Vervolg 19-02-2018
Ach...dat is erg, het rechter been van zowel de westerse vrouw als de man zitten van enkel tot lies ingepakt in dik verband. De man loopt op krukken en heeft zichtbaar pijn. Als ze uitleg geven aan de tuktuk chauffeur krijgen we mee dat ze op de scooter reden en zijdelings door een auto zijn aangereden, met de verwondde benen als resultaat. Als ze in de tuktuk zijn gehesen en weg rijden steken we twee duimen voor hen op om hen sterkte te wensen. Ze zwaaien terug. Zo kan een vakantie een andere wending krijgen....we zijn weer even met de neus op de feiten gedrukt, terwijl we tegenover de gouden klokkentoren in Chiang Rai zitten.

Zwervend door de donkere straatjes zien we hier en daar een winkeltje of eethuisje open. Plots staan we in in een veelkleurig licht, rood, blauw, geel, roze.... enorme lampen staan als wigwams op een middenberm terwijl het verkeer er langs rijdt. De klokkentoren staat prominent als het centrum van een rotonde midden op de weg. Er klinkt keihard muziek en de klokkentoren verandert iedere 5 seconden van kleur. Hebben ze hier ook al de Homey in gebruik genomen? Al met al duurt dit spektakel zeker 15 minuten en intussen is de rotonde vol met mensen die hier foto's van maken. Wij ook;)

Het restaurant naast deze weg is uitnodigend, er wordt live muziek gemaakt. Een zanger met gitaar speelt sing a song liedjes. En we hebben enorme honger omdat we vandaag alleen oreokoekjes gegeten hebben en het intussen al 20.00 uur is. Dus een tafeltje gezocht en niet zo heel erg kritisch gekeken naar deze locatie. Een heeeeel dun meisje in een strak rood kort jurkje op enorme plateauzolen, waar ze niet op kan lopen, vraagt aan Frank of hij bier wilt. Op het antwoord was ze niet echt voorbereid en ze lijkt teleurgesteld te kijken als er water wordt besteld. Iets later brengt ze twee lauwe flesjes water. Het eten is niet geweldig, maar vult goed. Toch is het het duurste eten van deze reis.

De avondmarkt die we oplopen bestaat uit een veelheid van kramen met de meest bijzondere groenten en fruit, vis en schaaldieren. Wij worden wat argwanend bekeken en we voelen ons daardoor niet geheel op ons gemak. Alleen locals zijn hier te vinden, wij steken met kop en schouders en met witte gezichten boven de menigte uit. De geuren zijn indringend, soms lekker maar meestal erg scherp, kruidig. Maar we kijken onze oven uit en genieten er van buiten de toeristische invloed van de Thaise cultuur te mogen genieten.
De donkere straatjes na deze markt komen uit bij de night market voor de toeristen. Deze is vergelijkbaar met de markten die we in Ayutthaya en Chiang Mai hebben gezien, veel tassen. T-shirts, schoentjes in felle kleuren. Wij zien zo veel dezelfde spullen die als handwerk worden gepresenteerd, dat er een enorm aantal mensen moet zijn om dat allemaal te boduren, naaien of breien. De muziek is hard en indringend, drie jonge mannen in witte kleding playbacken, op een groot podium dat er uitziet als een tempel, op harde westerse muziek. Hoewel de zangeres het playbacken goed afging was er iets vreemds met haar aan de hand. Het duurde even tot we zagen dat ze een huidkleurige panty aan heeft onder een heel kort wit rokje en met hele hoge rode pumps. In de panty zitten ter hoogte van de dijen kussentjes. De armen en benen zijn net iets te gespierd. Het is een ladyboy, zijn/ haar kompanen dansen er lustig op los, waardoor het blijkbaar voor velen amusement is. Een enorm terras van wel 40x50 meter zit helemaal vol met mensen.
De markt lijkt onuitputtelijk, iedere straat die we in lopen heeft meer van hetzelfde. Verbaasd kijken we rond over een enorm terrein met allemaal etende mensen. Rondom dit terras staan allemaal eethuisjes en het ruikt er heerlijk. Er staan gerechten gepresenteerd waar het water je bij in de mond loopt. Het eten wordt met plezier en aandacht gekookt en de mensen op het terras zitten met veel smaak te eten. Voor ons zal het voor een volgende keer zijn.
We houden het voor gezien en lopen via kleinere straatjes terug naar het hotel.
Chiang Rai laat een bijzondere indruk op ons achter. Al pratend krijgen we helder wat de indruk is. Chiang Rai is volkser dan Ayutthaya en Chiang Mai, die beiden hun historische kernen op de wereld erfgoedlijst hebben staan. Veel oudheden of prachtige tempels hebben, die heel zichtbaar zijn en getoond worden. Het lijkt of Chiang Rai iets heeft van " doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg".
Morgen gaan we zien of we dit bij daglicht ook zo ervaren.