Salzburg III
Vrijdag 3 augustus 2018,

We zijn voor ons doen laat in de stad, maar vandaag hebben we een slenterdag, weinig gepland behalve het concert van Mozart vanavond om 18.30 uur in de Dom.
Warm is het al wel en we moeten nog ontbijten. Als we onderweg zijn naar het nieuwe centrum van Salzburg, dat we ook willen bekijken, lopen we weer langs GustaV. Een ontbijt daar zal ook goed zijn en al snel zitten we heerlijk te smikkelen.
Het nieuwe stadcentrum hebben we waarschijnlijk niet gevonden, want we zijn naar de verkeerde kant van de rivier gelopen ipv naar het centraal station.

Puffend en steunend lopen we de Munchsberg op, eigenlijk is het veel te warm, maar lopen doet ons goed. Door al die apfelstrudel worden we zwaarder, dus dat komt nu mooi uit dat klimmen;)
De kerk die we op de helling tegenkomen lopen we binnen. Ook hier veel fresco's, goud en helder glas waardoor er veel helder licht in de kerk is.

Opletten hier ligt het vol met koeienvlaaien, door over een houten plank te stappen komen we de koeienweide in. Een lichtere streep in het gras geeft aan hoe we moeten lopen. In de schaduw liggen de koeien loom te herkauwen. Gelijk hebben ze! Verder de berg op, en weer over een houten plankje de weide uit. De bomen, vooral esdoorn, geven veel schaduw en dat is heel erg welkom. We komen helemaal boven op de Muchsberg bij Almtal, een restaurant met gezellig terras.

We vinden een plekje in de schaduw en bestellen mineralwasser mit gas, koffie en.... jawel apfelstrudel. De competitie gaat door.
Helaas is dit de slechtste apfelstrudel die we tot nu toe hebben gegeten en hij is nog wel hausgemacht. Dik ongebakken bladerdeeg en de vulling zijn drie stukjes appel. Een 4 is nog te veel.
Al snel zijn we in gesprek met een motorrijdend Oostenrijks koppel, die bij ons aan tafel zijn komen zitten. Zij zijn een dagtour aan het doen en wisten dit terras door een tip van een vriend. Wij hebben hen nog getipt over de Grossglockner, daar waren ze nog niet geweest. Wel leuk om Oostenrijkers tips over Oostenrijk te geven.

Als we weer wat zijn opgeknapt, nemen we afscheid van deze tijdelijke vrienden en stappen weer het volle zonlicht in. Zonnebrillen en petjes op. Al snel komen we bij het museum voor moderne kunst uit, daar waren we gisteren ook al. Met de stadslift kunnen we naar de benedenstad.
De gebouwen van de universiteit liggen voor ons, we lopen even binnen. Er vlakbij ligt een dependance van het museum voor moderne kunst, museum der moderna Ruperthum, met een interessante tentoonstelling. We gaan ook dit oude maar mooie gebouw met airco binnen. Koelte!!
Met blauwe douchkapjes over onze schoenen lopen we plots door zandstrand, langs stenen, schelpen, boten en schilderingen. Een groot zeil hang opgerold en met rode verf beschilderd aan het plafond. Een andere zaal toont vele schetsboeken en tekeningen van Anna Boghiguian ( een Egyptische kunstenares).
Haar wereldbeeld is duidelijk vanuit de Arabische wereld gevormd, tekeningen van de wereld vertrekken vanuit Egypte, Europa komt niet voor. Met haar kunst lijkt ze een statement te willen maken tegen hoe de mensen in de wereld met elkaar en de aarde omgaan. Deze kunst spreekt ons aan.

Als we weer buiten zijn, gaan we de naast gelegen Franziskhanerkerk binnen. Prachtig pleisterwerk, veel goud en fresco's. Behalve dat de kerken deel uitmaken van onze geschiedenis, zijn het ook koele en stille plekken in deze verhitte stad.
Weer verderop lopen we door een beeldentuin, om ons heen liggen nog meer faculteiten van de universiteit.
Als we door de smalle straatjes van de oude stad lopen zien we dat Chinezen zich verkleden in Tiroler klederdracht van de 19e eeuw om zich zo te laten fotograferen. Het moet niet gekker worden, Chinezen met selfiestok zijn we intussen gewend, maar dit?? Het lijkt wel Volendam.

We kiezen soep en salade uit en zitten heerlijk koel in een klein eettentje. We zijn vroeg maar willen op tijd bij de Dom zijn. Onze kaarten geven toegang tot de beste , voorste plaatsen en daar willen we dan ook gaan zitten. Op tijd zijn dus.
Vandaag nog meer dan gisteren is Salzburg in een opgewonden staat gekomen. Overal staan trailers van de Oostenrijkse TV, zijn er podia gebouwd, lichten aan trussen gehangen en lopen er veel mensen in zwarte kleding rond. Wat blijkt, komend weekend beginnen de Salzburger Festspiele. Het voor Europa grootste theater,-opera festival. Wij zijn dan niet meer in Salzburg, maar kaarten zijn al lang van tevoren uitverkocht.

De dirigent staat vlak voor ons, het orkest en het enorme koor ook. We zitten op de eerste rij. Plots beginnen twee violen en een cello hoog boven ons te spelen. Ze staan voor 1 van de 5 orgels, het orgel waar Mozart ook op gespeeld heeft.
Het Reqium 626 van Mozart is begonnen, kippenvel, ontroering. Een Reqium is een muziekstuk wat in opdracht geschreven wordt voor iemands uitvaart. Mozart heeft dit stuk in opdracht geschreven, maar had enkel zang partiture af, voor hij stierf.
In die tijd volgde het orkest de zangpartij, waardoor op verzoek van de weduwe van Mozart het hele stuk door anderen nog is af gemaakt.
De dirigent zwaait zijn armen in de lucht, 1,2,3... en zowel orkest als koor geven een explosie van geluid, zo mooi. Omhoog, omlaag, snel en langzaam, de dirigent speelt met de muziek, de muzikanten en koor.
De solisten, twee dames ( sopraan en tenor)en twee heren ( alt en bas) zingen prachtig, het orkest speelt zachter, geeft de begeleiding.
Het is zo mooi ook omdat je geen speld kan horen vallen en dat in een volle kerk.
Wij hebben dit concert opgedragen aan Henk, die de komende dagen 4 jaar geleden zijn eigen lot in handen nam. Door de dirigent denken we ook aan pap, daar lijkt hij nl. op. Dit brengt hem heel dichtbij. We ervaren het als intens, mooi en liefdevol.