Op naar "Die See"
Dinsdag 7 augustus, 2018, Ramsau- Klagenfurst


Een donkere donder lucht is vlak achter ons als we de BMW, volgepakt, startten om te vertrekken. We draaien rechtsaf de hoofdweg richting Ramsau op, daarna rechtsaf een smalle weg in die ons steeds verder naar blauwe lucht met zon brengt. De donderlucht blijft achter ons.
Bij de 320 slaan we linksaf, richting Radstadt. Meteen neemt de verkeersdrukte ook toe, maar het is goed te rijden. De sporen in de wegen als gevolg van de vorst, weten we nu goed te hanteren en ik schrik niet meer bij een zwieper van de BMW.
Bij Radstadt draaien we rechtsaf de 99 op. Dit blijkt een pas door prachtige dalen en dorpen. Soms zijn de huizen helemaal van donker, bijna zwart, hout gebouwd. Maar allen hebben de zo bekende bloembakken met prachtige bloemen aan de balkons.

We stoppen even voor een kop koffie en even een pauze. Lekker! Verder gaan we weer over de 95, via de 97 naar de 317. Tegen 14.00 uur komen we aan in Klagenfurt, onze eindbestemming voor vandaag.
" hmm..zou het hier zijn?", " ziet er niet uit als een B&B", we staan met elkaar wat vertwijfeld voor het adres waar we moeten zijn. Een groot huizen blok met drie verdiepingen, met drie brievenbussen met verschillende namen erop. Bij wie moeten we zijn? We hebben alleen de voornaam Maria.
" Hallo....herzlich welkommen, bist du Frank? Wij stellen ons voor en al snel zijn we binnen in een prachtig huis. Links is een gezellige woonkamer met rode bank, eettafel en openslaande tuindeuren, rechts is een witte keuken. Alles is spic en span, schoon en we mogen alles gebruiken.
We worden door een hele lange gang, met links en rechts verschillende kamers, verder het huis in genomen. In onze kamer aan het einde van de gang staat een kan water met glazen voor ons klaar en het bed is keurig en fleurig opgemaakt. Tegenover "onze" kamer is "onze " badkamer. Ruikt heerlijk naar lavendel. Naast de kamer is ook nog een terrasje in de schaduw en dat is met 35 graden welkom.
Lekker douchen en even slapen, we zijn moe.

Als we de Wörtersee, het warmste meer van Oostenrijk met water van 25-28 graden, bereiken zien we dat dit een geliefde plek is voor de mensen uit Klagenfurt. Heel veel badgasten op een lang zandstrand met strandtenten en muziek. Dit laten we voor wat het is, we lopen verder langs de boulevard waar vergane glorie is te zien. Paleizen in vervallen staat langs de kant, die het zelfs als hotel niet bolwerken. Vele restaurantjes waar de Italiaanse keuken wordt geserveerd, we zijn tenslotte maar een steenworp afstand van Italië. Dit is aan de temperatuur te merken, het is hier heet, heet, heet. Er staan zelfs palmbomen.
Een groot bord met salade en een wokgerecht worden voor ons neergezet. We krijgen door een ventilator koud water over ons heen gesproeid om te koelen, heerlijk! Zowel het eten als de verkoeling. Het kijken naar alle badgasten in badkleding is leuk, vele mensen in opperste vakantiestemming.
Een jongen en meisje, van een jaar of 17, komen aan een tafeltje naast ons zitten. Een plek recht voor de ventilator, waardoor de gestylde coupe van de jongen na verloop van tijd in elkaar is gezakt van het water. Geeft niets, want ze vinden elkaar leuk, zijn in elkaar geinteresseerd en kijken elkaar diep in de ogen. We genieten hiervan, zo mooi om te zien.
Hand in hand lopen we terug naar de stad, langs het kanaal, langs het beachvolleybal terrein, kanoclubs, tennisbanen en ijssalons. De laatste slaan we zeker niet over en nemen een abikozenijsje, heerlijk sorbetijs, in een smaak die we in Nederland nog niet hebben gezien.

"Piep...piep..piiiii..piieep....", als we in ons bed gaan liggen, blijkt dat één kant enorm piept en kraakt als je je omdraait. Niet erg gezellig, dus hup weer uit bed, matras omhoog en we inspecteren de lattenbodem. Hier en daar even aan friemelen, duwen en trekken, matras weer omlaag en een nieuwe poging tot slapen. "Piep...piep..piiii..piieep...", het bed geeft geen krimp, het blijft piepen. We vallen ondanks dat, heel gelukkig met elkaar, in slaap.