Van Ellsworth naar Salem, 5 augustus 2017

Gisteren kwamen we op de terugweg vanuit Acadia National Park in een lange file terecht, druk dus. Maar hierdoor hadden we wel tijd om naar de vele "Lobster restaurantjes" langs de weg te kijken. Lobster is het product van de kust in New England en de kreeften worden buiten in grote bakken gekookt. We zien de houtvuren onder grote ketels waar stoom uitkomt. We komen langs een buurthuis met een enorme Amerikaanse vlag. Ook hier is het vlagvertoon groot, bij ieder huis en in de dorpjes in iedere straat zijn er Amerikaanse vlaggen. Dichter bij Ellsworth komen de fast food restaurants, de mall en vele tankstations. Allen met fel verlichte uithangborden die, nu het donker wordt, flink licht geven. Daar de koplampen en stoplichten en straatlantaarns nog bij, je weet niet wat je ziet.

Na een onrustige nacht is om 6.00 uur opstaan niet gelukt, het is 8.00 uur als we aan het ontbijt zitten. Heerlijke koffie en sinaasappelsap. Keuze uit fruit, yoghurt, brood en bagels, eieren en bacon of zelf een wafel bakken. We nemen waar we zin in hebben en gaan aan de hoge bar in het midden van de ruimte zitten. Verder staan er lage tafeltjes met banken langs de kant van de ruimte. Eerder daar een plek gezocht, maar als we in de bank gingen zitten zaten we met onze neus onder de tafel, te laag dus.

"Goodmorning, where are you from?". Een flinke Amerikaan zit met zijn vrouw naast ons te eten en hoort dat we een andere taal spreken. We raken al snel in gesprek. Ze zijn oprecht geïnteresseerd in Nederland, staat op hun bucketlist. Over een paar jaar is hij met pensioen en dan willen ze naar Nederland/Europa. We merken dat het Engels ons goed af gaat, na drie weken spreken we dit gemakkelijk.

Voor vertrek checken we onze hotelbestemming in Salem nog een keer en wat blijkt( opnieuw) dat er meerdere Salems zijn. Namelijk één in de staat Massachusetts en een in New Hampshire. De eerste is de plaats waar o.a. de heksenvervolging een rol heeft gespeeld. De laatste is de plaats waar ons hotel staat. Deze ligt een uur rijden van de "echte Salem"af. Teleurstelling bij ons beiden, we overnachten niet in dit stadje. En zondag is er nog een stuk te rijden. Na even zakt de teleurstelling, we maken er wel iets van ook in de "verkeerde" Salem. En we kunnen zondagochtend nog naar de "echte " Salem rijden.

We nemen de interstate naar het zuiden, maar na 1,5 uur wil Frank meer actie. Dus over naar de 1, de route langs de kust. Opnieuw veel drukte hier maar wat vooral opvalt zijn de slechte wegen. Hult en bult, gaten in het wegdek en waarschuwingsbordjes voor motorrijders, let op de groeven in de weg. Onze auto glijdt over het wegdek en tegen 14.00 uur komen we in Portland aan. We gaan op zoek naar een parkeerplaats, maar dat blijkt niet eenvoudig. De grote parkeerplaats waar we inrijden tot aan de slagboom, geeft geen kaartje uit de automaat. We moeten achteruit, de auto achter ons ook. Verder zoeken naar een plekje, maar de hele stad heeft een zero tolerance beleid m.b.t parkeren. Gelukkig vinden we een parkeerplaats, maar op het moment dat we de auto in het parkeervak zetten zien we enkele louche figuren rondhangen tussen de auto's. Nee, dit voelt niet goed, we hebben tenslotte al onze spullen inde auto liggen. Weg dus, ook weg uit portland. We rijden nog wel door het stadje en zien veel mooie oude bakstenen gebouwen. Uit de beschrijving in de reisgids blijkt dat na 3x stadbranden er is overgegaan de stad in baksteen te bouwen i.p.v. hout.

We rijden via de route 1 verder naar het zuiden en tegen 16.00 uur belanden we in een restaurant naast de weg. Uiteraard nemen we eerst koffie, graag een small one en we bestellen pizza. Dit wordt na het ontbijt zowel de lunch als het avond eten. De koffie komt er snel aan, een enorme kop. Als dit al een small one is, willen we een large wel eens zien;)). De pizza is heerlijk, we smikkelen.

On the road again, besluiten we om weer de interstate op te gaan en rechtstreeks naar Salem NH te rijden. De 6 baans interstate verandert in een 8 baans weg. Maar alle rijbanen zijn gevuld, de vier banen naar het Noorden, richting Maine, zijn zo vol dat er een lange file is ontstaan. In de file zien we mega grote pick up trucks met trailers. Deze trailers zijn campers die aan de pick up worden bevestigd. Op bestemming wordt dit lisgekoppeld en komt de trailer op twee poten te staan, worden de zijwanden uitgeschoven en kan het kamperen beginnen.

Op onze 4 rijbanen worden we links en rechts ingehaald door enorme trucks en ook de Pick ups met campers of campers van het formaat grote touringcarbus. Alles is groot, groter, groots. Gelukkig maakt het Frank niets uit en hij rijdt als de beste door al dit verkeer. Zo komen we veilig aan in Salem, bij een motel met een nette kamer.

We frissen ons op en gaan nog even naar de Mall, een groot winkelcentrum, waar we dezelfde winkels zien als eerdere malls die we hebben bezocht.

We horen overal geluid, stemmen, muziek, voetstappen. Er is een apart gedeelt met wel twintig verschillende fast food restaurantjes, hier wordt door het winkelend publiek gretig gebruik gemaakt.

Na een uurtje rond te hebben gelopen, is het genoeg. Terug in het motel pakken we de koffers in voor de terugreis. En beginnen aan de blog van twee dagen.

Vandaag hebben we het veel gehad over deze reis. Een enorm mooie reis, die veel verassingen heeft gegeven. Vooral de ontmoetingen hebben een speciale plek. We hebben we een klein beetje mogen proeven van de Amerikanen, hun leefwijze en gewoonten, hun geschiedenis en cultuur en niet te vergeten de eindeloze mooie natuur. New York was een hoogtepunt, net als Boston. Wat hebben we daarvan genoten.

Het weer is geweldig geweest, alleen maar zon en warm. Terwijl dit geschreven wordt, begint het buiten te stortregenen. Da's wel toevallig. Maar elk nadeel heeft z'n voordeel, de auto is nu meteen gewassen. Door het droge weer en een paar zandweg omleidingen, zag de auto grijs van het stof. Nu kunnen we hem zondag zo inleveren.

Op naar hometown Geldrop morgen!