Moeras

Zondag 3-3-2019

Las Terassas-Playa Larga

"He hier moeten we rechtsaf!" " maar de A1 is niet aangegeven" doordat we onzeker zijn over de juiste route, rijden we onze afslag voorbij, er is ook niets aangeven en dat is wonderlijk, daar Cuba maar enkele snelwegen heeft.

We keren op de snelweg, iets wat we anderen al eerder hebben zien doen en komen weer bij het juiste klaverblad. Een man die op de oprit staat geeft ons te kennen dat we moeten stoppen, wat we doen. "You can't take the A1, there are roadworks" we kijken niet begrijpend naar de man waarop hij vraagt waar we vandaan komen. "Ah...Ollanda, Amsterdam, rechtsaf, linksaf" roept hij naar ons. Hij gaat in gebrekkig Engels verder dat hij wel met ons wil meerijden en ons de weg zal wijzen naar de juiste afslag. Zoals we al eerder hebben gedaan, nemen we niemand mee in de auto, dus ook deze man niet. Als we dat duidelijk hebben gemaakt sputtert hij nog een beetje tegen, maar als we wegrijden wuift hij ons na. We besluiten zijn advies om een stukje om te rijden op te volgen, maar geloven eigenlijk niets van de roadworks.

Als we een uur op de A1 hebben gereden is het tijd voor koffie,dus draaien we via de rechterrijbaan het zand voor de koffiebar op. We eten meteen een lunch en krijgen een toast met dik ham en kaas. We hadden toch een broodje kaas besteld. Onze vegan dag van gisteren was ons goed bevallen, maar vandaag loopt het weer in het honderd.

Een hond komt meteen bij de stoel van Frank liggen en natuurlijk krijgt hij ook wat. Boris zou jaloers zijn op deze lekkere ham, maar bij Nicole heeft hij een supertijd, dat zagen we in een filmpje van hem.

Verder weer en als we veel later nog getankt hebben en de banden weer hebben opgepompt ( was weer nodig) draaien we van de snelweg af bij Australie en rijden nu zuidwaarts naar Playa Largo aan de beroemde Varkensbaai.

Op een kruising wuift een man dat we moeten stoppen, wij kijken elkaar aan en weten al wat er komen gaat. De man laat een pasje van het nationale natuurpark de Zapata zien en wil ons overtuigen hem te laten meerijden zodat hij "a good price" kan regelen voor een bezoek aan een krokodillenfarm. En natuurlijk zijn er roadworks.

We draaien rechtsaf een krokodillenfarm op, mannen met uniform wijzen ons een plek voor de auto. Bji de entree betalen we 5CUC p.p en als ik vraag of de man eerder op de weg bij hen bekend is, wordt dat beaamd. Oké, zijn verhaal klopte wel, maar we hebben hem niet meegenomen.

" Kijk nou hoe klein deze krokodillen zijn en hoe veel zjin dat er wel niet?"

Er liggen wel honderden krokodilletjes op en over elkaar onder een afdak voor de schaduw.

We lopen langs tientallen hokken met steeds grotere krokodillen, maar overal hetzelfde, honderden krokodillen op en over elkaar, soms in het beetje water wat er is. Als we verder lopen komen we bij de krokodillen van 10 tot 40 jaar oud. Dit zijn enorme dieren, die met maar enkele bij elkaar zitten.

Een demonstratie met een hengel waaraan een stuk vlees zit, maakt duidelijk hoe hard de kaken van de krokodil kunnen dichtslaan en met één keer slikken is het stuk vlees in de grote bek verdwenen.

Trots staat een man met een kleine krokodil waarvan de bek met een touw is ombonden, op zijn arm. We mogen de krokodil vastpakken voor 1 CUC. We houden dit voor gezien, we zijn zo wie zo niet erg positief over deze krokfarm. Op onze vraag waar deze grote aantallen krokodillem voor worden gekweekt komt als antwoord van 50% in het natuurgebied wordt uitgezet en de rest voor consumptie of riemen is.

Oké, hier hebben we wel vraagtekens bij.....en besluiten dat het bezoem lang genoeg is geweest"

Als we verder rijden zien we na 100 m. Aan de overkant een dierentuintje, we gaan daar kijken en zien....jawel grote krokodillen. Gelukkig in iets betere omstandigheden, lijkt het. Er zij. Zo'n 30 grote krokodillen, deze moeten zker 20-40 jaar oud zijn liggen in de schaduw van de bomen aan het water.

Ook hier zijn we na 30 minuten uitgekeken en stellen vast dat we geen krokodillen meer gaan bekijken.

We rijden nu door het moeras, het natuurgebied Penninsula de Zapata, bij Playa Larga. Hier zij mangrovebossen te vinden met veel vogels en krokodillen. Later blijkt dat we hier alleen met een Ranger naar toe kunnen en dat we deze enkele dagen van te voren moeten bespreken.

Het stadjes Playa Larga bestaat uit 1 asfalt weg, met veel Casa Particulare en veel huizen in aanbouw. De paardenkarren en fietstaxi' vormen de weggebruikers. We zien ook enkele restaurant' waarvan de later merken dat deze al echte toeristen prijzen hanteren' bv 3,80 CUC voor een tosti.

Onze Casa Particulare is prima, we slapen op de eerste verdieping die vooral uit dakterras met uitzicht op zee bestaat. De kamer heeft weer een eigen opgang en badkamer. De airco is nodig om te kunnen slapen.

We nestelen ons in de schommelstoelen op het dakterras en krijgen van het huis een Moijto, munt, rum en ijs. Heerlijk vinden we het, Frank zal morgen merken of de alcohol problemen gaat geven.

Intussen zorgt Cuba voor het verdampen van onze 'principes', roken, drinken, vlees eten. Zelfs onze vrienden thuis valt dit op;)

We frissen ons nog even op en gaan het dorp verkennen, we slenteren door de straatjes en komen uit op het strand. De zee heeft hier een rode kleur, door het slib van het moeras. Door het tij komt het slib uit het moeras is de zee. Aan de andere kant van de Varkensbaai zien we prachtig blauw water, halverwege is er een scheiding tussen het rode en blauwe zeewater.

We eten bij onze casa, de gastheer kookt een heerlijke diner voor ons. De tafel naast ons zit een Engelse lady, Elisabeth, die alleen door Cuba aan het reizen is. We raken in gesprek en er is een klik. We nodigen haar uit om morgen met ons mee te gaan op safari in het National Park. Ze lijkt verrast, we zien morgen we, of ze mee gaat.