Rotskust
07 jan. 2017
🇵🇹
vanuit Portugal
Rotskust
Vandaag de laatste vakantiedag in Portugal, we hebben er tot nu toe enorm van genoten. Vandaag krijgen we nog een cadeautje. Het is 18graden, blauwe lucht en blauwe zee. Tijd voor ons om de Algarve
te ontdekken. Van iedereen die hier al is geweest kregen we te horen hoe mooi deze kust is, we verheugen ons erop.
We gaan een route langs de zuidkust in westelijke richting rijden, zoals deze is beschreven in de reisgids.
We gaan via Luz, Burgau, Vila do Bispo naar Sagres en tot slot naar Aljezur.
Maar we rijden eerst naarPraja do Dona Anna,tussen de appartementenblokken in is een prachtige baai met een zandstrand en enorm hoge rotskusten. De
golven vallen over elkaar en maken enorm veel geluid, het is vloed aan het worden. We lopen over het zandstrand nadat we eerst een steile houten trap zijn afgedaald. We ontdekken al snel door het
water uitgesleten rotsen met onderin het in en uitgaan van de zee. De wanden van de kliffen bestaan uit dikke lagen schelpen en zand/rode klei. Niet zo heel stevig en er zijn dan ook al hele
stukken rots naar beneden gegleden. Waarschuwingen hiervoor staan op het hele strand.
We raken niet uitgekeken naar de schelpen en rapen er velen op. Enkele komen door de ballotage commissie en gaan mee de auto in om later goed ingepakt mee naar Nederland te nemen. Mooie aandenken
aan deze reis zeker omdat we er niet in zijn geslaagd een smiley voor de smileymuur mee te nemen. Alles wat evt. Had gekund is fabrieksmatig gemaakt en vaak van Chinese makelij. Dat blijft dus
hier.
Frank klimt op een klif die volledig door zee wordt omspoeld als de golven het strand raken. Timing is cruciaal om geen natte voeten te krijgen, we maken veel leuke foto's.
Weer naar boven de steile trap op en verder maar weer totLuz. Dit blijkt een klein dorpje te zijn en tot onze verassing staan er drie paarden met
ieder een karretje, langs de kant van de weg. De paarden dragen een haam die versierselen heeft. We maken hiervan wat foto's maar op het moment dat we al zo'n 10 meter doorgelopen zijn roept een
man"MONEY!"naar ons. We draaien ons om en laten blijken dat we dat niet van plan zijn. Gelukkig laten zij het daarbij. Toen wij de foto's maakten was er in geen velden of wegen iemand te
zien die bij deze paardjes hoorde.
We zien een klein geel-wit kerkje aan onze linkerkant, deSao Vincente, we kijken er later ook nog even binnen. Helemaal wit geschilderd van binnen,
met een groot verguld altaar. Maar eerst naar de kust, hier heeft de zee poelen uitgesleten in lava gesteente, dit geeft een heel mooi effect. We lopen over de rotsen en kijken naar dit moois.
We slaan van deN527linksaf een zandweg in, en rijden tot we niet verder kunnen. We zien een enorm groot strand met een zee waar surfers zich
instortten in een poging op de golven te surfen. We gaan op de rotskust zitten en kijken het allemaal aan. Sommige surfers nemen even pauze, wetsuits uit, gebreide mutsjes aan over de lange haren,
zowel bij de meiden als de jongens. We zien een surfcultuur. Vage camperbusjes, liefst zo oud mogelijk, rasta haren en heel wijde kleiding aan. Zelf brood en drinken meenemen en ouderwetse plastic
boodschappentassen met surfspullen. Surfplank op de schouders, bruine gezichten en vooral goed in het vel zitten en autonoom te zijn. Dat stralen ze allen uit, erg mooi om te zien.
Wij behoren duidelijk niet tot deze cult, maar voelen ons hier wel bij thuis en gaan dan ook lekker uitgebreid koffie met home-made appeltaart en chocoladecake eten en drinken, met uitzicht op zee
bijBlue Wave Beach.We zitten op lage stoeltjes met de voeten in het zand. "Toing..toing..toing....., een hondje ( Portugese Waterspaniel) jumpt over
het strand alsof hij hier voor het eerst is. Rennen, springen, rollen, blaffen, graven, achter steentjes aanrennen, blaffen naar het baasje. We praten wat met het baasje ( vrouw) en de hond springt
enthousiast om haar heen. Maar op het moment dat zij haar hond een commando geeft, ligt hij meteen plat op zijn buik, kijkt pittig uit zijn ogen en volgt de baas die binnen wat gaat bestellen.
We moeten er erg om lachen, zeker omdat zodra de baas er weer is het stuiteren, blaffen, rennen enz. Opnieuw begint.
We genieten van elkaar, de zon, de zee, het relaxed zijn, de atmosfeer bij deze surfers, .....heerlijk!
We moeten ons echt los maken van deze plek om verder te gaan en dat is wel wat we willen, de rotskust van de Algarve verder verkennen.
We rijden verder in westelijke richting tot aan Sagres, waar we afslaan naar deprano Muralhe e Porta Da Praca. Een versterkt ford de 15 e eeuw dat
gebruikt werd om artillerie op te stellen om de Portugese kust te verdedigen. Het is een enorm groot ford, we hebben zeker een uur nodig om het helemaal rond te lopen, met prachtige vergezichten
over de Atlantische Oceaan.
De kliffen zijn steil naar beneden en toch zien we looppaadjes vlak langs deze kliffen gaan. Niet ongevaarlijk, maar er staan meerdere vissers tot aan de rand van de kliffen pogingen te doen om
vissen te vangen. Wij kunnen in het helder groene water de vissen in scholen zien zwemmen en dat vanaf deze hoogte ( 50 meter hoog). Behendig haalt een visser zijn lijn in en haalt er een grote vis
vanaf, die zonder pardon in een stoffen tas wordt gestopt.
Na een uur hebben zijn we weer terug waar we begonnen waren en verlaten het ford. Onze tocht gaat nu naar de meest westelijke punt van het Europese vasteland. We hopen dat het niet zo'n kermis als
bij Lands End in Engeland is, daar moet je betalen om over dat stukje van Europa te lopen.
Gelukkig is dit in Portugal niet zo, een vuurtoren en enkele huisjes en natuurlijk winkeltjes met toeristensnuisterijen. Valt een beetje tegen.
We hebben nog zin om verder langs de kust te rijden en gaan nu in noordelijke richting naar hetParque Natural do Suoeste Alentejano Costa Vicentina.
Een hele mond vol maar zo prachtig. Er zijn heuvels vol met ruige begroeiing, de kliffen zijn enorm hoog en oranje, bruin van kleur. De stranden zijn lang en leeg, de zee maakt golven zo hoog dat
dit een plek voor surfers zou zijn ware het niet dat er veel rotspunten uit zee omhoog steken. Gevaarlijk dus.
We zien veel campers, die daar overnachten. Verder is het er stil.
"Rijden we verder over deze zandweg?".Frank heeft er een hard hoofd in, we rijden nl. Al een tijdje over een onveharde weg, met flinke keien en gaten. Steeds maar verder langs de kust,
waarbij we voortdurend uitstappen om de geweldige kust te bekijken, steeds van grote hoogt. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Maar gaat deze weg wel ergens naartoe? Herinneringen aan onze tocht
in Zuid Afrika onderweg naar Entabeni komen boven. We halen herinneringen op, zo leuk om te doen. Gelukkig komen we op een verharde weg die naarCarrapateiraleidt en vanwaar we doorrijden totAljezur. Maar intussen is het gaan schemeren en voelen we ook dat
we moe zijn van alle indrukken. Dus gaan we aan de terugweg beginnen, op naar Lagos.
Als we Lagos binnen rijden zien er dat de oude stadsmuur is verlicht met kerstlampjes, daar heeft iemand erg zijn/haar best op gedaan. Voor ons een reden om de stad in te gaan. We lopen al snel
onder de stadsmuur door, een poort vormt de toegang tot de oude stad. En meteen staan we in de oude smalle straatjes met de hoge witte huizen met oranje (Spaanse) pannen. We volgen de straatjes
zoals ze zich voordoen en komen als vanzelf in straatjes met de bekende toeristenwinkeltjes. We doen nog een poging om een smiley te vinden, maar besluiten al vlug om dit te laten voor wat het is.
We hebben honger, want sinds ons heerlijke home made gebak in de strandtent hebben we niets meer gegeten. We lopen een Indiaas restaurant binnen en dat blijkt een goede keuzen. Heerlijk Naanbrood
met curry en mixed grill. We smikkelen en onze lippen branden door de pit in de gerechten en dat terwijl dit mild zou zijn;)
We zijn tegen 22.00 uur weer terug in ons appartement en kijken naar ons reisschema van morgen. We moeten uiterlijk om 10.00 uur uitchecken, en dan is het nog 2,5 uur rijden naar Lissabon waar onze
vlucht om 18.50 uur vertrekt.
Nu alleen nog lekker slapen, morgen is er weer een dag.
Reacties
Reacties
08 jan. 2017, 20:51
Ik heb er ook een vacantie aan beleefd, veel geleerd van wat Marjolijn en Frank bezocht hebben. De manier waarop was vaak spectaculair. Echt onderweg zijn en genieten.Ik heb zeer genoten van alle foto's, Frank.
Maar vooral die, waar jullie samen zo zichtbaar gelukkig zijn.
Welkom in Nederland over een paar uur!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!