...in een paarse broek de koning bezoeken?

Vroemmmm.......en weg zijn we. Ik achterop bij Frank, die vakkundig aan het stuur zit en dwars door Chiang Mai rijdt. De gehuurde scooter stond om 8.30 uur bij ons hotel voor ons klaar incl. Helmen. Nou ja .....helmen, het zijn zgn. "Potjes" in de maat past niet. Ook niet als we de kinband aantrekken. Maar goed, blijkbaar is de helm verplicht bij het rijden op een motorscooter ( Yamaha 125 cc scooter) dus doen we niet moeilijk. Niet dat we ook maar een Thai met een helm op zien rijden?? En er rijden nogal wat scootertjes hier rond.
We hebben blote benen en armen, goed ingesmeerd met beschermingsfactor 50, sandalen aan en zomerkleren. Thuis zouden we zo nooit met de motor gaan rijden, maar hier lijkt het zo gewoon. Frank begint al aardig zijn draai te vinden met de scooter maar vooral met het verkeer. Op de brede 4-baans weg vol verkeer wordt moeiteloos rechtsaf geslagen. Alleen onze lengte verraad dat we geen Thai zijn;) ik zit intussen ontspannen achterop en geniet van alles om me heen. Luxe hoor om zo rondgereden te worden, ik knijp Frank liefdevol in zijn arm. Knipoog in de achteruitkijkspiegel.
Ik zit in een spijkerjasje en voel de frisse rijwind, heerlijk. Intussen zijn we een kleine drie kwartier aan het rijden en komen aan het begin van onze route en zal zo'n 16 km lang zijn in noord westelijke richting buiten Chiang Mai. De berg Doi Suthep (1767 m) die we opgaan is genoemd naar een hoog vereerde kluizenaar die ooit op de hellingen woonde en de aanzet gaf tot de aanleg van de kronkelweg naar de gouden tempel Wat Doi Suthep (1053 m). Volgens de reisgids is de schone lucht , de sensationele panorama's en het bezoek aan de "Gouden tempel" de grote trekpleisters.

De weg de berg op is rustig en heeft vele haarspeldbochten en een flink hellingspercentage. De scooter snort lekker onder ons en we gaan met een flinke vaart de berg op. Overal tropisch bos, enorme hoge bomen, bananenbomen en een heerlijke zoete geur. De planten die we zien worden bij intratuin in inimini formaat verkocht. Hier zien we ze op ware grootte en dat is indrukwekkend. Het geluid van krekels en vogels gaat met ons mee de berg op.
"Remmen!!! Ineens staan we stil tussen de Red cabs, bussen en auto's. De vele scootertjes slingeren zicht hiertussen door, net als wij. De uitlaatgassen op de berg zijn enorm. Gelukkig vinden we snel een plekje om de scooter neer te zetten, want we zijn aangekomen bij de gouden tempel Wat Doi Suthep. Deze tempel is voor Thailand heel belangrijk, het bevat heilige Boeda-relikwieën en wordt daarom door de Thai vurig aanbeden.

Kleine kinderen ( peutertjes, kleutertjes) staan in klederdracht op de trap die naar de tempel leidt. Moeders staan verscholen achter de betonnen "leuning" in de vorm van een enorme draak die 304 treden lang en hoog is.
Zodra er een fotocamera op de kinderen wordt gericht gaan deze poseren, worden er foto's gemaakt, en moet er betaald worden. Zodra iemand dat niet doet, of stiekem foto's maakt..... krijgt met de moeders te maken. Ook al hebben we geen zicht op de hele context, voor het opgroeien van deze kinderen is dit een uitzichtsloze situatie. Generatie op generatie wordt dit herhaald.
Een hele markt met producten voor de vele toeristen is onderaan de lange trap te zien. Daar lopen we straks nog even rond. Nu eerst tussen honderden anderen de 304 treden op. We staan voor een gouden tempel, overal blinkt het en staan of zitten er mensen hun schoenen uit te doen om meteen de tempel in te lopen. Onze aandacht wordt getrokken door beelden in de wand van de tempel. Turquoise kleurig, maar is het een mens met 4 armen of een olifant? Wel heel mooi en gedetailleerd versierd. Een monnik in zijn oranje pij, staat een "parasol" met goudverf te schilderen, het geluid van bellen die met houten stokken worden aangeslagen horen we voortdurend. Vreemd blijkt later, omdat er groot geschreven staat om de klokken niet te luiden. Frank doet nog een poging om mensen hierop de wijzen, met een glazige blik tot gevolg en het klokkenluiden gaat met meer fanatisme door. Wijsheid is nu extra nodig;)
Intussen zijn we om de tempel heen gelopen, en krijgen een uitzicht op Chiang Mai te zien. Helaas is het beeld wazig door de vele witte nevels die boven de stad hangt. Iets verderop staan twee draken klaar om ons te ontvangen, tussen hun kop met lange lijven door lopen we de trap op het tempel complex in, nadat we eerst de schoenen hebben uitgedaan.

Binnen het tempelcomplex zien we veel goud, mensen die achter elkaar aan in lange rijen om de Chedi heen. Er staan zwarte, groene en witte boeddha's waarvoor wierook wordt gestookt, mensen op hun knieen zitten, bloemen neerleggen en donaties doen. Aan de dakranden van alle gebouwen is houtsnijwerk in goud aangebracht en bezoekers hebben er belletjes met een hartvormig blad aangehangen. De entree van de tempel is weer prachtig bewerkt, rood en goud soms met blauw. Steeds weer zijn we hiervan onder de indruk, zeker ook door de sfeer die hier hangt. Het is enorm druk, de wierook geurt, er is een opgewonden en opgetogen sfeer, mensen hebben hun nette kleren aan. Het lijkt op een feestelijke bijeenkomst.
Tegen de buitenmuren staan vele gouden boeddha's tegen mooi muurschilderingen aan. Daar zien we een monnik een selfie maken, echt wel van deze tijd;)
We gaan even zitten om een kop koffie te drinken, en komen even bij van de vele indrukken.
Dan de trap af naar beneden en even over de toeristen markt lopen. Een belletje met hart en een ketting van minibelltjes met een olifantje kopen we als souvenir. We zijn tenslotte ook toeristen.

De scooter weer op en rijden maar. Zodra we de tempel achter ons hebben gelaten zijn we weer alleen op de weg, die zich slingerend door het oerwoud baant. Zo'n 5 km verder de berg op komen we aan het koninklijk paleis, het zomerverblijf van de koninklijke familie. En dan sta je plots in een hele grote paarse broek....... totaal onverwacht maar er is geen andere keus. De dame bij de ingang geeft ons geen toestemming omdat Frank blote kuiten heeft. Door het optrekken van de de sokken, blijft er nog een streepje huid van 4 cm zichtbaar, resoluut schud ze haar hoofd. Nee dus....zo mogen we niet naar het paleis. Vlak naast de ingang is er weer een markt voor toeristen en hoe is het mogelijk....we kunnen daar voor 40 baht een broek huren. Om de lange benen van Frank past alleen de allergrootste paarse broek die ze hebben. Gewoon over de eigen broek kan hij die aan, het gezicht van Frank kijkt niet zo vrolijk, maar hij doet de broek wel aan. Intussen zien we meer mensen met bijzondere broeken of doeken lopen, blijkbaar is de controle meedogenloos;)
Een grote groep militairen in trainingspakken zijn zich vlak na de ingang aan het opstellen, rechterarm gestrekt, schuifelen met de voeten, totdat iedereen op de juiste plek staat. Omdat er verder weinig meer gebeurt, lopen we de paleistuinen in van het Phuping koninklijk paleis. Overal bloemen, grote geraniums, thuia's en een prachtige rozentuin. Alles is top onderhouden en steeds zijn er weer andere plantencombinaties gemaakt. We zien stokrozen en sierkool. Een grote vijver en enkele prachtige paleizen. Helaas kunnen we er niet in, we bedenken dat de koninklijke familie er wel zal zijn. Het terrein is heuvelachtig en we komen op een deel met bos waar het reuzenbamboo opvalt. Hier voel je je nietig bij. We zijn hier alleen, blijkbaar is heuvels lopen geen activiteit van de andere toeristen. Deze bestaan voornamelijk uit Chinezen.
Frank is opgelucht als de paarse broek uit kan en snel stappen we de scooter op.

Als we door rijden wordt de weg smaller en smaller, gaten in het wegdek nemen toe. We slingeren om de gaten heen, nemen alle bochten en we zoeven zo de andere kant van de beg af. Rondom ons nog steeds het regenwoud. Door het verbod op boskap heeft Thailand veel bos behouden. De vogels, krekels en andere dieren begeleiden onze tocht met hun geluiden.
Er staan wel 30 scooters geparkeerd en we moeten even zoeken naar een plekje voor de "onze". Maar dit lukt en al gauw lopen we in het begdorpje Doi Pui, een rommelig dorp, onafgebroken winkeltjes, veel toeristen en verveelde verkopers. Iedere kraam verkoopt bijna hetzelfde, tassen, kleding, poppetjes, schoenen gemaakt van stoffen met traditionele kleurrijke kleding. Een vrouw zit achter de naaimachine een klederdracht jurkje te maken. Haar winkeltje hangt er mee vol. Plots staan we in een bloementuin, iets dat we hier echt niet hadden verwacht. Een prachtige tuin op terrassen aangelegd. Enkele kinderen lopen gekleed in klederdracht rond. Ze is selfies aan het maken, een brede lach de ogen wijd open, tanden met een roze elastiekje en gekleed in prachtige klederdracht. Een haarband met pompons en gekleurd band, een zwart bloesje en rok volledig bewerkt met gekleurd band, kralen en ponpons. de oude en nieuwe tijd komen hier samen.
We maken foto's van haar en we krijgen een prachtige lach.
Linksaf onder de luifels van de winkeltjes door een stijl weggetje omhoog. Een piepklein koffiewinkeltje stappen we binnen en het meisje geeft ons heerlijke koffie en we nemen er een kitkat bij. Het enige wat ze aan lekkers heeft liggen. Heel bijzonder dat deze niet smelten bij 35 graden.
Heerlijk even zitten genieten, in dit kleine koffiewinkeltje. We geven zoals altijd een tip bij het afrekenen . Kapung ka

We rijden terug te berg op en weer af, heerlijke de rijwind geeft koeling. Het is heel rustig behalve bij het paleis en de tempel, daar weer veel auto's red cabs en scootertjes. Daarna is het rustig op de weg en we zoeven de berg af, tot we de afslag nemen naar de watervallen. Hier gaan we even kijken. Kinderstemmen komen ons tegenmoet, gespetter in water en ouders die foto's maken. Een groepje kinderen is aan het zwemmen in de poel onder de waterval en hebben veel plezier. Ze lijken geen last te hebben van de kleren die ze aan hebben, geen badpad of zwembroek te zien. Een pad slingert naast de waterval omhoog en al snel zijn we een trial in het regenwoud aan het lopen. We lopen alleen, bomen en struiken hoog boven ons, de geluiden van het oerwoud bijna aan te raken. Klimmend stijgen we langzaam omhoog, tot we een tweede waterval zien, ook met een poel maar dit keer zonder de kinderen. Een wolk licht blauwe vlindertjes fladderen boven het water. Weer een oase??
De warmte is voelbaar ook al is het al 15.30 uur, zwetend en zuchtend klimmen we verder. Het paadje hier en daar versperd door omgevallen bomen. We hebben gisteren begrepen dat het vanaf april tot oktober regentijd is, erg nat waardoor de oppervlakkige wortels van de bomen en planten zich niet meer vast kunnen houden in de grond. Bukkend en kruipend gaan we verder, we hadden een kapmes mee moeten brengen;)
We zijn intussen weer nat van het zweet en dat hebben de muggen snel aan elkaar doorgegeven. Prikken dat ze doen..... we hebben geen anti muggenspray bij ons, dus het is even doorbijten en hopen dat er geen malariamug bij zit. Op het laatste stuk van de trial worden we ingehaald door een groepje Amerikanen, heel kort een gesprek en have a nice day als afscheid. Na even verder lopen schieten er een jongen en een meisje in fel rode t-shirts langs ons heen. Verder er achter een grote groep tieners in lichtblauwe t-shirts. Ze hebben plezier en de twee kinderen die ons inhaalden stoppen steeds tot we bij hen zijn om dan in volle spurt weg te rennen al lachend. Het lijkt een soort spelletje.
Als we het regenwoud uitlopen bevinden we ons in de groep met licht blauwe t-shirts, ze maken een groepsfoto en wij ook. Erg leuk.
Even later worden we door een red cap vol met kinderen met licht blauwe t-shirts en twee met fel rode t-shirts ingehaald. We zwaaien:)

Weer in het hotel eerst maar een lekkere douche en nog wat 18.00 uur wordt de bromscooter opgehaald, wij hebben hem weer volgetankt.
We lopen voor de laatste keer naar het centrum van Chiang Mai. We zijn steeds weer verrast hoe snel we een plaats eigen maken, de weg weten en ons makkelijk bewegen. Eerst eten, want we hebben flinke honger. Op naar Green Lion.

Heerlijk, groene curry en khao soi en ijs toe. Gekleurde lampionnen in geel, rood, blauw en groen hangen in een boom en de enorme bladeren van een tropische plant boven onze hoofden, maken dat we de oases van Chiang May opnieuw ervaren.