Slingeren

"Oh pas op....kijk uit.... remmen," ik zit strak gespannen in de auto en dat terwijl Frank zo goed rijdt. Links en rechts halen er autos, brommers en volgeladen vrachtautootjes ons in. Plotseling staat er een hond voor de auto, die Frank met veel remmen en toeteren net op tijd aan de kant weet te jagen en met een grote slinger weet te ontwijken. Dit is drie kwartier stress voor mij, er zit een remplek onder mijn voet zo vaak rem ik mee;)
Frank geniet daarentegen van het behendig overal tussendoor laveren en gelukkig maar want na enige tijd rijden we de bergen weer in op een tweebaans weggetje. Nu zit ik rustiger, maar het gevaarlijke inhalen van medeweggebruikers blijft voortduren. Nu heeft Frank wat stress, kan de auto de hellingen trekken?? Gelukkig is de weg zo dat het lukt om zowel naar boven als beneden te komen over de slingerende weg. We genieten ondertussen van prachtige uitzichten op spitse bergketens.
We rijden vandaag van Mae Salong naar Chiang Dao, zo'n 170 kilometer naar het zuiden. In Mae Salong hebben we de stilte van een bergdorpje ervaren, de mensen hebben theeplantages, bananenbomen, aardbeiden en gedroogde kruiden en vruchten. Ook is er beperkt toerisme, een restaurantje. Het hotel waar wij logeren, beide zijn goed.

Kijk hier nu, een stekelvarken en een vos!? Kippen en siervogels zitten in volieres. De monikken hebben blijkbaar een hobby aan het houden van deze dieren. De wat waar we zijn gestopt ligt naast de weg en maakt een vervallen indruk. Hier is duidelijk minder budget voor het onderhoud dan de Wats in Chiang Mai. Als we verder lopen, lopen we over een tegeltapijt van grote bloemen in blauw, rood en groen. Het geeft een fleurige indruk. Iets verdrop wordt een nieuwe chedi gemetseld. Binnenin staat een betonnen pen, daaromheen wordt met bakstenen de vorm van de chedi gemetseld. De metselaar staat op een hoge bamboe de volle zon te werken.

Heerlijk wat zien de keurig opgestapelde mandarijnen er lekker uit. We zijn gestopt bij een van de vele kramen met mandarijnen, die we langs de weg zien. De mandarijnen zijn oranje met bruine vlekjes, iets wat we in Nederland al lang niet meer zien. De mandarijnen zijn niet met verf en glansmiddel bespoten. We kopen een kilo voor 500 baht, het meisje lacht ons toe. We mogen foto's maken, ze lacht nog meer. Zo mooi om te zien dat als je het vraagt of je een foto mag maken, men zeer bereidt daartoe is. En de mandarijnen eten we met veel smaak en pitjes op, heerlijk.

Een wijngaard naast de weg, daar stoppen we even voor een koffie en heerlijk chocoladegebak. De wijngaard verkoopt ook de eigen wijn en heeft naast veel druivenplanten ook een moestuin. Je kan er namelijk ook eten en de kok haalt de groenten zo uit de tuin. Wij rusten even na alle spanning.

Slingerend wijkt de auto uit voor een grote slang op de weg, gelukkig had Frank deze slang tijdig gezien. Wij en de slang blijven ongedeerd. Er stond een man naast de weg met een plastic zak klaar om de slag van de weg ge halen. Geen idee wat er vervolgens mee wordt gedaan. Maar wij zijn blij dat we er niet overheen zijn gereden.

Met kracht van haar rechterarm draait de vrouw aan een slinger en het glazen vat vult zich met de gele brandstof. Ze heeft een slang in onze benzine vulopening gestopt. Als ze klaar is met pompen, laat ze de inhoud van het glazen vat in onze tank lopen. Ze maakt kleine notitie op een papiertje en begint weer te draaien. Dit gaat zo een keer of 4 door en onze benzinetank zit weer vol. Een liter benzine kost hier 27 baht= 0,67 eurocent.
Dat is nog eens leuk autorijden. Wat verder rijden we langs vele tankstations, maar zijn blij dat we bij deze vrouw hebben getankt.

Overal hangen gekleurde lampionnen, het ziet er feestelijk uit. We stoppen dan ook even wij deze Wat om onder de lampionnen door te lopen. Er is een groot monnikenverblijf, we zien oranje kleding op waslijnen drogen.

"Phoe....heet zeg! ""Bij jou ook? " Ik zit tot mijn schouders in een grote betegelde kuip met heet zwavel bronwater en roep naar Frank. Hij zit in een andere kuip met heet zwavelwater, we zijn onzichtbaar voor elkaar maar kunnen elkaar wel horen. Wij zijn de enige bezoekers hier, dus we kunnen naar elkaar roepen. De zwavelbaden horen bij een natuurpark met hete geisers en bronnen waar we het afgelopen uur door hebben gewandeld, tot we ontdekken dat we ook een zwavelbad kunnen nemen. Hiervoor lopen we terug naar de auto om onze zwemkleding te halen. Als we weer bij de baden zijn, blijkt dat de vrouwen met een sarong aan in de baden moeten gaan, ze zitten afgescheiden van de mannen. Nou..zijn wij wat ondeugend en ik zit in mijn binkini in het bad en na enige tijd zitten we toch samen in een bad. Er is helemaal niemand, dus vinden we dat dit wel kan. Na 20 minuten moeten we er volgens de beschrijving uit, langer is het ook niet vol te houden, het is erg heet en dat bij een buitentemperatuur van 35 graden. Maar het is erg lekker en we zijn lekker ontspannen nu. Dus verder rijden op onze slingerweg is geen probleem. Hoewel we zowel op de heen en dadelijk op de terugweg een flinke omleiding via zandwegen hebben gehad, maar dit was de moeite waard. Voor we vertrekken komen we langs een bamboe hangbrug over een riviertje en daar lopen we zelf over heen. De brug slingert enorm en we hebben plezier. Er komt een hele stoet kleine kindertjes aan, allen in blauwe padvinders uniformpjes aan. Zij lopen gedisciplineerd in een lange slinger over de brug. Enkele kinderen op handen en voeten, bang om te vallen op de slingerende brug. Ze schateren het uit en wij ook. Als zij van de brug afkomen gaat de groep op de grond zitten, heel rustig, weinig lawaai en wachten tot de leiding instructie gaat geven.

Het laatste stuk van onze reis naar Chiang Dao loopt via een slingerweg door de prachtige bergen en het hotel blijkt een oase te zijn. Een top locatie, prachtige houten huisjes, smaakvol ongericht met hout en riet. We zetten onze koffers weg maar zien dat de gordijnroede in het midden naar beneden hangt en dreigt door te breken. De middensteun heeft losgelaten. Als we dit melden komt een meneer erbij, wit gestreken overhemd, zwarte broek, die aangeeft dat dit zijn verantwoordelijkheid is. Hij vraagt ons om even met hem mee te lopen, hij bekijkt het euvel en zegt dit meteen te laten maken. Wij gaan intussen even naar het dorpje waar een markt is. Als we weg lopen roept de man ons terug en geeft ons fietsen mee.
Ik stuur met 1 hand, met de andere hand houdt ik mijn sarong vast, deze waait nl. Open. Gelukkig is het maar een klein stukje tot de markt. We kopen wat koekjes en fruit, waarbij ik steeds een foto mag maken van de kraam en de verkoopster. Ik voel me wel erg bekeken, wij zijn de enige westerlingen hier. Maar de markt is gezellig en klein, vooral heel veel eten, heel vers en geurend.

Weer terug bij het hotel zit de timmerman op de veranda bij ons huisje en kan al snel aan zijn klusje beginnen. De man met het witte hemd en zwarte broek is er ook, controleert het werk van de timmerman en knikt tevreden. Intussen komen we met de man in gesprek, hij kent de sprookjes van Grimm en Amsterdam, maar weet ook meer te vertellen over de Nederlanders. Op school krijgen ze les over de Nederlanders. We blijken een voorbeeld te zijn hoe een kleine natie zakelijk en technisch zaken aanpakt en welk inzicht je daarvoor moet hebben. Hij heeft het over volharding en geduld, vooral bij de handel in het middenoosten ( gouden eeuw). Het is niet zo dat wij Thai ook zo willen of moeten zijn, maar we nemen er wat van mee wat nuttig is. Zo krijgen ze over verschillende landen en volken les.
Ook zorgt diegene die het rijkst is voor de rest van de familie, o.a. Ouders, kinderen en nichten/neven. Hij koopt voor zijn zoon en dochter twee gelijke stukken grond, en daarop kunnen ze een huis zetten en rijst verbouwen. Zo krijgen ze een goede start en kunnen we misschien wel minister-president worden.

Nadat we weer heerlijk hebben gegeten bij een ondergaande zon achter de Doi Chiang Dao, 2285 meter hoog en daarmee de op twee na hoogste berg in Thailand. We kijken er recht op en het kleurenspel is prachtig.