Fatima 1
01 jan. 2017
🇵🇹
vanuit Portugal
Fatima I
Vroeg opstaan gaat ons goed af. We hebben als een blok geslapen, waren gisteren bekaf. We kijken onze telefoons na en zien heel veel lieve nieuwjaarswensen.
Als we na het ontbijt in de lounge van het hotel komen, blijkt onze transfer
naar de luchthaven al klaar te staan, een 9 persoons bus voor ons alleen. Op de luchthaven kunnen we de auto ophalen, het blijkt een Renault Capture te zijn met veel comfort. Frank start de auto en
weet deze weer kundig door het verkeer van Lissabon te sturen. Gelukkig is het rustig op de weg ivm nieuwjaarsdag.Vandaag is het bewolkt met af en toe een zonnetje, maar het voelt koud aan door een
stevige wind.
We rijden al snel buiten Lissabon, want de luchthaven ligt aan de noordzijde van de stad, we rijden over de A1 naar het noorden. Onze volgende bestemming isFatima, waar we twee nachten verblijven. We zien onderweg een Portugal met pijnbomen, wijnstokken, eucalyptusbomen, heuvels en afgegraven heuvels waar het
marmer en graniet vandaan wordt gehaald, witte huizen met rode dakpannen, veel vervallen of achtergelaten gebouwen waar nieuwe huizen naast gebouwd zijn, vaak onder moderne architectuur. Het is
zeg maar afwisselend, mooi en lelijk te gelijk. De autowegen zijn uitstekend en daarvoor betalen we tol. In de auto zit een registratiekastje waardoor we zo door de tolpoorten kunnen rijden, na
afloop bij het terugbrengen van de auto volgt de betaling. Het blijft rustig op de weg en na 1,5 uur en zo'n 110 km naar het noorden te zijn gereden komen we aan in Fatima. Opvallend is dat er
veel winkels met mariabeelden en heiligenbeelden vandaag open zijn.
Na even zoeken vinden we ons hotel. Op de deur zit een briefje geplakt met een verontschuldiging want het hotel is gesloten. Alle boekingen zijn overgeboekt naar een hotel iets verderop in de
straat. Na van deze verbazing te zijn bekomen, vinden we het hotel al snel en de medewerkster is blij dat we er zijn, "reservationsforFransiscus Bonten, I was expecting you, welkom
in our hotel",gevolgd door een brede glimlach. In gebrekkig Engels wordt ons duidelijk dat onze kamer nog niet klaar is en we slaan onze spullen tijdelijk in het hotel op.
We besluiten met auto naar een 2 km verderop gelegen grot te rijden. Deze willen we gaan bekijken, maar helaas zal dat voor morgen zijn. Ivm nieuwjaarsdag is deze gesloten. In de reisgids zien we
Batalha en Alcobaca als interessante plaatsen staan. Dus koersen we daarheen, de wegen zijn nog steeds goed, de vele dorpen waar we door rijden lijken op elkaar. Langs de wegen lange
industrieterreinen en winkels of winkelscentra, tankstations, een weide met schapen."Kijk het eerste lammetje, dat is vroeg!Opnieuw witte huizen met de zo kenmerkende rode bolle
dakpannen, die bekend voorkomen uit Spanje en Italië.
Een groot imposante abdij doemt op als we Batalha binnen rijden. Een plekje voor de auto is snel gevonden en we lopen naar de ingang vanSanta Maria da
Vitória. Gebouwd in een periode van 145 jaar, van 1388-1533, door de koning. Batalha staat symbool voor de politieke stabiliteit die samenviel met de Portugese maritieme expansie, dit itt
Alcobaca dat vooral op religieus gebied van belang was ( uit: Reisgids National geographic Portugal)
We lopen door de enorme poort binnen in een lichte en hoge kerk, met zonlicht dat door de gebrandschilderde ramen gekleurde vlekken op muren en vloer strooit. Dit vinden we prachtig, oranje en
paars, geel en blauw. Frank maakt er mooie foto's van. In de stichtenkapel staan de graftombes van koning Dom Juão I en zijn Engelse echtgenote Filipa de Lencaster. In de kappitelzaal bevind zich
het graf van de onbekende soldaat. We lopen door de zij uitgang naar buiten en gaan lopen rondom de abdij. Helaas is deze gesloten vanwege ( jawel ) nieuwjaarsdag.
Tegenover de abdij ligt een bakker met tearoom, waar we een heerlijke koffie met koek bestellen. Onze lunches bestaan de laatste dagen uit deze combinatie, thuis maar zien wat de "schade" zal
zijn.
We rijden verder naar Alcobaca, waar een mooie cisterciënzerabdijMosteiro de Santa Maria de Alcobacastaat. Na de auto in een van de smalle
straatjes te hebben geparkeerd, klimmen we over een enorme stenen treden naar de dubbele houten poort, waar we een priester in zwart gewaad zien binnengaan. De treden zijn ver uitgesleten door de
vele voeten /mensen die hier voor ons gelopen hebben. Ook deze abdij staat op de Unesco Werelderfgoedlijst, mn om het middeleeuwse interieur. Dit klooster is tot 1810, tot de plundering van de
Fransen, een van de machtigste abdijen geweest. De monniken stonden bekend om hun sculpturen. Daarnaast was er een rijkste bibliotheek van Portugal. Haar hoogtepunt was in de 18e eeuw. We stappen
over de onderkant van de houten poorten de kerk binnen en ook nu zijn we onder de indruk van de omvang. Even wat cijfertjes: 109 m. Lang, 23m. Breed, 20 m. Hoog. Er zijn geen versieringen, alleen
de kruisbogen verdelen het plafond in prachtige lijnen. Er is geen gekleurd glas, waardoor er wit licht de kerk binnenvalt. Op een plek is een terracotta reliëf over het leven van st. Bernadinus,
uit de 17e eeuw en iets verderop staan 14e eeuwse graftombes. Wij zien ook tombes uit 1120, en graftombes voor kinderen.
We lopen de kerk uit en volgen de voorzijde tot de hoek van de abdij. De achterkant van het kloostercomplex staat volledig in de steigers en is in doek ingepakt.
Weer onderweg richting de kust, we denken dat we daar zo zijn. Tegen 15.30 u. Zijn we bijCalhas da Rainhawaar portugees keramiek vandaan komt. Het
is intussen zwaar bewolkt en koud aan het worden. We besluiten om terug te rijden, zodat we bij daglicht kunnen rijden. We laten Calhad da Rheina voor wat het is en rijden via de snelweg A3
binnen 45 minuten terug naar Fatima.
We kunnen nu wel onze kamer in en merken dt we best veel in de auto hebben gezeten. We hebben een mooie kamer en na ons even opgefrist te hebben gaan we in het hotel eten.
Als we uit de lift stappen struikelen we over koffers met daaraan vast Chinezen. De hal van het hotel staat vol. In het restaurant zien we dat bijna alle tafels bezet zijn door Chinezen. Veel met
de jas aan en muts nog op, eten met volle monden al pratend met elkaar. Zij komen vooral af op Unesco werelderfgoed.
De ruimte is volop verlicht met tl's, waardoor er een hard en koud licht is. Er staan meerdere buffetten klaar en wij krijgen een tafeltje aan de kant. Veel zin om zelf nog ergens anders een
restaurant te gaan zoeken hebben we niet. Gelukkig smaakt het eten ons goed, groentesoep, meerdere soorten groenten, salade en vis of vlees. Als toetje wat ijs en warme appels.
Heerlijk is het buiten, het dorp is volop verlicht en als we de straat voor het hotel over steken blijken we op het grote plein voor de bedevaartgangers in Fatima. Het plein is helemaal leeg, op
enkele wandelaars na. Rondom het plein zien we een basiliek met rondgang, een kapel en een heel modern betonnen gebouw, dat de nieuwe basiliek blijkt te zijn. In Fatima komen per jaar 4 miljoen
bedevaartgangers. We kijken vooral onze ogen uit omdat het zo enorm groot is allemaal. We steken het plein over en lopen het dorpje in.
Daar gaat ons grinniken langzaam over in lachen en schaterlachen. Dit is echt een bijzonder dorp, er zijn enorm veel winkeltjes. Al deze winkeltjes verkopen precies hetzelfde. Al deze winkeltjes
hebben de etalages vol staan met heiligenbeelden, sleutelhangers, theedoeken, kerststalletjes. Er is geen ontkomen aan. Dit belooft morgen, als de winkeltjes open zijn, wat.
We gaan op zoek naar andere winkeltjes maar stellen na een uurtje vast dat deze hier niet bestaan. De commercie pikt een graantje mee van het geloof.
We gaan terug naar het hotel en Frank heeft de hele avond last van zijn maag/buik. Na het schrijven van de blog vallen we in een diepe slaap.
Reacties
Reacties
02 jan. 2017, 15:25
We wensen jullie een gelukkig en gezond jaar, met mooie reizen ook, want leuke verslagen. Ben heel benieuwd naar jullie Portugal-ervaringen deze week.
Liefs, tante Marjan
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!