Cruisin'

The police schalt uit de radio, we zingen keihard mee, we cruisen van Rode Island naar Connecticut over een scenic way. De muziek wordt afgewisseld met druk pratende DJ's, die daarvoor vast een snelpraat cursus hebben gevolgd. Voor ons bijna niet te verstaan. Maar hoe sneller ze praten hoe eerder er weer muziek komt. De classic rock zenders doen het goed, er is ook veel keus aan zenders dus aan muziek geen gebrek. Frank stuurt rustig onze bolide ( Hyundai Accent) over de wegen. Voelt heel veilig. De snelheid op de wegen is beperkt van 25 mijl tot 65 mijl en iedereen stay's in lane. Dus geen inhaal manouvres, gewoon rechtdoor rijden. De minivan's, Jeeps, Dodge RAM, MACK vrachtauto's zien we veel. De vrachtauto's zijn groot ook omdat achter de cabine een camper gedeelte zit, pas daarna komt de trailer die veel langer is dan in Europa.

Connecticut is een staat die bekend is om de constitution. In deze staat is de eerste geschreven constitutie van de wereld geschreven door de Engelsen in 1638. De Engelsen wilden in de constitution het belastingsysteem en rechtsysteem vastleggen. Overigens ging dit zonder rekening te houden met de natives.

De scenic route gaat van Sterling naar WhiteRock over de 49, dan draaien we de 2 op naar Mashantucket Perquot Museum. We volgen het advies van gisteren op om naar dit museum te gaan en zo meer te weten over de geschiedenis van de USA, waar Nederland ook een rol in heeft gespeeld. We hopen nog tijd te hebben om later vandaag naar Mystic SeaPort te gaan, daar is een openlucht museum en het grootste maritiem museum. We nemen het risico dat we dit niet gaan halen.

We rijden door prachtige bossen met esdoorn, eik en lariks. De bossen zijn lichtgroen, langs de wegen liggen overal houten huizen, wit, geel of rood geschilderd. De bekende Amerikaanse brievenbussen staan langs de weg, soms in grote getalen.

De weg stijgt en daalt, slingerend rijden we verder naar het zuiden van Connecticut.

We staan in een hele hoge glazen hal, met twee kanoes waarin per kano 8 indianen zitten, driftig aan het roeien. Door de ramen heen zien we een moestuin en daarachter bossen. We staan even later oog in oog met wolven. Of maken bijna deel uit van de jacht, het looien van huiden, het koken, of bouwen van een tipi. Het hele museum is opgezet met diarama's waardoor de werkelijkheid heel nauwkeurig is weergegeven. De indianen zijn levensecht, net als de dieren, hutten, werktuigen, schilderkunst. We genieten en lezen zo veel als we kunnen over de oorspronkelijke levenswijze. We herkennen veel van wat we gisteren bij het andere museum hebben gehoord. Ook veel nieuwe informatie over de rol die de Nederlanders hebben gespeeld. Zij brachten ijzeren en koperen voorwerpen en ruilden dit tegen kralen van schelpen gemaakt. De indianen maakten graag gebruik van deze ruilhandel, net als de Nederlanders. Later werden de indianen ingezet om langs de rivier richting het noorden bevers te vangen voor de Nederlanders. Beverbont was eind 17e en begin 18e eeuw heel gewild in Europa. De Pequot indianen zorgden ervoor dat ook andere stammen gingen meewerken aan de bevervangst. Er ontstond zo een drieledige ruilhandel, de Nederlanders ruilden de schelpenkralen tegen koper of ijzeren voorwerpen met de Pequot, de Nederlanders namen de schelpenkralen vervolgens mee naar het binnenland en ruilden de kralen tegen bevervellen. Later werd er betaald met Europese munten, waardoor de indianen hier alleen bij de Nederlanders mee konden betalen.

Toen de Engelsen kwamen, ging het samenwerken steeds minder goed. Ook doordat de indianen gezien werden als minderwaardig, onderontwikkeld. De huizen die door de Engelsen en Nederlanders werden gebouwd stonden op gronden van de Pequot stam. Maar doordat zij geen permanente huizen hadden of hekken rondom hun gronden, was in de ogen van de Europeanen de grond van niemand. Dus kon er gebouwd worden en hekken worden gezet.

Tussen 1630 en 1637 kwamen er 2000 immigranten per jaar naar Amerika. Er ontstonden nieuwe dorpen met namen uit Engeland, zoals Ipswich, Dorchester, Concord. De plaats waar wij nu zijn is het begin van de intocht van migranten. Door ziektes en minder tolerantie wederzijds ontstond in 1636 een oorlog tussen de migranten en de indianen. Zolang er genoeg ruimte was voor beiden, lieten de indianen het gaan. Nu er steeds meer ruimte van de stam gronden ingenomen werden en er met name door een poging hen te bekeren tot het christendom verdween de tolerantie met als gevolg een oorlog.

De indianen zorgden er voor dat het aantal kinderen beperkt bleef tot 2 a 3 per gezin. De migranten daarentegen kregen zo veel mogelijk kinderen. Door oorlogen, ziekten en alcoholverslaving verminderde het aantal natives snel.

We gaan ons de komende weken nog verder verdiepen in de geschiedenis en ook in het hier en nu van de U.S.A. Wordt vervolgd....

De Pequot indianen hebben in de 1972 grond toegewezen gekregen, mede doordat er 2 stamleden nog op de oorspronkelijke gronden leefden. Op deze toegewezen grond wordt geen overheidsbelasting betaalt en kan men zelf bepalen wat er met de grond wordt gedaan. De nog overgebleven Perquot indianen waren op dat moment zo ver dat ze nieuwe mogelijkheden zochten om een bestaan op te bouwen. Ook zochten ze naar een nieuwe moderne identiteit, waarbij ze politiek, sociaal en economisch zich kunnen ontwikkelen.

Zo ontstaat het een na grootste casino complex van de USA, volledig opgezet en gebouwd door de Pequot indianen. Naast het gokken is er entertainment, hotels en winkels. Zo kon er meer als 1 biljoen worden verdient tot aan de crisis in 2012. Met dit geld is o.a. het museum opgezet en een onderzoekscentrum.

Tegen 17.00 uur verlaten we het museum, we zijn er 5 uur binnen geweest.

De lunch bestaat dan uit koude pizza en heerlijke dadelballetjes.

We cruisen verder naar Mistyc, waar het maritiem openlucht museum is. Helaas is alles gesloten, maar we zien toch de huizen van eerste de scheepsbouwers. Houten huizen met veranda's, goed gerestaureerd.

Het laatste stukje cruisen we naar Groton waar we overnachten in een hotel wat lijkt op dat van gisteren, maar dan prima in orde. Fris, netjes zonder rooklucht. Eerst de blog schrijven van gisteren en vandaag.

We maken contact met wifi en zien een leuk filmpje van Nicole, ze heeft een mooie film gemaakt van Boris. Het gaat hem heel goed, hij heeft het naar z'n zin. Verder zijn er een aantal leuke reacties op de blog, erg leuk om te zien dat de blog zo gewaardeerd wordt!

Tegen 20.30 gaan we nog op pad met de auto om een hapje te eten. We merken dat gezond eten niet makkelijk is en komen terecht bij de BurgerKing, of all places. We eten een hanburger/vegaburger en zijn ook snel weer terug op onze hotelkamer. Ik schrijf nog wat aan de blog en Frank doet vast een oogje dicht.

Lekker slapen en morgen ....... New York here we come!!!