Oreo koekjes
19-02-2018

Alle reacties op onze blog zijn zo fijn om te lezen en het zijn er veel, lieve reacties van familie en vrienden die met ons meereizen. Super!,
Plots blijk ik live op facebook te zijn....even schrikken maar enorm leuk zo veel reacties op het filmpje.

We zijn net aangekomen in het Rasa Boutique Hotel na een hele reisdag in de auto. Frank heeft super gereden en was na een uurtje al gewend aan de vele scooters en auto's die links en rechts inhalen.
Vanaf Chiang Mai airport vertrekken we met de auto naar Chiang Rai ( zo'n 200 km noordelijker richting de grens van Laos) en wel via een route die over twee hoge bergkammen gaat via een lange slingerweg. Heerlijk is dat, Frank kan lekker sturen en ik lekker gluren.
Het landschap is erg bergachtig, bomen zien er verdroogd uit. Als we hoger komen zien we de groene tropische planten weer terug komen. Ondanks een kapverbod zijn hele stukken aangeplant met bananen en andere fruitbomen of groentegewassen. Het gevolg zien we langs de weg. Enorme aardverschuivingen, hellingen die volledig zijn weggespoeld over de weg. Intussen is dat opgeruimd maar de sporen zijn nog zichtbaar. Waarschijnlijk is deze weg tijdens het regenseizoen gevaarlijk.
De dorpen rijgen zich aaneen, met overal hetzelfde beeld. Er is altijd een Wat en langs de drukke weg zijn winkeltjes, bedrijfjes en eettentjes. Alles is overkapt om de zon te weren.
We stoppen bij een eettentje omdat het intussen een uur of twee is en we wat trek hebben gekregen. Helaas blijkt het een winkel te zijn waar lange eettafels voor staan. Dus kopen we water en oreokoekjes. De rest van de dag eten we alleen deze oreo koekjes. Honger hebben we zo niet meer.

Jeee... Coffee!! Een bord langs de weg maakt dat Frank linksaf het zand indraait waarbij het nog net de vijf korven met hanen kan ontwijken. We komen tot stilstand in een grote stofwolk maar staan dan eindelijk voor een zaakje waar we iets kunnen drinken. We willen onze schoenen uitdoen voor de winkel, want de Thai doen overal de schoenen uit als ze ergens binnen gaan. In dit zaakje blinkt de vloer als een spiegel, iets wat we bijna overal zien. Ook sanitair is overal blinkend schoon, zelf de openbare toiletten. We zien ook veel mensen zich bezighouden met poetsen. De dame van dit zaakje roept dat we de schoenen mogen aanhouden en we lopen dan naar binnen. Alle wanden zijn wit geschilderd, ingebouwde ledspots. We voelen ons hier meteen thuis. Het lijkt een nieuw zaakje te zijn en de dame zet een heerlijke kop koffie voor ons. Erbij krijgen we een schoteltje met zoete koekjes.

De asfalt weg is het enige asfalt, links en rechts zandwegen met een rode kleur. Meteen hebben we het over onze reis door Zuid-Afrika, waar de rode kleur ook overal aanwezig was.
Het gevolg van deze zandwegen is dat alles onder een dikke laag stof zit. Zo ook de kraampjes langs de weg, waar bossen uitjes verkocht worden.
Intussen zien er steeds meer natte rijstvelden, waar zo af en toe iemand kromgebogen en met een grote gevlochten hoed in staat te werken.
We rijden nu alweer enkele uren en we hebben het pak oreokoekjes half op.
Vlak bij Chiang Rai willen we de witte tempel, een grot en een waterval gaan bekijken. Maar tegen de tijd dat we daar aankomen is het al 16.15 uur en we zijn moe van het rijden. De Oreo koekjes zijn ook op. Dus het hotel is nu de eindbestemming.

De kast met turquoise glazen handvatten, de prachtige ingelijste borduurwerken en oosters aandoende lampen vallen bij ons in de smaak. Als we de badkamer willen inlopen moeten we niet vergeten te bukken, het deurtje is maar 1.60 m. hoog.
We gaan ons mooi aankleden om nog even Chiang Rai by night bezoeken en ergens lekker te gaan eten, daarna heerlijk slapen.