer gevlogen met deltavliegers en parapenten, ook zweefvliegtuigen zien we boven ons gaan. We rijden langs het Lac du Serre Poncon, het grootste en hoogst gelegen stuwmeer in Frankrijk. Langs de randen van het meer is het dringen geblazen, overal staan campers, zitten mensen te eten of hangen in de hangmat die ze zelf hebben meegebracht.

Als we vlakbij de brug over het meer komen stropt al het verkeer en staan we stil in de volle zon, gelukkig trekken de auto's op onze rijbaan op en de verkoelende wind kan weer onze helmen inwaaien. We slaan snel linksaf en rijden aan de westkant van het meer over een smalle weg, die ons slingerende over de bergen laat rijden. Er is zelf nog een kleine Col die we opgaan en op de top is een restaurantje waar we gaan eten.

Eerst krijgen we de controle van onze Pas Sanitair, voordat we een plaats mogen zoeken. Ik zie bij een tafel naast ons een limonadeglas met een groen drankje en dat roept herinneringen op aan de vakanties in de Provence. " A ve vous sirop de Menthe?" De serveerster begrijp dit gebrekkige verzoek en even later zit ik heerlijk te genieten van de methossmaak van deze limonade. Frank proeft maar houdt t liever bij de Cola.

" excusement, ......" de serveerster maakt excuses omdat we lang op het eten moeten wachten, maar we hebben alle tijd en zitten lekker na te genieten van de rit en kletsen er lekker op los. Het is een druk restaurant en blijkbaar is de keuken daar niet op ingericht. Maar gelukkig komt altijd het eten en we laten het smaken.

Weer terug in Barcelonette springen we onder de douche, het was toch erg warm vanmiddag. Weer lekker opgefrist gaan we tege 18:30 uur het stadje in. Op het pleintje met de vele restaurantjes zijn nu ook nog rijen plastic stoeltjes gezet. Zou er vanavond weer muziek zijn? We kijken nu toch in de smalle straatjes naar een restaurantje en zien een leuk eethuis met Tunesisch eten. Als we zitten te eten komt er een gezin met twee jonge meisjes een tafeltje naast zitten. We raken in gesprek met deze Nederlanders uit Zoetermeer. Het is een geanimeerd gesprek en we gaan hartelijk uit elkaar. Zo leuk deze spontane ontmoetingen.

Deze avondwandeling lopen we in westelijke richting. Er wordt gezongen en gitaar gespeeld, Franse liedjes die de toeschouwers meezingen. De 2 straat muziekanten maken er een feestje van, wij genieten mee. Een mooie afsluiting van deze avond.