Donderdag 6 augustus 2021

Oogverblindend

"Goedemorgen!" "Huh, jullie zijn ook Nederlanders?" In de ontbijtruimte van het hotel treffen we een stel Nederlanders waar we een leuk gesprek mee krijgen. Zij hebben op 2 motorscooters in Italie gereden, Rome bezocht, maar nu weer op weg naar huis. " Komen jullie uit Limburg of zo?" Gelukkig wordt de herkomst van Frank herkend, we vullen dit aan met het Brabantse gevoel (lol). Altijd heel bijzonder hoe ook tijdens onze reizen het contact met anderen verloopt, blij mee!

We knijpen onze ogen tot spleetjes, alleen zo kunnen kijken zonder verblind te worden. De gletsjer is oogverblindend wit, de zon schijnt hier volop. We liggen in strandstoelen op ons balkon en kijken recht uit op 2 oogverblindende gletsjers. We worden er stil van.

Lang duurt dit niet, we springen overeind om vanuit dit prachtige hotel, traditioneel in hout gebouwd, een flinke ontdekkingstocht door dorp Les Deux Alpes te maken. Hier zijn we net aangekomen na een prachtige motortocht vanuit Grenoble

Langs de weg zien we overal hotels, vaak van hout met lange balkons met bloembakken met geraniums. Er zijn veel restaurantjes en winkels met bergklim/sport/ski spullen, gelukkig geen toeristenprullen. Links en rechts schieten mountainbikers langs ons heen. Ze zijn volledig beschermd, rug-, arm- en beenbescherming, helm op. De fietsen hebben een grote afstand tussen het voor en achterwiel, zodat ze minder snel de berg af kukelen. Mijn broers zouden hier helemaal gelukkig worden, zo de bergen af rijden. Bergop gaat het met een van de vele skiliften. Er kan hier ook nu nog geskied worden op een van de gletsjers.

Brrrroemmm...enkele quads komen langs gereden, wandelaars lopen met prikstokken en warme kleding rond. Alles draait hier om actie, behalve voor ons, wij wandelen rustig en genieten van de adembenemende uitzichten, prachtig!

Eerder vandaag reden we Grenoble uit, maar raken zo'n 20 km buiten de stad de route kwijt. " Daar kunnen we toch niet door?" " tja .. dat is inderdaad tricky,". Het pad waar we voor staan is onverhard en smal, keren zal onmogelijk zijn. We staan in een klein Frans dorpjes met weer de typische crèmekleurige huizen. Niemand te zien, heel bijzonder dat dit er is, zo vlakbij een grote stad als Grenoble.

We nemen geen risico en keren 't Ros, terug naar de grote weg. Iets later stoppen we weer, de route klopt niet omdat we schijnbaar over een berg naar een ander dal moeten en dit kan alleen via dat onverharde weggetje waar we al eerder stonden. Eerst maar even wat truien onder de motorjas uitdoen, de zon schijnt vandaag flink en het begint al aardig warm te worden.

We rijden een stuk terug naar Grenoble om via een grotere weg het juiste dal in te rijden. Vlak langs een ijsblauwe rivier slingert de weg zich de bergen in. Dit is de Gorges la Roitache ( D1091), waar we de enige zijn. De bergen pieken stijl omhoog en dat is oogverblindend mooi.

Wielrenners hangen diep over hun stuur, de beenspieren bollen op bij iedere trap die ze op t pedaal zetten. Een hellingspercentage van 10% kan zo overwonnen worden. We halen vele wielrenners in als we via de D211 naar de Alpe-d'Huez (1860 m) rijden. We hebben enorm respect voor deze mannen en vrouwen die hun kracht meten met deze beklimming met maar liefst 21 haarspeldbochten. Frank is heel geconcentreerd aan het sturen, voorzichtig de scherpe draaien insturen, de scheuren in de weg vermijden en dan nog wielrenners inhalen en tegenliggers ontwijken. Soms ligt er ook nog los grind of stenen op de weg. Werkelijk ook voor ons is dit spectaculair om te rijden.

Eenmaal in het dorp zelf, krioelt het van de mountainbikers. Er is zelfs een wedstrijd aan de gang, overal campers en bikers.

We rijden verder de D25 op naar de col de Casinni (1999 m), een smal weggetje waar bijna niemand is. Af en toe een mountainbiker een enkele auto. Maar.....deze tocht is oogverblindend mooi, hoge kale bergpieken, groene hellingen. "Oei, er ligt een enorme witte hond op de weg. Als we goed kijken zien we nog drie van deze honden, slapend tussen de schapen die hier aan het grazen zijn. Gelukkig blijft de hond rustig en worden we niet in onze hakken gebeten. De leegte en rust in dit gebied staat in groot contrast met Alpe-d'Huez. Hier lijkt het erg op de schotse hooglanden.

De koffie smaakt ons goed. Een bordje langs de weg lokte ons naar een klein stenen huisje met enkele tafeltjes en stoeltjes ervoor. Het bord gaf aan wat er geschonken werd. Voor ons dus koffie en even rust om de stilte, de koeienbellen, het geblaat van de schapen en het geblaf van honden samen met wind, binnen te laten komen. En dat bij een strak blauwe lucht, volop zon en een temperatuur van zo'n 19 graden ( vanwege de hoogte).

Even later beklimmen we een uitkijkpunt en zien behalve de enorme hoge bergen met gletsjers ook diepe dalen waar kleine bergdorpen liggen. Het perpectief en gevoel van afstand en omvang zijn we volledig kwijt, alles is groter dan groot.

Via Clavan komen we in Singuigneret ( tja dit uitspreken??), een piepklein bergdorp met een Auberge. We parkeren 't Ros en zien een tuin vol prachtige bloemen in alle soorten en maten en ook weer oogverblindend mooi.

De ravioli van de Auberge smaakt ons erg goed, we kunnen er weer tegen, het is nog even rijden voor we onze eindbestemming hebben bereikt.

Onze kamer is erg gezellig en bevindt zich in een hotel in Les Deux Alpes, een wintersportplaats die ook zomersportplaats is geworden. We hebben een balkon met ligstoelen en kijken uit op de gletsjers van Tete Moute (2814 m) en Pied Moutet. Witte massa 's gletsjerijs schitterend in de zon, oogverblindend. We zetten de zonnebrillen op om er nog naar te kunnen kijken.

We gaan tegen 19:30 uur boekweitpannenkoek gevuld met groenten en kaas eten, dat smaakt.

We hebben een heerlijke tour gemaakt vandaag, van Grenoble naar het natuurgebied de Ecrin/ hoge Alpen. Morgen gaan we dit verder verkennen, nu lekker slapen.