't staartje...
Maandag 13 t/m donderdag 16 augustus

13-08
"Goodbye" " have a good trip home", Frank krijgt nog een hand van de hoteleigenaresse en weg zijn we. Als we op de BMW een stuk gereden hebben stellen we vast de " the creeps" van die vrouw te krijgen, blij dat we weg zijn uit dat hotel.
We rijden via de 102 naar Kobarid in Slovenie. Daar slaan we linksaf richting Bovec over de 102. Dan verder over de 203 naar Tarviso waar we verder rijden over de 366 en de 111.
We rijden door de Karnischer Alpen. Ruige kale bergen, grove toppen en brede dalen. De dorpen volgen elkaar op; Hermagor, Grünburg, Waldeg, Kirchbach. Daar staan we stil, file, langzaan begint de temperatuur in onze pakken en helmen op te lopen. We zoeken een uitweg, rijden uit de file om na 10 minuten rijden weer terug bij de file uit te komen. Er zit niets anders op dan rustig te blijven wachten. In totaal zijn we drie kwartier in de file, daarna de vaart er in. Jas open, scherm omlaag, zo veel mogelijk koeling krijgen.
Bij Kötschbach draaien we rechtsaf via de 110 naar de 100 tot aan Dolach" nu kennen we de weg naar Môrtschach, via de 107 bereiken we ons gasthof. Heerlijk pakken uit, lekker douchen, eten en....slapen.

14-08
Heerlijk hebben we geslapen door de lekkere bedden. Fris staan we op, ontbijten, pakken in een mum van tijd onze spullen weer in en weg zijn we"... We rijden vandaag naar Maria in Steinach am Brenner. De route loopt nog een stuk door Oostenrijk over de 107, de 100, de 49. We zijn dan weer in Italie tot aan de oude Brenner. Deze pas hebben we al een keer gereden maar blijft mooi.
Touringcars overal, op de weg, naast de weg, de parkeerplaatsen vol. Drukte, erg veel mensen langs de weg. We staan bijna stil en zien dan waarom het zo druk is, een "outlet", daar is het te doen.
Zodra we dit door hebben geeft Frank een flinke dot gas, en weg zijn we van deze hectiek.
Tegen 16.00 uur komen we bij Maria aan, die ons bijna omhelst, en zichtbaar blij is om ons te zien. We pakken weer uit, douchen en dan wandelen we naar het dorpje. Eten daar lekker en dan snel onder de wol. De blog zal moeten wachten tot een later moment.

15 en 16 - 08
Zo bijzonder! We zitten aan het ontbijt bij Maria waar we aan het begin van onze reis ook hebben gelogeerd, samen met een echtpaar uit Hamburg. Al snel blijkt dat zij een geanimeerd verteller met veel humor is, hij is een fervend motorrijder. We begrijpen dat ze met z'n tweeen hun BMW motorfiets achterin de bestelbus hebben geduwd. Met deze bus zijn ze van Hamburg naar Oostenrijk gereden en zijn onderweg naar Italie. Omdat zij kleren mee wil nemen is er ook een zijspan aangeschaft, deze staat ook in de bestelbus, vol met kleren. En omdat ze ieder nekhaartje van haar man kent doordat ze veel achterop de BMW heeft gezeten is de bestelbus ingezet, zodat ze nu gewoon naar buiten kan kijken en vooral vooruit kan kijken. " nee, ze hebben geen intercomsysteem in hun helmen, als ze de BMW rijden, "zij kletst te veel" dit zeggen ze beiden lachend. We zitten met een brede grijns onze kaiserbrötchen weg te kauwen, een en al oor voor deze vertellers. We zitten al snel over onze reisavonturen praten en nu zijn zij geïnteresseerd en hebben plezier om wat wij vertellen. Oh ja...zegt zij" ihr seit sehr hygiënisch' das ganse hause dampft nach menthol". Ze denkt dat wij constant en voortdurend onze tanden poetsen, want inderdaad ruikt het huis van Maria sterk naar menthol. Meteen legt Maria uit dat zij een Verdamper heeft aangezet deze ochtend, met menthol lucht, vandaar de geur in huis.

Uiteindelijk zijn we laat weg bij Maria, onderweg naar Innsbruck om vanavond onze trein naar Dusseldorf te nemen. " sie mussen wirklich zum Hall fahren", is haar advies. Over de Oude Romeinse weg, die slingerend en klimmend over de berg ligt, volgen we het advies van Maria op. En ze heeft een goede tip gegeven. Hall blijkt een onverwachte parel te zijn, een dikke stadsmuur om nauwe straatjes met hoge huizen, kerken, klooster en pleinen. We slenteren door de straatjes en proberen ons in te beelden hoe het hier in de Middeleeuwen was. We krijgen bijna spitse schoenen aan, een riem om en een hoed op, zo goed doen we dat.
Gelukkig is er ook apfelstrudel, dus de plicht roept. De bakker adviseert ons echter een lekker pruimen taart en daar zwichten we voor. Lekker dat deze is. De andere gasten op t terras nemen koffie met een conisch torentje van deeg, gevuld met ?? Is het zoet of hartig?? Zo te zien erg lekker want het is in een mum van tijd op.
Verder gaan we in onze motorkleding, slenteren door t dorp, lopen enkele kerken binnen en weer buiten. Op de pleinen veel terrasjes en etende mensen, op de achtergrond hoge bergen. Dat decor is zo prachtig en altijd aanwezig in Oostenrijk.

Als we in Innsbruck aankomen amuseren we ons met het bekijken van het museum. Waar veel religieuze kunst aanwezig is, maar ook een collectie Nederlandse schilders met oa Breugel.
Aan het eind van de middag slenteren we door de drukste straat van Innsbruck op zoek naar een terrasje om nog wat te eten. We lijken wat besluiteloos en verkassen wel drie keer van terras. Maar uiteindelijk belanden we op de plek baar onze zin en eten een heerlijke pannini. Als toetje nog een vegan chocolade ijsje en daarna naar het Hauptbahnhof.
We hebben al onze motorkleding in een grote kluis gedaan en halen deze nu weer op. De BMW staat al bij het laadperron. Als we daar aankomen kan Frank vrijwel meteen de BMW bestijgen en de open autotrein inrijden.

Gelukkig hebben we een slaapcoupé voor de terugreis in de autoslaaptrein van Innsbruck naar Dusseldorf. We verheugen ons erop, lekker slapen en uitgerust aankomen in Dusseldorf. Frank rijdt, plat liggend over de BMW, de BMW op de wagon voor motoren en auto's. Daarna zoeken we in de trein onze slaapcouchette. "Knus zeg, en kijk zelfs een wastafeltje met warm water en zeep!" Snel leggen we alle spullen bovenin een bergruimte en ploffen neer op de stoelen. " ich zal die bedden machen, om 22.00 uur" de hostess heeft ons harlijk ontvangen en geeft aan dat zij de bedden zal opmaken voor ons. Service!
Ze brengt ons nog twee flesjes Brut en glazen, haalt onze ontbijtwensen op en om stipt 22.00 uur maakt ze de bedden op. We kruipen er in, oordoppen in, " welterusten, sweet dreams" ....en slapen maar.
Was dat maar waar, we worden om 6.00 uur wakker, voor de zoveelste keer deze nacht. De trein heeft de afgelopen 11 uur haar best gedaan om te schudden, trillen, piepen en knarsen. Zo hebben we ook "geslapen", korte vluchtige en lichte slaap, wakker en licht, door de gaatjes van het verduisteringsgordijn tegen de onderkant van het stapelbed, voorbij zien flitsen. Weer indoezelen, elleboog stoot tegen de zijkant, auw.... wakker, flitsen, indommelen, snurkje...wakker door bonk..slaapje...snurk...enz.
Om 8.00 wordt ons ontbijt gebracht. Witte kaiserbrotchen, met jam en boter. Het smaakt goed.
"Wauw, kijk eens daar!"een enorme burcht is zichtbaar op een hoge rots, de naam Lorelei staat op de zijkant van de bovenloop van de Rijn geschilderd. Een enorm wijngoed ligt op de helling. We genieten van de opkomende zon en dit landschap. Zeker een omgeving om nog eens nader te onderzoeken.
Eenmaal in Dusseldorf is de BMW snel van de trein geladen en dan blijkt dat de steunen van het windscherm zijn afgebroken. De BMW heeft de hele nacht achterstevoren wind gevangen doordat het treinstel verkeerd was gekoppeld. Gelukkig kunnen we ermee naar huis rijden. Dit doen we via secundaire wegen, heerlijk nog genieten van het landschap.

"Hallo Boris!!!", dikke knuffels en likken in mijn gezicht, Boris laat zien dat hij blij is om ons weer te zien na 3,5 week. Ook Frank krijgt zijn portie knuffels en daarna loopt Boris naar zijn favouriete plekje om lekker relaxed te zijn. Hij heef het prima gehad bij Nicole en is daar ook helemaal thuis. Zo fijn dat er een fijne oppasjuf voor Boris is.
De tuin is ontploft, overal bloemen en veel groen. Prachtig! Dankzij onze overbuurman Ron, hij heeft erg groene vingers. Maar iedere dag de druppelslangen laten lopen en de planten water geven heeft echt resultaat gehad. Wat een werk!
Als we terugkijken op deze reis, dan hebben we enorm genoten van deze reis, want reizen was het. Veel gezien en gedaan, wensen en verlangens ingevuld en beleefd, gedeeld en nu heel tevreden en gelukkig met alle ervaringen. Het schrijven van de blog was weer plezierig en maakt het beleven van iedere dag, ieder moment intenser. Alle reacties op de blog en de foto's zijn altijd heel fijn geweest, zo leuk om volgers te hebben.