Mount Killington

"Sttt....luister.....", Frank houdt zijn vinger omhoog om zijn woorden extra te benadrukken. We horen .........niets. Voor even dan ritselen de bladeren en fluiten er vogels. De betovering wordt verbroken door een kind dat ver van ons af iets roept. We lopen op de top van Mount Killington, maken een wandeltocht van de top tot halverwege de berg en weer terug naar de top. Eerst lopen we over houten vlonders en trappen, steeds verder omlaag, daarna tussen geurende planten ( o.a. klaver, grassen, fluitekruid, berenklauw) het ruikt zoet. Het gras kriebelt tegen onze enkels, oppassen straks teken controle, zoals de adviezen hier zijn.

Weer boven, voor de derde keer vandaag, nemen we wat soep en brood en eten dit lekker buiten op. De bekende tuinstoelen van gerecycled kunststof in een mooi model staan voor ons klaar. We zakken er in weg, genieten van het eten, de zon en het uitzicht.

'S morgens zijn we eerst gaan ontbijten in een " ontbijtfabriek" , een restaurant waar alleen ontbijt geserveerd wordt. We zitten aan een lange bar met nog 10 anderen, om ons heen tientallen tafeltjes vol met mensen, druk dus. Ook nu weer ondenkbaar, aan de buitenkant van dit restaurant lijkt het of er niets te doen is, maar o wee als je er binnen bent, druk! De kok (2 vrouwen) staan met rode konen en zweet op het voorhoofd in de open keuken te smeren en te bakken. Vooral veel eieren en pancackes of Belgian Waffles.

Het eten is erg goed, pancackes met Maple siroop, bosbessen en aardbeien. Heerlijk. De maple siroop wordt hier in de omgeving geproduceerd.

De gondel van de lift staat even stil als we instappen, met ons kaartje voor heen en terug. Eerst zweven we enkele meters boven de grond, maar al gauw neemt de afstand toe, tot we alleen nog oog hebben voor ons uitzicht. Rondom bergen in alle tonen blauw, grijs en groen. Erboven een strak blauwe lucht en felle zon. Steeds verder kunnen we kijken als we hoger komen. Foto's maken we ook in de hoop dat het glas van de cabine niet te veel vertroebeling geeft. Na 15 minuten zijn we aan de top van Mount Killington en beginnen we aan een korte wandeling naar de top. Een platte rots waar vanaf je de hele omgeving kan zien. De Green Mountains maken deel uit van de Apalachen, een bergketen die van Canada tot in het zuiden van de USA zich uitstrekt.

We gaan zitten op de rots, kijken, genieten. " Coul'd you take a picture from us?" Natuurlijk maken we een mooie foto van het stel dat ook op de top staat. Ze poseren. Even later zitten ze naast elkaar op de rots in stilte in de verte te staren een prachtig plaatje. Ik kan het ook niet nalaten om hun camera te vragen en nog enkele foto's te maken. Ze waren er blij mee.

We lopen terug naar de skilift op de top en daar is ook een Starbucks. Starbucks en Dubling Donuts zij twee bedrijven die je overal in Amerika tegenkomt, hier dus Starbucks. Ze hebben lekkere koffie, dus nemen we die mee naar buiten.

Dan terug met de lift naar beneden, waar we ontdekken dat we 10 Dollar korting op de koffie hadden. Dit stond op de tickets, maar hebben we niet gezien. We lopen terug naar het ticketkantoor en geven ons probleem aan. Meteen krijgen we twee tickets om nog een keer naar boven en beneden te gaan zodat we de korting kunnen besteden.

Top, gaan we doen. We overleggen even over onze andere plannen maar besluiten dag we wel wat rust kunnen gebruiken en gaan weer met de lift naar boven. Zie verder de eerste alinea.

Na de lunch gaan we voor de tweede keer naar beneden en gaan Vermont verder ontdekken. Deze staat is bekend om de natuur, grote bossen afgewisseld met kleine boerderijen en doorsneden door smalle wegen. We dachten eerst naar Woodstock en Bethel te rijden. Terug naar de 60's, de tijd van woodstock. Maar als we nader onderzoek doen op Internet blijkt dat het Woodstock festival plaats heeft gevonden in de staat New York en niet in de staat Vermont. Die Amerikanen ook met hun plaatsnamen. Iedere naam komt bijna in iedere staat voor, dus is het goed opletten.

Dit plan laten we varen en gaan de scenic route over de 100 rijden tot we de 73 in slaan om naar een kloof en watervallen te rijden. Na enkele kilometers wordt de weg onverhard, wegwerkzaamheden, maar we rijden vol goede moed door over de grind weg. Links en rechts springt het grind tegen de auto, hmmm... we willen niet meer schade aan de auto dus keren terug naar de 100.

Het alternatief is de 125 en daar zien we eindelijk mooie watervallen die de stenen als was gevormd lijken te hebben. Ronde vormen, gladde rotsen. Wat een kracht is dat. Iets verderop rijden we door een kloof, prachtig!

Even later zijn we de kloof uit en rijden naar middlebury, een klein stadje. Een mooi historisch stadje. We doen wat boodschappen en tanken. In de auto hebben we nu heerlijke kersen, smikkelen maar. Het landschap is open en boeren zijn volop aan het hooien. Het ruikt zoet en de kleur is lichtgroen.

Terug op het hotel gaan we op ons balkon zitten, naar de zonsondergang gekeken. Lekker vers brood met De Lachende Koe (smeerkaas) en peanutbutter. Nog de blog schrijven van gisteren en vandaag en dan lekker slapen in ons Kingzise kraakbed;)