Évora & Montemor-o-novo
04 jan. 2017
🇵🇹
vanuit Portugal
Évora & Montemor-o-novo
Ik lig al even wakker en het is 04.00 uur, balen, maar ik blijft dorst houden. Het eten van gisterenavond was erg zout, dus dat verklaard e.e.a. Gelukkig slaapt Frank als een roosje;) Na wat lezen
val ook ik weer in slaap.
Vanmorgen fit wakker geworden en ontbeten in het hotel. Ons plan voor vandaag is Évora ontdekken en ook Montemor-o-novo. Beide historische plaatsen zijn het bezoeken waard.
"Wat een mist, ik kan niet eens de overkant van de straat zien!"Évora ligt onder een dikke wolkendeken en het vochtig, mistig en koud. Niet zo leuk om een stadswandeling te doen ( we
hebben een mooie route van Sophie gekregen). We besluiten dan maar eerst naarMontemor-o-Novote rijden over de N114. We zijn nog maar net Évora
uitgereden als we ons beseffen dat we onze moneybelts in de kluis hebben laten liggen. Meteen staat er aan de andere kant van de weg een politiecontrole. Frank voelt wat onrust en even overwegen we
om terug te rijden om o.a. Paspoort en rijbewijs op te halen. Maar ja, dan komen we eerst langs de politiecontrole. Dus rijden we door en hopen dat we straks geen controle krijgen. "Verhip kijk
nu, geen mist meer, we kunnen alles zien!"Daardoor zien we een blauwe lucht met wolken en zon, weer kurkeiken, waaronder rode koeien grazen. De koeien hebben gezelschap van witte ibissen en we
zien maar liefst twee ooievaars.
De kurkeiken hebben tot aan de takken een rode schors, doordat de kurk al is geoogst.
Montemor-o-Nova heeft een oud centrum met in het midden een Middeleeuwse ruïne van een kasteel en klooster.
De auto hebben we al snel geparkeerd en we wandelen over pleinen, door straatjes steeds verder de stad in, helling op. Overal oude huizen met afgebladerd schilder-, en stukwerk. Veel schimmel en
korstmossen, de stad ruikt er zelfs naar. Bovenop de heuvel lopen we door de oude stadsmuur en over de stadswal. Deze is nog voor een deel in takt en we hebben vanaf de muur een prachtig uitzicht,
rondom het stadje.
Binnen de muren staat nog een klooster, waar kunstenaars zouden werken en exposities zouden zijn. Maar helaas de deuren zijn en blijven dicht.
Meer naar het westelijk deel van deze oude vesting, liggen de fundamenten van een kasteel, uitkijktorens en een kerk. Een reconstructie hoe het geweest zou moeten zijn kost moeite. Er is te veel
weg.
We lopen met een trap weer naar de benedenstad en komen door smalle straatjes met nog meer oude huizen en kerken. Is heel Portugal oud?
Bij een bakker met lunchroom bestellen we soep, pizzapunten (2x) koffie en koek en dat alles voor 8,00 euro. We verbazen ons over de prijzen in eetgelegenheden. Het kost heel weinig, ook voor het
diner blijven we vaak onder de 30,00 voor twee personen, 3 gangen en koffie.
Het is lekker en met een goed gevulde maag kunnen we weer op stap. Omdat we Évora ook nog willen bekijken gaan we weer over de N 114 terug. We stoppen nog bij een supermarkt om wat fruit in te
slaan. Onderweg komen we weer in de mist, maar gelukkig is de politiecontrole verdwenen.
Évora ligt nog in de mist terwijl we gehoopt hadden dat deze gedurende de dag zou oplossen. Dan toch maar met mist de stad bekijken. Als we de auto weer op haar plek hebben gezet en uitstappen,
zien er plots een deuk in de dakrand van de auto. "Pff....wat is dat nou, hebben we ergens tegen gezeten?"Niet dus, maar we hebben onderweg wel een harde tik gehoord, zou een kurkeik ook
eikels hebben. En zou deze de auto hebben geraakt. We weten het niet, maar als we later in de autopapieren kijken zal dit toch een kostenpost kunnen worden, we hebben 1300,00 euro eigen risico :-/
Ook hier weer veel oude gebouwen, zelfs een romeinse tempel staat nog in het centrum (2 e eeuw).
Er tegenaan staat het museumPalácio Candevalwaar we naar binnen gaan. We lopen een grote ommuurde binnentuin binnen, met tegen alle muren grote
bloeiende bougainvilles, paars en rood. Er staan sinaasappelbomen en er is een horeca in gevestigd. Overal tafeltjes en stoelen.
Dit kasteel is van latere datum en ook ingericht met meubels , zilver, schilderijen en Chinees porselein van de familie Cadeval. Ook de particuliere kerk van de familie Candeval bezoeken we, en
deze is op alle wanden en plafonds voorzien van azuleja uit 1711. Deze zijn Prachtig!! De dame die ons ontvangen heeft in de souvenirswinkel van het kasteel komt bij ons staan als we naar buiten
kijken waar twee hondjes achter een hek aan het blaffen zijn. "That are my dogs, I live there".We raken in gesprek over het wonen bij het kasteel en natuurlijk de honden.
Aan hetzelfde plein staat dekathedraal Sé, we lopen door hele smalle straatjes er omheen. Helaas is deze gesloten.
Het begint al te schemeren, waardoor we via andere straatjes naar deLargos de Camòeslopen. Heerlijk is dat, de stad ruikt naar rook en mist, de
kerstverlichting en straatlantaarns geven een feestelijk licht die de witte muren met gele biezen laat oplichten. We vinden onze weg door gewoon onze voeten te volgen. Via de Joodse wijk staan we
ineens voor een groot aantal bogen, gemaakt van brokken steen. Het is hetÁgua da Prata ( Zilver water), dat over de Rua do Canonloopt. Het aquaduct
werd rond 1630 gebouwd om de stad van drinkwater te voorzien. In de bogen van het aquaduct zijn woningen gebouwd. Vlak er achter loopt nog een straatje met lage huisjes die tegen de stadmuur zijn
gebouwd. Opvallend aan de bouw is dat de huizen een voordeur en meestal 1 klein raampje hebben. Verder is alles muur. Ook winkels en restaurantjes zien er zo uit. We lopen verder nu het donker is,
slenteren door over de keien van plein naar plein, straatje na straatje.
"Do you have a table for two?"Gelukkig is er plaats voor ons in het hostel, wat een Ierse pub blijkt te zijn. We hebben een gezellig tafeltje, een karaf water en we bestellen vis.
Gisteren hoorde ik een nummer van de Eagles, wat me terug bracht naar de tijd dat ik 15 jaar was. Ik deel dit met Frank en al snel zijn we in een intens gesprek verwikkeld waar verleden en heden
samensmelten maar ook op afstand van elkaar wordt gezet. Hoe het leven nu is en hoe het vroeger was is voor ons beiden een wereld van verschil. Het leven zoals we nu hebben is intens, vanuit liefde
voor onszelf en elkaar, waarbij we vrijheid ervaren.
Buiten omhelzen we elkaar lang en stevig.
Als we door de donkere smalle straatjes terug lopen naar het centrale plein, horen we een man achter ons roepen. Omdat we Portugees wat "staccato" ervaren, voelen we het als onprettig. Na even
slaat de man af een zijstraatje in. Dat voelt beter. De avond heeft ook weer mist gebracht en we ruiken rook en mist. Al snel zijn we bij ons hotel, dat achter deSanta Klaraligt.
Vanmorgen zijn we daar nog even binnen geweest omdat deze kerk hele bijzondere schilderingen zou hebben. En dat klopt, alleen is midden in de kerk een stand gebouwd met een tentoonstelling voor een
goed doel, waardoor de schilderingen moeilijk te zien bleken. Wat ons wel opvalt is dat de tekeningen tegen het plafond en muren zijn aangebracht. Dat de bogen met rood en groen beschilderd zijn
met organische vormen. De hele kerk oogt erg donker.
Weer terug op de hotelkamer gaan we de blog schrijven en vallen al snel in slaap.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!