Salzburg II
2 autgustus 2018 Festung Hohensalzburg-eifersucht

We gaan staan, applaudiseren hard, hebben een lach van oor tot oor, wat was dit fantastisch !!
Een zwarte boogvormige ruimte gevuld met rijen stoelen, voorin een podium waar drie witte doeken van plafond tot vloer hangen. Ieder doek is anders aangelicht, blauw, wit en rood. Er staat een bureau, een rode bank en een bed met een beer. We zitten als eerste in de zaal, ruiken een muffe geur, alsof er schimmel is. De ruimte is een theater dat in de Kapuzineberg in Salzburg is uitgehakt. We kijken even later naar het theaterstuk Eifersucht in dit alternatieve theater "Kleines Theater, Haus der freien szene. We zitten het hele stuk ademloos te kijken, het Duits volgen we alsof we dit gewoon zijn. De drie vrouwen blinken uit in hun rollen, spelen iedere emotie overtuigend. Humor, realiteit en wanhoop wisselen elkaar af. De humor overheerst, we lachen bijna voortdurend. We hebben een fantastische avond, want voorafgaand aan deze voorstelling zijn we in het naastgelegen restaurant lekker gaan eten. Heerlijk zo relaxed en dat na een inspannende dag in Salzburg.
Eifersucht = angst om iemands liefde of opmerkzaamheid met anderen te moeten delen:jaloezie ( mijnwoordenboek.nl)


We staan als eerste voor de ticket verkoop, nadat we onderweg van het hotel naar dit loket hebben ontbeten. Dit kan hier goed bij de "backerei".
Om 9.00 uur gaat het eerste kabeltreintje naar de top van de Mönchsberg, waar de enorme burcht Hohensalzburg staat.
Dat is ons doel voor vandaag en om zowel de vele Chinezen voor te zijn, als de oplopende warmte zijn we hier zo vroeg mogelijk naar toe gelopen.
Het lukt om als eerste de burcht binnen te gaan.
De brede trap van marmer volgen we steeds dieper de burcht in om zo uit te komen in verschillende ruimten met maquettes van de burcht, ook in porselein. Kostuums van militairen gemaakt van vilt op hele kleine poppetjes, zware houten meubels, potten uit de Romeinse tijd en van lagere tjiden. De plafonds zijn van hout, dikke balken dragen de overspanning van de vaak enorme ruimten. Er zijn ook enkele stukken van de oude muren en muurschilderingen te zien.

Het plafond is aquamarijn blauw met knoppen van goud, er is een vakverdeling door gouden balken, de vloer is van prachtig hout gemaakt. Er is een grote ruimte, met twee kleinere ruimten er aan vast. Ieder zeer mooi gedecoreerd met ook dit blauw, goud en rood. De grote ruimte heeft van vloer tot plafond houten wanden, met grote architraven om te deuren. Op de balken aan het plafond zijn wapenschilden geschilderd. Er zijn grote gedraaide steunpilaren van massief marmer.
Er zijn weer vele muurtekeningen aangebracht. We zijn in de gouden kamers, die de schuilplaats van de aartsbisschoppen vormden. We zijn in de vorstenkamers ook wel gouden kamers genoemd.

Nadat we alle ruimtes hebben doorgelopen, in alle rust en met niet al te veel andere mensen, dalen we via de marmeren trappen weer af richting de binnenplaats. Plots staan we oog in oog met handpoppen. De touwtjes zorgen via een houten kruis en vaardige hand van de poppenspeler voor de beweging. De poppen zijn er in allerlei soorten en maten en in verschillende vitrines staan de handpoppen als b.v. De familie von Trapp, incl. Deerntel jurken en lederhosen, sissi, wij twee, boeren opstand, keizerlijke taferelen.

Als we de binnenplaats oversteken lopen we de de burchtkapel binnen. Vervolgens komen we langs de ruimten voor de zoutopslag. Hier is Salzburg naar vernoemd en heeft ook haar rijkdom hieraan te danken.
Tjid voor de strudelcontest, helaas is deze apfelstrudel niet erg lekker, hij is koud en heeft een dikke deegkorst die zacht is. Dit is een kleine 6.
Gelukkig is de koffie en het water lekker. We hebben zelf ook flessen water bij ons, omdat met temperaturen boven de 30 graden veel drinken nodig is.

We lopen een smalle zaal in, waar portretten van alle aartsbisschoppen zijn opgehangen, in volgorde van tijd. Onder ieder portret staat een maquette van de burcht zoals deze door de betreffende aartsbisschop is veranderd.
Hierover hadden we bij de gouden kamer ook een film gezien, en vlakbij de kapel werd hierover nog een film getoond. Erg interessant, mede omdat iedere aartsbisschop steeds voor uitbreidingen zorgde. Intussen hebben we een goed beeld gekregen.
Een smalle wenteltrap van hout draait om haar as en wij draaien mee, verdieping na verdieping. Onderweg komen we door de martelkamer, die geen martelkamer heeft maar wel marteltuig bevat. Maar ook dat is niet gebruikt omdat hiervoor geen wet bestond in die tijd. Kortom dit lijkt meer bedoeld om de verwachtingen van de toeristen te beantwoorden dan dat dit werkelik iets met de burcht van doen had. Wel werden de ruimtes als gevangenis gebruikt en blijkt dat de aartsbisschop WolfDietrich von Raitenau zelf hier gevangen heeft gezeten. Maar wel in passende ruimten, dichtbij de vorstelijke kamers.
De zon schijnt plots fel in onze ogen, we staan bovenop de uitkijktoren. Deze geeft ons een prachtig zicht op Salzburg. We dalen de wenteltrap weer af en merken dat het intussen behoorlijk druk is geworden. Tijd om de burcht te verlaten, we hebben er van genoten.
Via een lange maar vrij steil dalende weg bereiken we de oude stad van Salzburg weer. Bij een fontijn met drinkwater vullen we onze waterflessen.

We lopen verder de oude stad in, in de smalle Herrengasse zien we discrete bordelen. Vandaar de straatnaam?
We zwerven verder door de straten, over de pleinen. En nemen de stadslift naar het museum van de moderne kunst, die boven op een ander deel van de Mönchsberg ligt. Het gebouw van dit museum is al heel modern, beton en glas. We dachten er ook te kunnen lunchen, maar voor ons wat te sjiek. Wel bekijken we de collectie m.n. Van Marissa Mertz. Met portretten en sculpturen. Ook de sculpturen van metaal, het lijken wel wolken, waarmee ze bekendheid heeft gekregen hangen er. Koperdraad gebreid en verwerkt tot sculpturen groot en heel klein zijn er ook.
Weer naar de benedenstad met de stadslift. Verder lopen we via de Getreidegasse door het stadsdeel voor het gewone volk. Hier veel hoge gebouwen die door tunnels met elkaar verbonden zijn. Erg veel mooie uithangborden en ook erg veel toeristen. We zijn intussen moe en warm geworden, en besluiten te gaan lunchen het is al bijna half drie. Dit doen we bij GustaV, het enige vegan restaurantje in Salzburg. We eten er heerlijk en de jonge enthousiaste vrouwen koken geweldig.

Via de Makartsteg ( een loopbrug vol gehangen met hangslotjes) lopen we terug naar het hotel om ons op te frissen. Tegen 19.00 uur gaan we weer op pad, nu maar een klein stukje naar het "kleine Theater" waar om 20.00 uur de voorstelling Eifersucht gespeeld wordt. Nadat we kaarten hebben gekocht gaan we in het restaurant (Urban Keller) naast het theater lekker eten.