Kreeften

"Tjee.... moet je kijken, rood dat ik ben.....oh..en jij ook al. Zo rood als een kreeft zijn we !"
We hebben nog zo goed opgelet, opgelet dat we niët zouden verbranden. Onze ervaring van twee jaar geleden ( honeymoon<3) met de Thaise zon staat nog goed in het geheugen gegrift. De zon is hier enorm sterk en zonder dat je het in de gaten hebt verbrand je, ook al zit je onder een parasol.

De cultuurschok had niet groter kunnen zijn, vandaag de eerste dag op het Kamalabeach Resort. In tegenstelling het Country Rertreat waar we vandaan komen, is dit resort enorm. Meerdere grote grote gebouwen met appartementen die rondom verschillende zwembaden met ligstoelen staan, poolpars, meerdere restaurants....en de zee. Prachtig is de blauwe zee en het witte zand van het strand. Hier is het nog niet druk en zo mooi.
Alles is hier super goed georganiseerd, het ontbijtbuffet is lekker, veel vers fruit en groenten, maar ook altijd het American Breakfast. Het restaurant loopt vol, maar omdat het zo groot is hebben we het idee rustig te zitten. Als we ons even later op de ligstoelen naast een groot zwembad nestelen, lijkt het helemaal rustig. Een leeg zwembad, heel af en toe gaat er eens iemand zwemmen. Plots lijkt er iets anders te gebeuren.....een blinkend scherm waar de zon in wordt gevangen, 1 model in het water.....one, two,three.... en filmen maar. Het model moet onder water met haar hoofd , als ze boven water komt haar haar vol water achterovergooien, zodat er alle druppels weggeslingerd worden. Voor een mooi effect. Aan de andere kant van het zwembad, recht achter het model liggen op de ligstoelen ook modellen. Te lezen, met zonnebril en dergelijke.
We wachten toch maar even met zwemmen, we zijn tenslotte geen model....hoewel dit Frank niet zou misstaan;)
"Hooooo!" Nog net op tijd pakt Frank de parasol waar we onder liggen voor de schaduw, vast. De windvlaag blies de parasol om, nu staat hij weer recht maar het scherm zit binnenstebuiten. Even dichtklappen en hij klapt weer in het goede model waardoor we weer schaduw hebben. En dat is erg nodig, de zon steekt en voor je het weet berbrand je. Maar we smeren en smeren factor 50 en gaan regelmatig zwemmen om af te koelen.
Kijk nou....in Nederland wordt het -10 " ??? Dat is koud, maar open vriesweer is zalig. We horen dat het mooie weer uitnodigend is om te gaan wandelen op de hei of lekker even buiten te zijn. Ook met Boris gaat het goed, hij laat zich lekker knuffelen door Nicole.

We staan klaar voor onze transfer naar Patong, the city to be als het om het uitgaansleven op het eiland Phuket gaat. We gaan het meemaken. De open vrachtauto is met vrolijke kleurtjes beschilderd en heeft in de laadbak 2 banken langs de zijwanden en nog een bank in het midden. Zo kunnen er heel veel mensen vervoerd worden. Bij de hotelreceptie hebben we vanmiddag de transfer geregeld, nu (18.30 uur) kruipen we achterin de vrachtauto. Steunend en kreunend rijden we de heuvels langs de kust door. Patong ligt zo'n 10 kilometer verder naar het zuiden. We komen in een verkeerschaos terecht, nu hebben we intussen al wat ervaringmet het verkeer maar zo druk...... en heel bijzonder we hebben geen ongelukken gezien. Iedereen geeft de ander ruimte om er tussen te kruipen of in te voegen. Geen getoeterd want dat doen de Thai niet.

Aquaria vol met lagousintes, krabben en kreeften. Hop uit het aquarium, hakmes erin en zo op de hete barbecue. De geur van verbrand haar en hout om ons heen. Hongerige mensen kijken hoe hun eten wordt bereidt. Omdat rondom ons de zee is, zien we hier veel vis en schaaldieren als voedsel. Maar ook wordt er heel veel fruit aangeboden. Op een overdekte markt, zoals we al eerder deze reis hebben gezien, ook weer veel vis en kreeften. Ook gedroogd. En heel veel lawaai, schelle stemmen die in het Chinees praten. Het valt ons op hoe groot de groep Chinezen, die in Thailand wonen, is. Historisch is dit te verklaren. Overal hangen rode lampionnen en staan teksten behalve in het Thais altijd ook in het Chinees beschreven. Mooi om te zien dat een groot deel van de eigen cultuur behouden is gebleven en zelfs een deel is geworden van de Thaise cultuur.
Felle lichten, life muziek door ladyboys, wel 50 mensen die ons met kaartjes voor een live sexshow willen verleiden om te gaan kijken. Hier is geen ontsnappen aan, dit is het nachtleven wat ook deel uitmaakt van de cultuur en waardoor Thailand ook bekend en berucht is.
Wat betreft de ladyboys hebben we gemerkt hoe tolerant de Thai zijn. Op de luchthaven, gisteren, werden we door een ladyboy in een winkel voor Sd kaartjes geholpen. Een prachtige geklede, opgemaakte vrouw met een stem als een kerel. Bijzonder. Maar ze maken gewoon deel uit van de Thaise maatschappij, kunnen gewoon werk doen en er wordt niet raar naar gekeken. Vooral in de cabaretshows hebben de ladyboys een groot aandeel. Schijnt erg mooi te zijn en een uitje voor het hele gezin.
De straten zijn gevuld met mensen in zomerse uitgaanskledij, wat vaak niet veel om het lijf heeft. En het is druk, druk, druk.
In een zijstraat is het meteen rustiger en we moeten hier zijn omdat we lekker vegan gaan eten.
Op de tafel is een papiertje geplakt met in het Engels het verzoek om begrip te hebben voor de medewerkers die alleen Thais spreken. De jongen die ons helpt lacht en blijft dat tijdens ons eten doen. Het ander personeel lacht ook veel, ze hebben plezier in wat ze doen. Alle gerechten zijn vegan, ze koken met vleesvervangers.......en het smaakt heerlijk. Vooral de springrollls en de green en Red Curry's met steamed rice is erg lekker. Een ijsje van kokosmelk toe, heerlijk. We merken de afgelopen weken dat onze tanden witter zijn/blijven dan thuis. Door de kokos producten waarmee wordt gekookt en die we veel eten ?

We zitten als sardientjes in een doosje, het hotel vrachtautootje zit afgeladen vol en we rijden puffend en kreunend, met wolken uitlaatgassen, de bergen door. Intussen worden door andere weggebruikers gevaarlijke inhaal manoeuvres gedaan. Zo blijft het avondje uit tot aan de deur van het hotel spannend;)
Dat het vrachtautootje opvallend is en wij een bezienswaardigheid blijkt uit de vele foto's die ervan worden gemaakt, door mensen aan de kant van de weg.
Eenmaal weer op ons appartement is er stilte en zien we hoe fel we al verbrand zijn, allebei zo rood als een kreeft.....