18 juli 2017

Boston

We zijn in Amerika!! Vandaag na een goede nachtrust en een lekkere douche fris aan het ontbijt en klaar om Amerika te ontmoeten. De hele reis hier ligt nog voor ons, zo spannend. Wat gaan we zien, beleven, meemaken. Waarmee gaat Amerika indruk op ons maken. Hoe ruikt Amerika?

Het ontbijt gaat wat stroef, er is te weinig plek om te zitten. Of we ons ontbijt mee naar de kamer willen nemen. Dat zien we niet zitten dus even wachten tot er plaats is. Gelukkig smaakt het ons goed.

Vanmorgen hebben we uitgezocht hoe we naar Boston kunnen reizen met het openbaar vervoer, lees metro kunnen komen. We moeten eerst een klein stukje rijden naar het metrostation in de buurt. Bij dat station is een betonnen parkeergarage gebouwd, de auto moeten we op het bovendek in de volle zon parkeren, de rest is vol. Met een roltrap naar beneden, wel 6 lange roltrappen gaan we af en staan dan in het station. Even tickets kopen bij een automaat en dan door de poortjes de metro in. Het is een 20 minuten naar het centrum maar we rijden verder door naar het noorden van Boston. Eerst gaan we Harvard bezoeken.

Net of je in Oxford loopt, zo Engels. Grote gebouwen van baksteen met mooie ornamenten, er tussen in grote grasvelden die groen contrastern tegen de bruine gebouwen. Enorme trappen voor de bibliotheek, waar we helaas niet binnen mogen. Overal mensen, vooral jonge mensen, op het gras op gekleurde stoeltjes of gewoon tussen de grassprietjes zitten groepjes te praten. Ook veel buitenlanders, hier zien we grote groepen Chinezen.

We slenteren langs alle gebouwen, over de grasvelden en de paden. Ondanks de vele mensen is er een soort van rust, waarschijnlijk doordat de drukte van de stad verder weg is. Geen autoverkeer. Het voelt goed om op deze plek te zijn geweest, een omgeving waar kennis wordt gegenereerd, mensen worden geïnspireerd, kunnen kennis opzuigen.

Met metro rijden we terug naar het centrum van Boston, de de zon schijnt volop. Het is dan ook erg heet in de stad, broeierig zelfs. Even wat waterflesjes kopen zodat we voldoende blijven drinken. We lopen het hele centrum door, overal auto's en op de stoepen veel mensen. Er zijn mooie gebouwen, veel kerken maar ook winkels. De winkels vormen een aaneenschakeling van wat we kunnen consumeren. Winkels vol met petjes, t-shirts of sieraden. Niet veel verschil met Europa, alleen de omvang. De winkels zijn groot.

"Daar is de rode lijn, die maar gaan volgen?". Een goed idee, we zijn in Boston Common een groot park midden in het centrum van Boston. Een man in een de 16e eeuw staat voor het informatiepunt, hij groet ieder die langs loopt.

We lopen eerst wat door het park en de armoede in Amerika wordt zichtbaar, op de banken liggen en zitten zwervers de één met meer eigendommen dan de ander. Vaak winkelkarretjes en vuilniszakken met spullen. Ongewassen, mager zitten ze met elkaar te praten. Wat voelen wij ons rijke westerlingen en daardoor toch ongemakkelijk.

Als we de Freedom Trail gaan lopen, stappen we eerst Park Street Church binnen. We komen in een kleine koele witte ruimte met aan weerszijden trappen. "The Church is upstairs", zegt het meisje dat achter een tafeltje zit. Bovenaan de trap komen we in de kerk, een hoge grote ruimte met hoge ramen, waar het zonlicht overdadig naar binnenstroomt, de houten banken kleuren diep roodbruin. Voorin den podium en een spreekstoel. Verder geen versieringen of zo, geen glas in lood. Vooral de lichtheid van de kerk valt ons op. Dan een stem:" Welkom to our Church". Een gedistingeerde heer spreekt ons aan en al snel hebben we meer informatie over de kerk en hij over de kerken in Nederland. Hij wenst ons " a nice day" als we vertrekken.

Naast de kerk ligt het Granary Burying Ground. Een heel oud kerkhof uit 1660 met 2345 graven. De grote hoge bomen uit 1830 geven veel schaduw, de sfeer is ingetogen ondanks dat het er krioelt van de mensen. Het kerkhof gaaf ook aan de andere kant van de straat verder. Grote groepen toeristen worden door de stad rondgeleid door dames en heren in kleding uit de 16 en 17 e eeuw. Geeft een leuk straatbeeld, dat wel. We lopen een stuk verder op de trial, maar doordat het er zo druk en warm is gaan we een koele winkel binnen. Midden in het centrum een winkel met restaurantje met gezonde voeding. We bestellen wat en eten dit lekker buiten aan een tafeltje op. We kijken uit op een monument met bronzen beelden, levensgroot, een monument voor Irish Famine Memorial. Een monument voor de hongersnood in Ierland in 1845-1852. Tijdens deze hongersnood zijn 1 miljoen mensen gestorven en even zo veel mensen zijn naar Amerika geëmigreerd.

Verder tussen de hoge gebouwen vaak in Art Nouveau Stijl en bakstenen kerkjes. Veel geschiedenis hier.

"Doef,doef,doef....een harde beat komt ons tegemoet. Een stem door een versterker roept het publiek op om mee te doen. 8 donkere gespierde jonge kerels met ontblootte bovenlijven staan in een kring van publiek, allen voorbijgangers net als wij. Ze spelen een spel met het publiek, en doen dat met veel plezier en wijze lessen voor de jeugd. " go to school en learn!". We kijken er even naar, het is grappig om te zien hoe mensen midden in een stad plezier met elkaar hebben.

Verderop lopen we een straatje in met vele eethuisjes en een theater. Natuurlijk onderzoeken we of er een voorstelling is, dat blijkt er te zijn. Van de "Blue Man group", een groep die op trommels muziek maakt. Na rondvragen vinden we het ticketbureau, maar ontdekken dan dat deze tickets erg prijzig zijn. We laten het erbij en besluiten nog lekker verder door Boston te lopen.

Rondom romantische rozen, een etalagepop met een zwarte kanten jurk met kralen, veel sieraden, kaarlichtjes en kunstbloemen overal. Wat een bijzondere etalage en winkel, we kijken onze ogen uit.

Even de rust op gezocht in een mooi parkje, prachtige bloemenperken zomaar midden in de stad. Onze tocht brengt ons in het oude haven gebied, smalle straatjes met kinderkopjes en oude gevels. Halfronde balkonnetjes met koper, houten raampartijen met kleine raampjes en overal de vlag van Amerika aan de gevels. In een dok ligt een historisch zeilschip, prachtig gerestaureerd en nu van de marine. Alle touwen zitten perfect geknoopt, de verf van de boeg ruik je nog. De houten planken waar het schip van is gemaakt kan je goed zien zitten, de kraaiennesten ook. Hoe zou het zijn om in 1740 hiermee de wereld over te varen, vast geen gemakkelijke reis. In ieder geval een lange reis.

We zijn moe aan het worden en bij het dok zien we een opstapplaats van de 'hop-on-hop-off bus', we stappen in zodra de bus stopt. Achterin zijn de ramen open, dus daar zitten we heerlijk. De uitleg van de chauffeur verstaan we echter niet, te veel wind geruis. Niet erg, we zijn intussen te moe om nog informatie op te nemen. Na 20 minuten komen we op halte 6 en daar stappen we uit bij het ticket kantoor. We willen een ticket kopen voor het gereden traject en verder geen gebruik meer maken van de bus. " Oh, you are sure? Oke then it is oké". We vragen drie keer of we iets moeten betalen, maar ze blijft aangeven dat het zo in orde is.

Op naar de metro, terug naar ons hotel. Of toch niet? Als we bij het juiste metrostation uitstappen lopen we naar een grote Mall. Hier zijn we nog niet geweest, dus verkennen maar. We hebben intussen erge honger en het eerste dat we doen is een restaurant binnen lopen. Van buiten leek het klein en rustig, maar......het is mega groot. Een enorme ruimte gezellig ingericht met gele wanden, zuilen van marmer en oranje verlichting. Alle tafels bezet en veel geluid van pratende mensen. In dit Mexicaanse restaurant zitten wel een paar honderd mensen te eten. We krijgen een hoog tafeltje voor twee en bestellen koud water en tortilla's. We zijn bijna te moe om over het geluid heen te praten, maar de indrukken blijven maar komen en die delen we. We zien dat de meeste mensen na de hoofdmaaltijd ( xxl porties) enorme stukken taart als dessert nemen. Dat wat niet wordt opgegeten gaat in den doggybag mee naar huis. De mensen die zitten te eten hebben zelf ook maat xxl en groter. Wat zijn de Amerikanen groot!

We gaan na het eten de mall verder verkennen en zien veel grote winkels met veel spul. Ook is er een supermarkt waar we fruit en groente en brood kopen. Lekker voor morgen als we onderweg gaan naar Cape Cod.