Gossglockner
Vrijdag 27 juli

Deernteljurken zijn er in alle maten. Dat zien we bij moeder en dochter die het pension bestieren. Dochter graatmager in lichtblauw met rode biezen afgezette jurk, moeder meer gezet in lichtgroen met blauwe bies. Vader zien we alleen op afstand in de keuken, maar ook hij houdt van kleur, zijn haar is bruin-oranje geverfd. Het ontbijt is uitgebreid, yoghurt, brood en fruit. We smikkelen lekker vooral van het bruine brood. Door het eten in Oostenrijk merken we dat we veel meer koolhydraten binnen krijgen en minder fruit. We zorgen er wel voor om iedere dag een maaltijdsalade te eten. Verder is pizza, schnitzel en spinazieballen met kaas lekker, maar het heeft niet onze voorkeur.

" Volgens mij zijn de koffers gekrompen, of we hebben meer spullen, maar het past niet er niet meer in!" Frank is druk met het pakken van de koffers, ik ben nog aan het bloggen. Samen komen we een heel eind en uiteindelijk lukt het om met vereende krachten de koffers te sluiten.
Na 10 minuten rijden staat de BMW in een parkeerplaats in de schaduw en lopen we naar een gezellig terras in Kaprun.

" Hé... wat fijn om jullie te zien!" We omarmen Emily en Rolf, vrienden, waarmee we hebben afgesproken. Zij zijn 1 week in Oostenrijk en we vinden het fijn om elkaar te zien. We hebben het gezellig, hebben het over hun ervaringen met vakanties in Oostenrijk. We krijgen nog veel tips om in Oostenrijk te doen. Zij zijn al vaak in Oostenrijk geweest, hun enthousiasme slaat over.
Nadat we afscheid hebben genomen, vertrekken we voor een tocht over de hoogste berg van Oostenrijk, de Grossglockner die maar liefst 3798 meter hoog is. De Grossglockner Hoghalpstrasse loopt van Kaprun naar Winklern en is een mooie brede weg waar we met alle bepakking zonder problemen kunnen rijden.

Bomen verdwijnen, we rijden langs sneeuw en gletjers, watervallen en steile hellingen. Het landschap is indrukwekkend, de omvang van de bergen is bijna niet te bevatten. Wat zijn wij nietig in dit hooggebergte. We zijn stil, Frank rijdt geconcentreerd, maakt grapjes en zingt. Ik zit ontspannen mijn ogen uit te kijken. Overal is het mooi, desolaat, grillig, puur... om alleen maar naar te kijken. Dat is genoeg.
Op het hoogste punt van de pas stoppen er om wat foto's te maken. We kunnen de gletjer op de Grossglockner zien, zeker als de bewolking weg trekt. De zon schijnt recht op de gletjers, er zijn er meerdere naast elkaar, allen meters dik blauw bevroren ijs en afgedekt met een laag sneeuw. Prachtig...
Met ons zijn nog meer mensen deze pas opgereden, zelfs autobussen zien we rijden. Toch valt het met de drukte erg mee.

We beginnen aan de afdaling en maken in totaal maar liefst 30 haarspeldbochten. Frank zit weer als een koning op de BMW, het zelfvertrouwen van ons neemt toe. Gisteren heeft toch meer indruk gemaakt dan we dachten. Nu rijden we in vloeiende beweging naar beneden en kunnen genieten van het landschap. Ook nu gletsjer toppen, kale rotsen en gras. De temperatuur hier is 11 graden.

We slaan rechtsaf naar de Frans Josef Höhe, klimmen weer met nog meer haarspeldbochten tot de weg niet meer verder gaat. Er is hier een bezoekerscentrum, restaurant en uitkijkpunt gebouwd en er zijn veel bezoekers. Ook veel motorrijders en hun motoren staan te blinken in de zon. Frank stelt vast dat van de 10 motoren er zeker 5 BMW's zijn.
"Jaaah....dat is grappig", we poseren als Frans Josef en Sissie. Grapje:)
Maar daarna kijken we met toenemend ontzag naar de gletsjer die voor ons ligt. In 2012 ben ik hier met Henk geweest, toen was de gletsjer veel groter en dat was ook in juli. Het lichte blauw, de blauw grijze rotsen en bergen, het melkwitte water in de rivier en het gletsjermeer, vormen een groot natuurwonder.
Als we zitten te eten met uitzicht op de gletsjer besluiten we dat we morgen terug komen om dan naar de gletsjer te gaan lopen. We willen hem voelen.

We suizen de Frans Josef Höhe af, naar Môrtschag, daar staat ons pension Landgasthof Schwaiger. Dit blijkt een familiepension te zijn en door een jong koppel en hun ouders te worden gerund.
De kamer, met een heerlijke bank is gezellig, het sanitair modern. Alles is heel erg schoon. We laden de BMW af, de kamer vult zich met tassen en schoenen. We rusten even en gaan op pad. Meteen achter het pension stroomt een bergbeek, die we oversteken door een overdekte brug. Het fietspad langs de beek volgen we tot we in het dorp zelf zijn. Prachtige oude houten huizen, bloembakken aan de balkons. Het is er verder stil, behalve als we langs de plaatselijke kroeg komen, een groepje mannen met halve liters bier en dikke buiken roepen en lachen hard. Goed te zien dat ze plezier hebben.
Er is geen eetgelegenheid open en al snel lopen we terug naar ons pension waar we heerlijk eten. Frank begint aan een enorme schnitzel, zo groot dat hij even moet slikken. Ik begin aan de maaltijdsalade die veel 'potjes' bevat, maar erg lekker is. Het smaakt ons goed. Lekker eten en nog wat bloggen en dan slapen. Morgen om 7.00 uur opstaan want we willen vroeg de Frans Josef Höhe op, wandelen. We dromen er al van....