Maandag 9augustus

Van Col naar Col

Briancion- St. Etienne-de-Tinée

Nadine, onze hostes, heeft het echte Franse ontbijt al klaar staan als we na een heerlijke douche wakker zijn. Alles is al ingepakt en we lopen eerst even met onze bagage naar 't Ros, even wat frisse lucht in een nog stille stad.

De witte broodjes met een suikerlaagje, roomboter en vijgenjam smaken goed. We kunnen er vandaag weer even tegen.

We bedanken Nadine en zwaaien naar haar.

"Saluté! March!" De Soldaten van Napoleon staan met hun bajonet in de houding. De lange blauwe jassen met witte sjerpen, koperen kopen, hoge beenkappen ( spierwit), een blauwe broek en tot slot nog een prachtige napoleon hoed op t hoofd. Er volgt een intensieve instructie hoe de bajonet vast moet worden gehouden bij commando's als " presenteer geweer" , "op de plaats rust", " loop poetsen"! Dit is een vrije vertaling van de gegeven commando's. Het komt heel precies, de bajonet moet met bepaalde grepen worden vastgehouden, hoog op de schouder. Een dame in prinsessen-kostuum zit geduldig op een krukje te wachten. Wat er volgt zal voor ons een raadsel blijven, maar waarschijnlijk zal er een straattheater rondom de toegangspoort van Briancon worden gespeeld, zoals het er onder Napoleon toeging. Overigens lijkt ons dat dit uniform niet erg gemakkelijk is tijdens man tot man gevechten met de bajonet.

Wij gaan door ....en even later start 't Ros weer gewillig haar 6-cylinder, klaar om ons vandaag weer over hoge toppen te rijden.

We rijden vandaag voor ons de 2e etappe van de Grand Routes des Alpes, via de D902.

Col d' izord (2326 m) en geweldig, wat een enorme klim over een smalle weg, eerst nog met loofbomen, dan alleen naaldbomen, tot er niets meer groeit, dan weer een afdaling. Al snel gaat de weg weer omhoog, via flinke haarspelbochten, we blijken de Col du Var (2111 m) op te rijden. Steeds verandert de omgeving en t uitzicht. Frank heeft weer veel concentratie nodig, maar later zal dit nog in een dubbel concentratie overgaan.

We stoppen op Col du Var om ons brood met kaas op te eten en genieten van een magnifiek uitzicht op bergen van meer dan 3000 m. Zo indrukwekkend.

Een groep motorrijders stopt naast ons, stappen af en gaan staan voor een selfie, d.m.v. Een selfiestick. "Wij kunnen een foto van jullie maken?", vriendelijk bieden wij onze hulp aan. " nee..dank je wel. Maar deze selfiestick gaat al twee weken mee op reis en is nog niet gebruikt, dus nu móet 't er van komen!" Wij kijken toe hoe ze dat gaan doen en na enige pogingen is de foto genomen' ze springen weer op hun racemonsters en broeeeeemmmm de berg af. We lachen ermee.

Zo hoog op de bergpassen is de temperatuur prima, zelfs de ritsen in onze kleding kan dicht blijven. De zon schijnt voortdurend en de lucht is strak blauw. We naderen de Alpes de Haute Provence.

Vlak voor t plaatsje Lousier draaien we de D 64 op en beginnen aan de lange klim naar de Col de la Bonette (2715m). Zo hoog zijn we nog niet eerder met 't Ros geweest. De route naar boven en beneden vragen veel concentratie. De weg is smal, er rijden veel fietsers, andere motorrijders en campers.

We hangen als één in de bochten, samen super geconcentreerd, maar elkaar steeds wijzend op de pracht van de natuur.

Ik ben maar even het dorp ingelopen om te zien waar onze geboekte Chambre d'hotes ligt. De straatjes zijn heel smal. Als we daar met 't Ros maar doorheen kunnen rijden. Even later loods ik Frank met 't Ros door de straatjes naar onze plek voor vannacht. Het boeken van een slaapplaats kost wat moeite, maar nu hebben we een mooie plek.

Een hoog donkergrijs huis, met rond de vele ramen zachtgroene luiken en een witte omkadering is heel uitnodigend. De huizen verderop tonen vele slijtageplekken, het is een oud dorpje St. Etienne-de-Tinée.

We stappen een hal binnen waar we worden voorgegaan door onze hostess, op de tweede verdieping zwiert ze een kamerdeur open en we komen op een grote kamer, met fris geverfde witte meuren, twee ramen met groene luiken en een apart toilet. Alles lijkt kort geleden gerenoveerd en vooral gemoderniseerd. Mooi dus! Nog een trap op is onze privé badkamer, deze is keurig netjes maar met de blauwgroene tegeltjes en bidet geeft het een historisch tintje.

We nemen een douche en gaan dan een uurtje slapen, zeker omdat Frank aan het eind van de dag veel last van hoofdpijn heeft gekregen. Hopelijk helpt t slapen.

Rond 19:30 uur gaan we in het dorp op zoek naar een restaurantje, ondanks de hoofdpijn van Frank gaan we toch wat eten. Na wat rondvragen en rondlopen komen we terecht op een groot terras van een hotel-restaurant. Het zit al aardig vol, maar er is nog een tafel voor ons. We nemen de 'plat de jour' (lasagne) en al snel kunnen we onze honger stillen. We merken dat we dichtbij Italië zijn. Pizza en lasagne kan je hier overal krijgen.

We lopen na het eten nog even de frisse lucht in, we lopen door het dorpje.

Eeeeiiii...eeeiii.., gillende meiden, flikerende lichten en een snel draaiend gevaarte trekt onze aandacht. Het is kermis in het dorp en enkele opgeschoten meiden zitten in een ronddraaiende kogel, op de kop en terug, schuin en terug. Het gillen versterkt het effect, zo spannend is dit! De jongens van het dorp houden zich op bij de schiettent; bewegende ballonnen moeten worden geraakt met een schot uit een geweer. Twee kleine jongetjes (5 en 7 jaar oud) geven de geweren behendig aan de jongens zodat deze een schot kunnen wagen. Jong geleerd is oud gedaan??

We lopen via de vele smalle straatjes met hoge huizen terug naar onze slaapplek. We hebben voor morgen de route al uitgedacht en ook onze slaapplek geregeld. Nu maar even afwachten of dit door kan gaan, want met deze hoofdpijn van Frank kunnen we morgen niet rijden.