Berg en dal
Jaufenpas, Timmilsjoch, ötztal, Seilltal, stubaier alpen
Woensdag 25 juli

Gisteren op 3200 m. Nog een ijsgrot bezocht. We zijn de gletsjer in gelopen door tunnels van ijs waarin de lagen zichtbaar waren. Erg mooi.

De conversatie aan ons ontbijt is in het Engels en zowel Maria ( gastvrouw B&B) als het stel uit Australië, wisselen met ons onze reiservaringen uit. Het Australische meisje met blauw haar is wat stil, haar vriend doet het woord over hun reis door Europa en hun leven in Australie. We genieten er van, altijd leuk en interessant om met mensen van andere delen van de wereld, over hun leven te praten. Maria verontschuldigd zich in Duits bij ons dat het bed en de kamer voor ons misschien wat klein is, wij zijn zó groot. De volgende keer krijgen wij de grote kamer ( daar zitten de Australiërs nu). Wij hebben geen probleem met onze kamer en begrijpen het niet helemaal. Ze blijft verontschuldigen bijna op het ongemakkelijke af. We peobeen haar gerust te stellen, wat maar ten dele lukt.

Het is vandaag een prachtige dag om de bergen en dalen met de BMW te gaan doorkruisen.
" Met de vlam in de pijp, door de Brenner pas, met een BMW vol benzine het is wel heet maar in m'n sas"! Met deze vrije vertaling van een top hit van Henk Wijngaard in ons hoofd suizen we via de 182 vanaf Steinbach naar Sterzing ( Italië), over de 'oude' Brennerpas. Een nauw dal met veel bedrijven, hotels en restaurants. De historie van handelsweg tussen twee landen is merkbaar. In Sterzano is het even zoeken maar al snel vinden we de prachtige route over de SS44 naar St. Leonard. Frank stuurt de BMW soepel over de kronkelweg, omhoog en omlaag.

"Zullen we hier even stoppen en wat eten?". We hebben al zo'n 2 uur gereden en hebben honger gekregen. Als we afstappen is Frank onder de indruk van hoe goed de BMW rijdt, wij kunnen samen goed de bochten inzetten en hangen. De banden zijn tot de zijkanten bereden, zo schuin zijn we gegaan.

We rijden de Jaufenpas ( 2094m) op, bocht na bocht snort de BMW naar boven. Frank is in zijn element en ik ook. Het leuke aan achterop de motor zitten is dat je rondom kan kijken en ook omhoog. In een auto zit dan het dak in de weg, nu niet en heb ik alle tijd om deze prachtige bergen te bekijken. En ik raak er niet op uitgekeken. Frank krijgt regelmatig info van mij waar hij even naar moet kijken " kijk daar rechts hoe mooi die hoge berg, er ligt nog sneeuw op!" Prompt kijkt Frank naar links. " ik bedoel de andere rechts!" Frank kijkt nu naar rechts, we lachen er om.

Dit wordt overigens een vakantie van een minimaal aantal foto's, alleen als we stil staan maken we foto's. Wel gemakkelijk als we het fotoboek gaan maken, dan hieven we niet zo te kiezen.

We kijken vanachter de aardapppelsoep en pasta uit op Timmilsjoch, we zien daarop een smalle weg die zich met vele haarspeldbochten de berg op slingert tot de top op 2500 m. Dit gaan we zo rijden, we lijken wat onder de indruk van deze bergweg. Gaan we dit echt doen?

De wind suist om m'n helm, visier open, zonnebril op, headsets aan. Het is verder stil, geconcentreerd rijdt Frank de Timmelsjoch op, haakse bochten, stijl omhoog. In no time lijkt het restaurant een speldeknopje onder ons, de top komt snel dichterbij. Jéééh..... we zijn boven, tijd voor een selfie onder het bord van de Timmelsjoch. Trots!
Met ons nog zo'n 20-tal trotse motorrijders die dit ook gelukt is. Terwijl we met z'n allen trots stonden te zijn scheurt er plots een wielrenner over de pas, alsof t niets is. Hoezo is alles relatief.

Verder gaan de tocht, omlaag dit keer. Een afdaling die een kopie lijkt van de klim, maar dan omgekeerd. Het voorwiel duikt de helling af, nu komt het weer op sturen aan. Frank kan wel meer rondkijken nu omdat de zwaartekracht ervoor zorgt dat de BmW vaart houdt, en dat is m.n. In de bochten belangrijk omdat we daardoor niet omvallen. Er is weinig verkeer, wel rijden er meerdere motoren.

De lucht is koel er zijn geen bomen meer maar wel veel grassen en kale rotsen. Op sommige plekken nog restanten van gletsjers en hun puinkegels eronder. Langzaam komen er weer dennenbomen om ons heen, rivieren en vooral veel watervallen langs de hellingen naast ons. We rijden door een smal dal , het Ötztal, en als we helemaal onderin het dal zijn rijden we langs de grote familien hotels. Dit zijn enorm grote vierkante huizen met drie verdiepingen met balkons over de hele breedte. Deze balkons zijn erg bijzonder in Oostenrijk, ze zijn volledig van hout gemaakt, vaak met houtsnijwerk versiert en naar ons idee ook technisch knap gemaakt. De houtcontstructie lijkt oersterk. Het hout dat er gebruikt wordt is onbehandeld en kleurt over de jaren naar diepbruin. Aan deze balkons zijn de mooiste combinatie hangplanten aangebracht. Kleurrijk in rood, paars, geel en groen. En alles bloeit prachtig. Zou dit de compensatie zijn voor de lange winters zonder deze bloemen en ook tuinen ontbreken. Rondom de familiehoteld zijn terrassen vol tafeltjes en stoeltjes.
We gaan deze stoeltjes dichterbij bekijken, even uitpuffen van deze prachtige rit en een koffie met apfelstrudel smaakt goed. Het is warm, de pakken gaan uit.

Het gebied waar we nu doorrijden is het Seilltal, en dit is de verassing van de dag. Het lijkt of we even zijn opgepakt en in Schotland zijn neergezet. De bergen om ons heen zijn deels begroeit met kort gras, mos en varens. De weg is smal en er is bijna geen verkeer. De lucht is koel omdat we flink geklommen zijn. Naast ons stroomt een melkbleke lichtblauwe rivier met smeltwater. Dit wordt ook wel gletsjermelk genoemd. Koeien, schapen en geiten lopen los door dit gebied. Dit kan omdat in de weg veeroosters zijn aangelegd.
Frank begint te remmen, een kudde koeien worden door een boer bijeen gedreven naar de stal. Zijn huis is het enige huis dat we tegenkomen.
Dit landschap pakt ons, vooral de leegte de stilte dat in groot contrast staat met bv het Ötztal, waar de toeristenindustrie de grootste bron van inkomen is.
Stil rijden we verder, we praten niet maar luisteren en kijken naar de hoge bergen om ons heen. Heerlijk, genieten, vrijheid, zo samen!

Terug in de B&B trekken we onze motorpakken uit, wat hebben we van deze pakken een plezier. Ze zijn heerlijk comfortabel, koel en veilig.
"Hallo, hallo, ist da jemand?" "Hallo!". Ik ga kijken wie er op de trap staat te roepen en sta plots oog in oog met de politie. Ik schrik me een hoedje! De agent vraagt gelukkig naar Maria en haar man, die niet thuis zijn. Onverrichte zaken vertrekt de agent weer, later informeren we Maria over dit bezoek. Ze reageert er nauwelijks op, alsof ze wist dat de politie langs zou komen.

We gaan nog wat eten in het dorpje, maar als we terug lopen de berg op naar de B&B gaat dat langzaam met een volle buik. "Auw...auw,auw!" Ik schreeuw het uit en grijp naar mijn voet. Snel trekt Frank mijn sandaal uit en ziet een angel nog pompen. Hij denkt niet verder na en zuigt meteen de bijensteek uit. Even later is er al niets meer van te merken, gelukkig. Maar wat een reactievermogen heeft Frank!