Woensdag 11 augustus

Col st. Michel-Peresq-Barcelonette

Het ontbijt was prima en we stappen tegen 9:00 uur op 't Ros en koersen naar Barcelonette. Alweer een beetje noordelijker. We hebben bedacht dat we iedere dag enkele honderden kilometers willen rijden richting thuis. Dus we gaan niet iets langer hier blijven om dan in twee dagen autobaan naar huis te rijden, ontspanning en genieten gaan voor, ook onderweg.

Ook nu weer een prachtige Col d'Allos (2247 m) die we rijden, steeds hoger maar ook smaller is de weg. Er is een nieuwe laag asfalt aangebracht die wel 40 cm dik is, het gevolg is dat je absoluut niet aan de kant moet rijden omdat je dan meteen van de berg dondert. Heel voorzichtig nemen we iedere bocht, gelukkig zijn er weinig anderen op dit weggetje en kan 't Ros veilig boven komen. En daar kunnen we even lekker bijkomen met een omelette en een sandwich. Genietend van de prachtige bergen om ons heen.

Naar beneden rijden is veel meer ontspannen dan naar boven rijden, vooral omdat je bij het naar boven rijden je snelheid moet zien te behouden anders kieper je om in de bocht. Met deze wegen komen wij aan de grens van wat er kan met deze zware en beladen motor. We zien genoeg snellere motoren voorbij rijden, maar daar zit 1 persoon op zonder bagage en ook de motoren zijn lichter. Het gaat er daarbij vooral om zo snel en plat mogelijk de bochten nemen. Wij rijden ons eigen tempo en nemen geen risico's.

Als we afdalen voelen we de temperatuur weer toenemen en ook nu onstaat er weer veel hitte in de helmen en pakken. We rijden al een tijdje door de vallei van de Verdon, die ook hier diepe Gorges heeft uitgesneden in het landschap. Erg mooi, zeker omdat we regelmatig de Verdon oversteken en dan goed de Gorges in kunnen kijken.

In t stadje Colmars stappen we even af om door dit mooie middeleeuwse plaatsje te lopen. Bij een oude deur in een van de huizen staan mensen in de rij, we sluiten aan. Een klein mannetje vraagt wat we wensen en als we aangeven iets lekkers te wensen, keert hij terug met een papieren zakje met daarin een croissant en een chocolade croissant. Deze bakkerij lijkt zo uit de geschiedenis te komen, inclusief t bakkertje. Even later eten we deze smakelijke lekkernijen op, het bakkertje maakt heerlijke croissants.

Verder gaat het naar Barcelonette, waar we twee nachten zullen blijven. Als we onze slaapplek hebben gevonden staat er op de deur dat we een telefoonnummer moeten bellen. Als we dat doen krijgen we onze hostess aan de lijn en even later mogen we onze spullen al binnen zetten. Ondanks dat we vroeg zijn. Dat de hostess flexibel en meedenkend is hadden we al uit de reviews voor dit appartement gelezen. We klauteren met onze bagage de oude houten trappen twee verdiepingen op. Onderweg zien we op de overloop kasten met spullen, en op de trap naar de derde verdieping staat zelfs een mega grote boiler:o!

Een appartement op de tweede verdieping is voor ons, een keukentje, toilet en douche en een slaapkamer. De witte lakens op t bed stralen ons tegemoet. Het is allemaal fris en schoon. Je moet hier wel van schrootjes houden, want die zitten overal. We hebben uitzicht op de hoge bergen waar we vandaag vandaan kwamen. Het leuke van dit logeeradres is dat het midden in Barcelonette ligt. Als we even later naar t toitel willen gaan, blijkt dat dit wel een erg klein hokje is, alleen scheef op de bril zitten laat toe dat de deur dicht kan. Dat is wel ff wennen.

Als we even later Barcelonette inlopen hebben we gedoucht en onze zomerkleding aan, heerlijk is dat. We verkennen de straatjes waar opvallend veel Mexicaanse spullen worden verkocht in de vele winkeltjes. Het blijkt dat er eind vorige eeuw vele Fransen uit dit gebied, terug keerden vanuit Mexico nadat zij daar een fortuin hadden verdiend. Met dat fortuin bouwden zij hier exclusieve zomerhuizen.

Vanavond is er een optreden van een Mexicaanse band, we gaan natuurlijk kijken!

Als we na deze eerste verkenning van Barcelonette het appartement binnen komen zien we dat onze hostess het bed heeft verlengd met een bankje waarop zorgvuldig kussens zijn gelegd met daaroverheen een laken, zodat de voeten van Frank niet in het luchtledige zweven gedurende de nacht. De hele vakantie is dat al zo omdat de Franse bedden maar 1.90 m lang zijn. Maar vannacht is het mooi opgelost!

Nou de band blijft stil! We zitten al een hele tijd te wachten op het optreden van de band. We zitten eerste rangs want we zijn al om 18:00 uur aan een tafeltje in een restaurantje op het plein gaan zitten. We worden gecontroleerd op onze pas Sanitaire (QR-coronapas) anders mogen we niet gaan zitten. De controle op de Pas Sanitaire is vanaf vandaag in Frankrijk verplicht. Ook het mondkapje is een plicht in heel het stadscentrum. Ongeveer de helft van de mensen draagt t mondkapje niet. De ober geeft aan dat we pas om 19:00 uur eten kunnen bestellen. Dus we wachten nu al enige tijd en kijken naar de vele mensen die langslopen op zoek naar een plekje om te eten.

Als we ons eten op hebben ( het is intussen 20:30 uur) is er nog steeds geen muziek geweest. We gaan even de benen strekken en lopen door Barcelonette. We kijken de ogen uit , het ene na het andere grote landhuis is hier gebouwd. Na een flinke wandeling horen we plots de muziek uit het centrum komen en snel lopen we terug naar het pleintje. Een Cubaanse band speelt de sterren van de hemel, swingend en meeslepend is dit. Het plein is vol met vele mensen die aan het genieten zijn. De zangeres is dan ook erg goed. Na enige tijd is t genoeg geweest voor vandaag, het is tijd om te gaan slapen. Morgen hebben we weer een leuke dag gepland.