(Her)Bronnen
Maandag 30 juli 2018, Gasteiner tal en Bad Gastein

De therapeutische eigenschappen van de radonrijke minerale en rond Bad Gastein waren bekend bij de Kelten en Romeinen, die dan ook de eerste nederzettingen in het dal van de Gasteiner Achenvestigden. In de late middeleeuwen floreerde het dal en en later is het een populair kuuroord geworden, met vorsten, politici en kunstenaars onder de vele bezoekers. Mensen met hart en maagaandoeningen, reuma en allergieën komen hier kuren. Tegelijkertijd is het dal uitgegroeid tot een bekend wintersportcentrum, met ski- en snowboardmogelijkheden op alle niveaus.
Uit: Capitool reisgidsen Oostenrijk, 2017

Het lijkt of we in een kuurbad in Bad Gastein hebben gezeten, kleddernat komen we uit onze motorpakken en helmen. Ondanks het tijdstip, 9.30 uur, prikt de zon al hevig. Ook in Oostenrijk is er spraken van temperaturen boven de 30 graden en dat is te warm voor op de BMW. Gelukkig past alle kleding in de koffers van de BMW en kunnen we in korte broek en t- shirt de zon verdragen.
De gondel slingert stevig heen en weer, steeds hoger en vooral heel steil omhoog tegen de Stubner Kogel ( 2346 m.)
Bij het middenststion blijven we zitten want we gaan weer voor de top. We hopen daar in rust en stilte te kunnen herbronnen. In de verder lege gondel lukt dat prima voor dit half uurtje.
Maar dan..... met ons zijn er al velen naar de top van de Stubner Kg. getrokken, dus van enige rust is hier geen sprake. We dachten door vroeg te gaan in een rustige periode hier te kunnen zijn. En waarom nu naar deze top, terwijl er zo vele toppen in Oostenrijk zijn?

We kijken rondom over de hoge toppen met nog net wat gletsjers met witte sneeuw bedekt, wilde watervallen storten zich van grote hoogten het dal in, zich daar verzamelend in de rivier de Gasteiner Ache. We staan op de kogel, een enorm platvorm met rode gebogen 'armen' die naar de lucht wijzen. Door rond te lopen zien we achtereenvolgens de Hoher Sonnblick ( 3105 m.), heel ver weg de Grossglockner, Schareck ( 3123 m.), Gessylkopf ( 2971 m.), Maresenspits (2910m.), Gamskarepitze ( 2883 m.). Indrukwekkend en imponerend, de omvang is nauwelijks te bevatten. Het relativeert ook, wij in omvang klein, in invloed zo groot!

De diepte onder ons is enorm, we kijken door het loopvlak van de stalen hangbrug waarop we staan. Kriebel...... in de buik.....wiebelen....foto.....lachje....slingerend op de benen lopen we verder. Ik me stevig aan de staalkabel vast houdend, Frank fluitend en is het liefst nog een beetje extra aan het wiebelen. We bereiken een kleiner platvorm dat boven een afgrond hangt. Hiervandaan kunnen we opnieuw de hoge Alpen aanstaren.

Opvallend veel mensen brengen hun hond mee naar deze top. Helemaal te begrijpen want je kan vanaf deze plek prachtige bergwandelingen maken. Bijzonder is dat de hondjes meestal in een draagtas zitten, en zo vervoerd worden. Mogen ze even uit de tas, dan staan deze mini-hondjes te trillen als een riet op een enkeling na gelaten, die lekker gaat snuffelen.
Ondanks de vele mensen en honden, kunnen we in onze eigen bubbel blijven en herbronnen met het hoofd in de bergwind. De geur van de vele bloemen ( zoals monnikskap, klaver, margrieten, campanula) prikkelt de neus. De wind suist in de oren en de ogen kunnen alleen maar bergen zien.

De wandeling op de bergtop laten we nu even zitten, morgen is dit het plan.
We zijn na een steile afdaling in de gondel weer veilig "geland" en trekken onze motorkleding weer aan. We voelen ons meteen weer bezweet, de koeling krijgen we pas als we gaan rijden, de rijwind is heel welkom. De weg slingert zich tussen koninklijke gebouwen door en door het stadje Bad Gastein. Dit bijzondere stadje blinkt in de zon, de witte paleizen, kerk en hotels zien er mooi uit. Vele gebouwen zijn uit de 18 e en 19 e eeuw. Keizer Frans Josef en Sissi bezochten deze plaats zelfs.
We zetten de BMW ergens neer, pakken uit en in zomerkleding op zoek naar een terras voor koffie en apfelstrudel.
Zwarte personenbusjes rijden af en aan, er stappen groepen Arabieren uit, vaak 1 man met meerdere vrouwen en kinderen. Een attractie zijn de rondritten in een koets getrokken door twee paarden. Of een duur ijsje op een terras.
Wij zijn tijdens onze reizen gewend om Chinezen tegen te komen, deze Arabieren zijn nieuw.

We lopen naar de kerk, even binnen kijken, verder naar beneden en we kunnen elkaar niet meer verstaan. Oorverdovend dondert een enorme waterval midden door de stad. De nevel maakt ons nat, een welkome verkoeling. We drinken wat op een terras naast deze waterval. Wat verfrist beginnen we aan de klim naar boven, langs de waterval door een park. Daar staat een kunstwerk van glas, we maken er mooie foto's van.
En eenmaal boven nemen wij ook een ijsje, koelen is gewoon nodig!

De BMW zoeft over de weg en al brommend brengt hij ons terug naar Rauris.
De rest van de dag doen we niet veel, wat lezen en kletsen. Vakantie is ook even niets doen, herbronnen.

Tegen 20.00 uur maken we een lange wandeling door Raurik en nu we de tweede keer rondlopen, zien we andere dingen. Zo vallen de vele perenbomen die tegen de gevels van de huizen staan, zwaar van de peren, op. Ook groeien er abrikozen struiken als klimplanten tegen de schuren aan, vol van sappige abrikozen. In de kleine boomgaardjes tussen de huizen staan vooral appel en perenbomen, allen zwaar van het vele fruit, nu al.
Er staan meerdere grote boererijen leeg, een hoeve is van de 5 e eeuw, heeft 5 verdiepingen en een kelder en als we door de kapotte raampjes kijken blijkt de hoeven vol met rommel te liggen. Een prachtig restauratie object voor een liefhebber. Ook staat er een hotel leeg, rondom houten balkons,
Maar liefst 4 verdiepingen hoog. De skilift ligt er naast, lijkt ons een prima locatie voor een hotel.

Iets verderop is een restaurant met terras, met overal houten tafels en stoelen, hartjes en bloemen. We eten er heerlijk een ( veggie) hamburger. Lopen terug naar ons appartementje. Dit bevalt ons heel erg goed vooral door het balkon, daar kunnen we heerlijk zitten.
Vandaag weer heerlijk genoten van elkaar en deze geweldige vakantie!