Grottentocht

Vannacht een flinke tropische onweersbui terwijl we net in bed lagen. Even plotseling als de regenbui beging stopt deze na 20 minuten ook weer. Nu maar hopen dat het voldoende was om de auto schoon te spoelen.

Na het ontbijt de blog van gisteren schrijven en dan op weg naar het zuiden.
Maar eerst de natuur in, in het Chiang Dao Nationaal Park. Centraal in dit park ligt de berg Doi Chiang Dao, 2285 m. Hoog.
De weg slingert steeds verder de berg op, tot we een bordje zien met Than Chiang Dao Cave. We volgen het bordje en stoppen naast een kolossale tamarindeboom en een oude chedi in Birmaanse : national Geographic reisgids Thailand)
Zoals we overal zien zijn hier ook veel winkeltjes en eettentjes. Toch valt het met het aantal toeristen mee. Onder een overkapping lopen we een steile trap omhoog, kopen voor 100 baht p.p.een entree ticket en lopen dan nog verder omhoog de grot in. In de eerste zaal zien we een tiental gidsen zitten, waarvan er voor 200 baht één gids met ons meeging, of eigenlijk wij met haar. Ze heeft een enorme gaslamp bij haar, dat ruikt sterk maar geeft genoeg licht om de tocht door de grot te maken. We hebben eigenlijk geen idee wat we kunnen verwachten, maar het is adembenemend.  Grote zalen die door hele nauwe doorgangen met elkaar zijn verbonden. Het mooiste is dat we alleen het licht van de gaslamp hebben om te zien waar we lopen of de stalagmieten stalactieten te bekijken. De temperatuur is hoog voor een grot, wellicht door de gaslampen? Maar we kruipen en wurmen onze lange lijven door smalle doorgangen, waar de Thaise  vrouwelijke gids zo doorheen glipt, worstelen we om onze benen door de opening te persen. Om vervolgens in een nieuwe zaal te komen, met "tabaksbladeren, een olifant of leeuw". De zaal is zo'n 15 meter hoog. Weer door een smalle doorgang en een volgende zaal gaan we binnen. Opnieuw bijzonder hoe het lamplicht schaduwen op de wanden en plafond geeft.  De gids wijst omhoog en we zien daar een groep vleermuizen, op elkaar gepakt, aan het plafond hangen.
Nu gaan we een trap recht naar beneden af, een donkere diepte onder ons, geen houvast en weinig licht. Voetje voor voetje, tree voor tree dalen we af, om aan het einde weer in een grote zaal te komen. Na nog een keer kruipen door een smalle doorgang komen we in een zaal waar we de gids achter laten en het laatste deel zonder haar kunnen verkennen. Nu met aangelichte zalen, in rood en blauw licht. Aan het einde van deze gang staan een aantal boedha beelden, anders dan we tot nu toe hebben gezien, het lijken strijders met 9 koppige slangen om hen heen. Dit kan de invloed van voormalig Birma zijn, want dit gebied is lang deel geweest van Birma ( nu Myanmar).
We verkennen de omgeving van de grot en lopen tegen heel oude resten van boeddhabeelden aan. Het grote tempelterrein dat tegen de grot aan ligt maakt een vervallen indruk, hier geen goud wat er blinkt.

De weg slingert verder te berg op, toch wagen we het er op deze steile weg te gaan rijden. De auto heeft het gisteren prima gedaan, dus er is iets meer vertrouwen dat het wel gaat lukken. Een toegangspoort tot net Nationale Park laat ons stoppen. We hebben geluk voor 200 baht mogen we naar binnen ipv 200 baht per persoon en 30 baht voor de auto. Waarom we deze flinke korting kregen hebben we niet meegekregen, maar we vinden het prima. De weg slingert verder de bergen in, steeds hoger. Tussen de enorme tropische bossen heen krijgen we regelmatig een glimp dan de berg  Doi Chiang Dao te zien. Mooi!! We komen bij een uitkijkpunt en stappen uit om foto's te maken van de bergen. Dan weer terug de berg af, gelukkig is dat geen probleem en Frank is opgelucht en stuurt er lustig op los. We zijn blij dat we de tocht op de berg hebben gemaakt.

Nu dan via de 107 naar het zuiden. Halverwege stoppen we bij een eethuisje naast de weg. We hebben goed gekozen, een lokaal eethuisje met super lekker eten. We smikkelen en hoeven maar 4 € te betalen. Zoals altijd geven we een fooi. Tijdens het eten hebben we genoten van de 5 kinderen die er rondliepen en met elkaar aan het spelen waren. Peutermeisje op de schoenen van moeder, twee kleuterjongetjes samen onder een kartonnen reclamebord in gelijke pas het zandpad op een meisje van 6 met een open kartonnendoos om haar heupen, alsof het een rokje is. En ze lachen allemaal, de moeders staan te koken, vader zit aan zijn mobieltje.

Tegen 15.30 draaien we van de 107 af en volgen we google maps naar ons hotel. Het lijkt of we weer in Zuid-Afrika zijn, rode zandwegen voor lange tijd. Ook zitten er veel kuilen en gaten in. Tegelijkertijd begint het opeens te regenen, met als resultaat dat onze auto inmiddels tot op het dak rood is van het stof en modder. We hobbelen zo door tot we weer op een asfalt weg komen. Zou er een route over verharde weg zijn, wat heeft google maps nu gedaan?? Maar het is de moeite waard, meerdere huisjes liggen midden in een rijstveld. We zijn aangekomen bij het country Retreat Resort in Mae Rim. We worden ontvangen door een Engelsman, die samen met zijn Thaise vrouw drie jaar geleden dit resort hebben gebouwd. We krijgen een huisje, en even later liggen we in het zwembad. Lekker even afkoelen. Plots zien we een groot zwart beest, knorrend rondlopen. Er blijkt een enorme Thaise big op het terrein rond te lopen.
Na het zwemmen frissen we ons op en gaan lekker eten. DeThaise vrouw kookt heerlijk en voor het eerst krijgen we zwarte rijst. Heerlijk!
Naast ons zit een stel dat ons aanspreekt in het Engels, zij blijken Denen te zijn en hebben 3 weken in Cambodja gereisd, maar zijn daarna naar Thailand " gevlucht". De hygiene en leefomstandigheden in Cambodja zijn zodanig laag dat dit voor deze Denen niet acceptabel was om hier nog 4 weken een relaxte vakantie te gaan houden. Daarom alles om geboekt en nu in Thailand. We wisselen enkele logeer adressen met hen uit.
Terug in ons huisje nog de blog schrijven, heel wat korter dan de afgelopen weken. Het plaatsen van foto's lukt al enkele dagen niet omdat er een beperking op het wifi gebruik in de resorts zit.