Kleuren en geuren, New York 4

26-7-2017

De zon schijnt dus zonnebrillen op. Het is vandaag heerlijk weer, zelfs wat aan de warme kant in New York city.

Na een busreis van een half uur, nemen we de metro uptown, tot 82 street. Weer buiten de metro zetten we onze zonnebrillen weer snel op, tenminste Frank. Waar is mijn zonnebril? We zoeken alles na en moeten constateren dat de bril, een opvouwbare Ray Ban, er niet meer is. ROBBED!!

Oefff... een harde stomp tegen mn schouder, een man in een rood t-shirt loopt met zijn schouder hard tegen me aan. Verder geen aandacht aan besteed... tot ik mn zonnebril wil pakken.

Balen, maar ook dit is New York, er is overal een enorme mensenmassa, dicht op elkaar door de gangen van de metro of in de streets. Vooral Broadway, een tamelijk brede straat, is overvol. Opletten geblazen. In ieder geval is een beroving in een mum van tijd gebeurd.

Al knijpend met mn ogen tegen de zon, lopen we langs Broadway, verder upper West Side in. Eerst een lekkere koffie met muffin bij Starbucks. Starbucks zit hier op iedere hoek van de straat, net als Dunking Donuts. Alleen kan je daar zoete broodjes krijgen, geglazuurd of met chocolade. Opvallend aan veel eten hier is dat het bestaat uit wit deeg en vaak met suiker smolten kaas. Zonder maar iets van groente of fruit. Het uitdeien van de bevolking is dan ook goed te begrijpen.

Verder door prachtige straten met grote woonblokken, met luxe appartementen. We hebben even overwogen om hier iets te huren of kopen, niet te doen. Deze droom valt al snel in stukken als we in de etalage van een makelaar de huur en koopprijzen zien. Voor een éénkamer appartement betaal je al gauw 3000 US Dollar per maand. Niet grappig, ook niet voor de Amerikanen.

We lopen over Central Park West, tot aan 72 nd street. We kijken omhoog naar het appartementencomplex waar John Lennon heeft gewoond en waarvoor hij in 1980 is vermoord. Er is geen enkele aanwijzing dat hij hier heeft gewoond, heen memorial oid. Ook geen toeristen???? Behalve wij dan. We maken een foto en lopen Central Park in recht er tegenover. " he you guy's, Do you want to see around. I have beautiful bikes for rent, or you can go on a coach?" De man blijft tegen ons praten, met prijzen goochelen als we aangeven te willen lopen. De prijs zakt met iedere reactie die we geven, van 230 Dollar voor een uur naar 93 dollar. We willen gaan lopen en het duurt 10 minuten om de man dat duidelijk te maken. Even snel als hij is gekomen is hij weer weg. Verdwenen tussen de vele koetsen, en fietsen die er staan. Veel zwarte mannen die wachten op de toeristen. Meteen komt er uit het niets een andere man, " I can give you a better offer tham my college?" Nu lopen we door en zeggen geen interesse te hebben.

We worden omsloten door het groen, hoge bomen, prachtige bloemen en veel gras. We lopen Strawberry Fields in, de stad vervaagd, vogels en stilte nemen de plaats in.

De Beatles zongen hierover. Het blijkt om een deel van Central Park te gaan. We lopen vioolmuziek in, zien op de grond een memorial voor John Lennon, er liggen bloemen op en het Avé Maria op viool ( erg mooi gespeeld) heeft iets ontroerends. We staan even stil om dit in ons op te nemen.

Strawberry Fields leeft, bruist, beweegt, gonst. Een gitarist, bassist en drummer spelen jazz, de ijsverkoper staat er naast. Overal lopende mensen, fietsers en koetsjes ( ja van die verhuur) en heel soms een auto. Kleine kinderen allen in oranje t-shirts die spelletjes doen.

Hé kijk daar, waterschildpadden, niet een maar wel honderd. We staan blijkbaar naar Turtlepondte kijken, een vijver met ondoorzichtig groen water vol met waterschildpadden en ganzen. En roeibootjes, het is er vol van. We zoeken een plekje op een bankje om naar dit alles te kijken en een zangeres en gitarist zorgen voor jazz muziek. Slepende melancholische klanken.

Vlakbij Strawberry Fields is een metrostation waar we de metro naar Harlem nemen. De warmte in de metrotunnels is tropisch. De stations meestal klein, poortje door en je staat op het perron. Binnen enkele minuten komt dan een metro, waardoor we vaak weinig tijd hebben om te beslissen welke we moeten nemen. Gelukkig helpen de bordjes UPTOWN en DOWNTOWN.

We laten in hoge snelheid de Upper West Side achter ons, een wijk met een rijke historie, met veel musea. Tot de 19e eeuw werd dit deel van New York ' de wildernis ' genoemd. Pas in 1880 begon de aanleg van de wijk, het Dakotagebouw rees op te midden van boerenhuisjes en een ruig landschap. Nu vind je er vele Brownstones en Rowhouses, als historisch stadsgezicht. Verder naar het noorden ligt de Columbus University. Ook veel boekwinkels, boetiekjes en Kleine musea.

De wijk ligt ingesloten tussen Central Park en de Hudson River. Daarlangs ligt het Riverside Park. De wijk heeft voor ons de kleur groen en de geur is van bloemen. Hier is ook de jazzmuziek kenmerkend.

Omdat we keuzes hebben gemaakt, laten we dit voor een andere keer New York. Want terug komen we hier zeker nog, we vinden het een geweldig stad en genieten van iedere minuut die we hier zijn.

Op naar Harlem, een Afro-Amerikaanse wijk ten noorden van Central Park. Het is er rustiger, veel afro-amerikanen, brede straten met hoge brownstone huizen en werkelijk op iedere hoek een kerk. De kleur van deze wijk is bruin en de geur is Afrikaans. Hoewel er geen Afrikaanse sfeer heerst, geen straat verkoop of eettentjes. We hebben honger dus al snel zitten we te eten op een terrasje, een van de weinige die we in New York hebben gezien. De bevolking is kleurrijk, blank en zwart maar ook qua kleding divers. Vooral veel forse dames in strakke zwarte legginges en kleurige blousjes. Alles net iets te klein gekocht. Op Curacao was dit ook het straatbeeld. Gelukkig maar dat de vrouwen zich mooi vinden met een stel stevige billen. We zien ook vrouwen in Sarongs, met prachtige hoofddoeken geknoopt op het haar, Surinaams??

We lopen verder met in ons reisgidsje door de "veilige" straten. Natuurlijk lopen wij toch ook andere straten in. En deze zijn ook veilig, geen probleem. De mensen zijn vriendelijk. Terug op 12th street zien we veel zwervers, maar daar wel de ons zo bekende eettentjes en straatverkoop.

We nemen de groene metrolijn downtown tot east 64 th street, als we buiten op straat komen staan we meteen in een andere omgeving. Dat is zo bijzonder van onder de grond reizen, als je boven komt, kom je in een andere wereld. Hoge wolkenkrabbers met kantoren en woningen, brede straten met mensen, mensen en nog eens mensen. Het geluid van sirenes, toeterende auto's en pratende mensen omringt ons. Dit hoort bij New York.

" moet je kijken hoe hoog we hangen!" " kijk daar Manhatten en de East River" we zweven in een grote kabelbaan over de east river naar Roosevelt Island. We zweven zo'n 10 minuten tot we landen op het eiland. Intussen is de zon gaan schijnen en is het warm. We zetten ons op een bankje met uitzicht op de East River en Manhattan. De geur van weet komt langs. Hmm.. dat is behoorlijk strafbaar in de USA. De man iets verderop lijkt dat voor nu even te vergeten en trekt aan z'n joint. Verder is het er rustig, maar het geluid van New York City, een zwaar gebrom is goed hoorbaar.

Op het eindpunt van Roosevelt Eiland zouden interessante gebouwen staan, maar we willen nog andere delen van de stad zien. Keuzes maken in deze grote stad, maar dat gaat ons goed af. We willen zo veel mogelijk verschillende delen van New York zien, de sfeer, de kleur en de geur. En vandaag is onze laatste dag hier. Heel jammer, maar ook prima. Deze stad geeft energie, maar kost ook energie. We lopen erg veel, nemen veel in ons op. New York maakt indruk.

We stappen op 14 th St-8th Av uit. De wijk bestaat uit drie delen, Nolita, Soho en West Village/Greenwich Village. We lopen de route uit ons reisgidsje, zodat we de highlites tegen komen. West village/Greenwich village staat bekend als Little Bohemia omdat hier veel bekende sterren wonen met hun bohemian lyfestijl. Eerder bestond deze wijk uit slachthuizen en fabrieken voor de verpakking van het vlees. Hingen er drugsdealers en prostituees rond. Nu is daarvan niets meer over en heeft de wijk sjieke winkels en populaire restaurants. We lopen er doorheen, de zon schijnt volop, mensen zijn vrolijk maar ook relaxed. De straten hebben herenhuizen die je d.m.v. Brede trappen kunt bereiken. Aan de gevels zien we de bekende brandtrappen. Dit is denken wij wel een rode draad in heel New York.

We lopen nu door de wijk Nolita= Noth of Little Italy, eigenlijk bestaat dit wijkje maar enkele huizenblokken. En we zijn er dan ook zo doorheen, onmerkbaar.

Soho ontvangt ons met open armen, zo voelen we dat, dat was gisteren ook zo. Nu gaan we ons trakteren op lekker eten, met de nadruk op lekker. Gisteren hadden we een leuk restaurantje gezien, daar kunnen we een tafeltje krijgen op het plekje dat we graag wilden; voor het open raam met zicht op de straat. Het piepkleine tafeltje voldoet om de mooie borden met heerlijk eten neer te zetten. Eerst een foto gemaakt omdat de gerechten er prachtig uit zien. En dan lekker eten. Gezond ook en dat op een prachtige plek in New York. Dit vinden wij een moment van (extra) geluk, we nemen het in ons op, voelen dit geluk ook sterk. En kijken elkaar aan met veel liefde ( erg romantisch !)

Na het eten lopen we een stuk verder en komen weer bij Washington Square, het park vol leven, vol creativiteit. Er wordt weer muziek gemaakt, acrobaten doen oefeningen en iemand heeft een heleboel materiaal neergelegd om te kunnen jongleren. We gaan er even voor zitten. Plots lopen twee heel mooie meisjes in prachtige jurkjes naar de stapel hoepels en gaan hoelahoepen. We moeten hier erg om lachen, ziet er fantastisch uit. De meisjes zijn serieus en blijven maar de hoepel om de heupen rond gooien. Even later komt er een jongen die hen les gaat geven in het hoelahoepen. Er zijn wel 10 mensen met allerlei jongleer activiteiten bezig, een zwerver neemt 5 balletjes en gooit deze met gemak ophoog, jongleren maar. Hij kan het goed.

Een wand hangt vol met prachtige handschriften en de verhalen van mensen. De man die er bij staat vraagt om je verhaal en verder niets. Hij geeft pennen en papieren zodat je je verhaal kan schrijven en ophangen. We lezen een verhaal van een ontmoeting in dit park.

Iets verderop lopen bij toeval tegen de New York University aan, een heel blok vol met universiteitsgebouwen, bibliotheek die enorm is in een prachtig gebouw, studentenwoningen en winkels. We zijn dan op West 38 th St. De sfeer in de wijk(en) is nu goed te verklaren door de aanwezigheid van studenten.

We zijn moe en gaan terug naar het hotel, eerst een stuk lopen naar de metrolijn West 4th en rijden Uptown tot aan het busstation.

De bus is er nog niet dus even wachten. Sirenes en zwaailichten komen het busstation ingereden. Er is ook politie en wat blijkt er zit een dronken vrouw bij de ingang van onze gate. Zij wordt dringend maar met zachte hand de ambulance ingewerkt.

Onze bus komt en we gaan aan de laatste keer naar het hotel reizen. De bus gromt, bromt, schokt, stoot als hij in beweging komt en al snel rijden we onder de Hudson River door, als we er uit komen kunnen we nog een blik op Manhatten werpen. Volop verlicht, verschillende wolkenkrabbers hebben gekleurd licht. Mooie stad, mooie ervaring, blij dat we hier zijn geweest!

We vallen als een blok in slaap, maar s'nachts worden we wakker. De beelden van de stad blijven door ons hoofd draaien, onrustig is dat wel. Zouden we wat veel hebben gedaan???

De volgende ochtend checken we uit en geven onze metrokaartjes, nog 4dagen geldig, af aan de balie voor nieuwe New York bezoekers.

Wij gaan eerst naar een Wallmart, een enorme winkel waar ze alles verkopen. Gelukkig ook groente en fruit voor onderwer. Maar lekker bruin brood is onvindbaar, hele wanden vol met vierkant witbrood om toast te maken is er wel.

Wij denken dat de Amerikanen evolueren tot dieren die hun eten met een rietje opzuigen. Al het eten is wit met gesmolten kaas en je hoeft dus niet te kauwen, je kan het zo naar binnen zuigen. En dat in enorme porties!

Vandaag hebben we een reisdag, van New York naar Springfield, zo'n 250 kilometer door prachtige heuvels en bossen. Veel natuur verder komen we tegen 17.00 uur aan in ons hotel. We gaan nog even naar Springfiels, maar dit is geen stad van betekenis, behalve dan voor het volleyballen. Dese sport heeft daar haar oorsprong. Zijn ze ook trots op.

We eten in de Mall bij een restaurant dat gezonde take a way maakt. We kiezen een Thaise schotel met salade. En het smaakt ons heerlijk.

Morgen gaan we de omgeving verder verkennen, nu lekker slapen.