Tolkien

Snel is alles ingepakt en in de auto gelegd. Nu eerst ontbijten en daarvoor hebben we een goed adresje. We gaan naar de Mall waar een restaurantje is die ook fruit en yoghurt op de menukaart hebben staan.

Het smaakt ons goed. Hoewel we merken dat eten in Amerika duur is, ook als we zelf in de winkel brood en kaas en fruit kopen. Per dag zijn we toch al gauw 100 euro kwijt. Niet erg maar we vragen ons af hoe de gemiddelde Amerikaan dit kan betalen. Zeker met de huur en koopprijzen.

In Harlem New York werden we met de feiten geconfronteerd. Een lange rij ( wel 50 mensen ) die in de rij bij de voedselbank stonden te wachten. Duidelijk werd dat veel Amerikanen het moeilijk hebben. In Nederland is dat helaas ook zo, steeds meer mensen die financieel in de problemen komen.

We rijden over de 8 richting Lennox, maar dan doemt een enorm gebouw voor ons op. En dat vraagt een nader onderzoek. De auto parkeren we in de schaduw, want de temperatuur loopt al op. Eenmaal binnen in het gebouw blijkt het om een enorme mall te gaan, vergelijkbaar met de Heuvelgalerie in Eindhoven, maar dan 10x zo groot. We lopen een winkel in met allerlei hobby spullen. De winkel is zo groot als van Cranenbroek in Budel. Lange gangen met kunstbloemen, maar ook schildergerij, breigarens, enz.,enz. En dat allemaal onder felle tl -lampen. Als we de winkel uitkomen, lopen we een brede galerij op waar veel andere winkels aan liggen. Een modezaak dan maar.... oneindig lange rekken met dames en herenkleding. Te veel om uit te kiezen. Nu valt ons weer op dat de etalagepoppen een maat xxl hebben, wat goed aansluit bij de gemiddelde Amerikaanse maat. Iets verderop een winkel met alleen maar petjes.... we kijken onze ogen uit, zo veel spullen. Wie koopt dat allemaal, hoe kunnen deze winkels bestaan?

De Amerikanen gaan met de auto naar de Mall en kunnen daar een dag besteden aan shoppen. Persoonlijk vinden wij b.v. Winkelen in Breda leuker;)

Veel is hier ingericht op gemak, zo zijn er ook drive thru ATM's. Dus gewoon met de auto naar een pinautomaat, in je auto blijven zitten en pinnen. Overal zijn auto's, de wegen en snelheid is daar goed op ingericht. Voetgangers en fietsers zijn minder met ruimte bedeeld. Maar ook het inchecken en uitchecken in hotels, gaat met zo'n gemak.

Na een uurtje gaan we verder over de 7 en krijgen een appje van Nicolle over Boris. Het gaat prima met hem, maar een oorontsteking en hotspot waren aanleiding om naar de dierenarts te gaan. Gelukkig heeft Nicolle het prima opgepakt en knapt Boris langzaam maar goed op. We zijn gerustgesteld, hij is in goeie handen!

We vervolgen onze rit en zien overal de houten huizen met veranda. Hier en daar is de veranda volgestouwd met tuinstoelen en andere rommel. Maar vaak is het huis en tuin weer op en top in orde, met de bekende Amerikaanse vlag.

Vandaag is het zaterdag en zijn de motorfietsen van stal gehaald. Grote groepen van wel 40 motoren rijden langs. Wel bijna allemaal Harley Davidson, de bereider(s) in korte broek en t-shirt, vaak zonder helm. Dat mag hier allemaal. Nu ligt de rijsnelheid tussen de 40-80 km/uur, maar dan kan je nog lelijk terecht komen. Maar deze motorrijders lijken het prima te vinden, ze genieten zichtbaar. Wat later zien we een motorrijder met een glimmende Harley onder zijn komt, zijn lange baard wapperend in de wind. We grinniken!

In Lanesborough stoppen we bij een Ierse pub met een terras met uitzicht op een groot meer. We eten met smaak een hamburger met frietjes, tja zo af en toe laten we het gezonde even achterwegen. Dat merken we wel aan onze lijn, maar dat zien we thuis wel weer. Het smaakt heerlijk en we kunnen er weer tegen. We vervolgen de rit en al snel rijden we door het Nationale Park The Green Mountains, en groen zijn de bergen! Overal weer het mooie lichte groen van de esdoornbomen.

Pas in Rutland nemen we de tijd om het stadje te bekijken en even de benen te strekken. Een leuk stadje met veel historische panden. Of er ook een welstandscommissie bestaat is twijfelachtig, als we achter de historische panden een betonnen parkeergarage annex busstation vinden, echt zonde van de stad. In Rutland stopt ook de AMTRAK, de trein die door alle staten van de USA rijdt.

Dit stadje heeft wel 8 kerken, overal zien we torenspitsen.

Verder gaat onze reis en hoe meer kilometers we maken, waardoor we verder van New York af komen, hoe meer we de rust om ons heen ervaren

Verder naar ons hotel zo'n 10 km na Rutland. " If you have a moment I'll be right back. Take a coffee!", fluistert een oude heer ons toe, terwijl hij met andere gasten een gang inloopt. We staan in een hoge ruimte, met houten plafond en een galerij op de eerste verdieping. Het heeft iets weg van een Oostenrijks huis. We zijn dan ook in een skigebied, blijkbaar komen hier vele mensen hun skivakantie doorbrengen in de wintermaanden. Maar ook, tijdens de zomer is er genoeg te doen.

"You have a room with a Kingsize bed!" We zijn benieuwd?? Maar het blijkt een prachtige suite te zijn. Het plafond is bol, net zoals we in Portugal in de klooster hebben gezien. En inderdaad is het bed groot. Het bijzondere is dat het hoofd en voeteneind voorzien zijn van houten bedstukken, maar dat de matras hier los van ligt. Dus het lijkt kingsize maar de matras is een normale lengte. "Piep, piep, piep, piep...nou zeg ik ga gewoon op het bed zitten! En piepen dat het bed doet. Dat wordt lekker slapen! We gieren van het lachten, dit wordt echt gezellig ook voor onze buren;)

We hebben ons opgefrist en rijden dan naar Killington, het winrsportparadijs, met Killington Mountain ( 2000 m.). Een lange weg tussen verschillende hotels, appartementencomplexen en restaurants, brengt ons tot het Killington resort. Daar zou een festival zijn met een band, interessant. We zien nog net dat het podium wordt afgebroken, het is pas 19.30 uur. Jammer. We rijden tot aan de skiliften en zien dat deze nog gaan. Maar bij navraag konden we niet mee naar boven, ook zij zijn gesloten. Maar dit gaan we morgen wel doen, met de lift Killington Mountain op.

Een groot tentenkamp, met ook campers ligt tegen de skiliften aan. Veel mountainbikes ook. We rijden terug naar de hoofdweg en komen langs een Ierse Pub-Inn. We horen Ierse muziek als we binnenlopen, dat is al helemaal oké. De pub zit vol, eten en drinkende mensen die genieten van de live muziek. Een band van 4 man zingen Iers-Amerikaanse liedjes. We kunnen in de dining-room plaats nemen aan een tafeltje bij het raam en wat we dan zien......we zitten in een sprookjes wereld van Tolkien. Grote rotsblokken, mos en varens, daglelies. De trollen fantaseren we er bij.

De jongen die ons bedient spreekt met een Ierse tongval, later bleek hij de derde generatie van een Ierse familie te zijn. Met zijn grootvader en vader hebben we ook gesproken, erg leuk.

Na het eten gaan we nog in de pub zitten genieten van de muziek, die naarmate de avond vordert steeds minder toonvast wordt. We herkennen nog een paar Ierse traditionals die we thuis ook vaak met Jan en Mariette spelen.

Tegen 0.00 uur gaan we weg, maar we genieten nog na van deze verassende avond!