Bijna vliegen en trofeeën
09 aug. 2016
🇸🇪
vanuit Zweden
Bijna vliegen en trofeeën
" wow....wat een wind, we kunnen bijna vliegen!" We staan op een grote rots en kijken uit over de scherenkust net onder Strömstad. Onze jassen vullen zich met de wind, staan bol en we moeten elkaar
vasthouden om niet om te waaien. Wat een enorme kracht heeft de wind en zeker vanaf de zee. We zien de vele Kostereilanden achter elkaar liggen, een soort coulissenlandschap van rotsen. Op enkele
bevinden zich zeehonden en vogelkolonies. We zijn in het Kosterhavets nationalpark. Het uitzicht in volle zon is fenomenaal en we nemen de tijd om hier van te genieten. We lopen het smalle paadje
door een echt " Trollenbos", rotsen begroeid met mos, varens, lijsterbessen, veel berken en naaldbomen. En stilte....... We horen alleen de wind in de bomen, onze voetstappen en het ruisen van de
zee. Onze jassen gaan al snel uit, want de wind voelen we nauwelijks meer en dan lopen we snel warm in de zon.
Na het vertrek uit Strömstad vanmorgen om 9.00 uur volgen we spontaan de bordjes Korverhavets nationalpark. We zijn nieuwsgierig naar de natuur en de scherenkust. De weg slingert zich tussen enorme
rotsen door, door bossen en langs de houten huisjes die links en rechts uitgestrooid lijken te zijn.
De weg stopt.....gelukkig een parkeerplaats waar we stoppen. Een groot houten bord geeft informatie over het natuurgebied, en er staan ook enkele wandelingen op. We bestuderen dit goed en gaan met
een rugzak met flesjes water, haverkoeken en zonnebrillen op pad. Het eerste stuk gaat over een grindweggetje tussen huisjes door. De Zweden hebben vaak een vakantiehuisje en veel daarvan staan aan
de westkust. Ze zien er vrij nieuw uit, of zijn erg goed onderhouden. Bij een paardenwei gaat het pad linksaf en we lopen door een sprookjesbos, overal mos, bomen, struiken en rotsen. Ook veel
bomen die omgewaaid zijn, de wortels steken in een schijf omhoog. Zouden daaronder de trollen wonen??
We komen bij een strandje, aan de zijde waar de wind aflandig is. Even pauze met een koek en wat drinken.
"Hè.... Ik schrik me rot! Was dat een man, waar komt die vandaan?" Zonder dat wij het hebben gehoord loopt er razendsnel een man langs ons heen, dwars door het water en takken van bomen. En is in
een flits ook weer verdwenen. Hoewel hij ons deed schrikken, zagen we nu wel dat het pad door de zee was ingenomen en dat we ook dezelfde weg als de man, via water en takken van bomen, moeten
volgen om verder te kunnen. Wel een risico, want zeker weten doen we 't niet. Eerst lopen we van het strandje naar de top van een rots en stappen bijna op een enorm mierennest. Bosmieren krioelen
overal en als we verder lopen is het onmogelijk niet op de mieren te trappen.
We vinden al snel het pad terug, nu langs de kant van het water of over de rotsen klauterend, vervolgen we onze weg en komen weer in een bos uit. Daar zien we de mogelijkheid om naar een
uitzichtpunt te lopen. Ook dit gaan we doen, de jassen zijn nog steeds uit, maar als we bijna bij het uitzichtpunt zijn doen we onze jassen aan, petten op met daaroverheen de capuchon. Alles flink
aangesnoerd met de koorden in de jassen. Manchetten strak dicht zodat er nergens wind ( die fris is) in kan waaien, anders vliegen we weg. Zodra we op de hoge gladde rots stappen, voelen we de
kracht van de wind. We zien de prachtige scherenkust voor het eerst, net alsof er grote walvissen achter elkaar liggen. Grote grijze rotsen liggen achter elkaar en vangen de golven op die we met
wit schuim uit elkaar zien spatten. Mooi!! Op de rots liggen losse stenen en we stapelen daar een torentje van, naar o.a. Een gebruik dat we in Thailand, Zuid Afrika en Peru gezien hebben.
Dezelfde weg terug en als we weer in het bos zijn slaan we linksaf, naar de kust waar de wind vol opstaat. De jassen houden we aan en dicht. "Jnferlknfwlknfwoi!" We kunnen elkaar niet verstaan, we
worden overstemd door de wind en de golven. We zien een soort van huisje staan, gemaakt van aangespoelde bomen, takken en kisten. Ik kruip er even in en wonderbaarlijk er is geen wind meer! Dat had
ik echt niet verwacht. We vinden enkele prachtige stenen en schelpen die we als trofeeën meenemen. Thuis hebben we van iedere door ons bezochte plek al stenen of schelpen liggen als aandenken. Het
is al een flinke verzameling aan het worden.
We lopen weer terug naar het bos en verder terug naar de plek waar de paarden stonden. Daar is nl. Nog een pad naar een uitzichtpunt en ook dat lopen we ( zie eerste alinea).
Het bijzondere is dat we tijdens het wandelen over van alles praten, altijd interessant, over dingen die we zien, die ons bezighouden. Een mailtje met de bevestiging dat de olietank bij het huis in
Belgie is goedgekeurd, geeft ons een enorme opluchting. Geen mogelijk gedoe meer mbt de tank, alles kan nu afgesloten worden. Hoe goed dat voelt is bijna niet op te schrijven. Het voelt als vrij
worden van een verleden, vrij zijn voor de toekomst, en dat maakt dat ik bijna vleugels krijg. Ook Frank voelt dit zo, het heeft een flinke impact en het zal nog wel enige tijd duren voor we de
volle omvang hiervan kunnen bevatten. Voor nu is het in ieder geval super fijn, het leven in het hier en nu is niet alleen geen uitdaging meer, maar is de realiteit!
Terug bij de camper eerst tijd voor iets drinken en eten en dan rijden we verder naar het zuiden. Het volgende dorp is Grebbestad, een van de drukste plaatsjes aan de west kust. Naar het schijnt
een soort Valkenburg, druk en toeristisch. Nou dat valt erg mee, de Zweden hebben geen vakantie meer, dus is de drukte erg beperkt. Het is een leuk vissersdorpje met een hele lange pier met
winkeltjes en horeca aan de ene kant en in het water liggen de privé boten netjes naast elkaar. En dat zijn er wel veel. We lopen de pier een stukje af, maar lopen dan wat verder het dorp in en
belanden in een winkel met kunst. Een collectief van vrouwen verkopen daar hun kunst, bestaande uit keramiek, bedrukte stoffen, breisels, aquarellen. Daarnaast wordt er ook exclusieve kleding
verkocht, net als schapenvachten e.d. We zien een prachtig handbedrukt tafelkleed liggen. De verschillende kleuren blauw, groen en paars zijn prachtig en na kort overleg kopen we deze trofee.
We volgen de kust en zien het bord naar het Vitlyckamuseum, dit volgen we. Het museum gaat over het leven in de bronstijd en er is ook een onderzoekscentrum waar dit leven wordt getest. Er staat
een replica van een boerderij uit de bronstijd met dieren. In de zomer wordt de boerderij beheert zoals dat 2500 jaar geleden zou zijn gegaan. Eigenlijk zijn we op zoek naar rotsschilderingen uit
de bronstijd die op Unesco wereld erfgoedlijst staan. Wellicht dat we deze hier ook gaan vinden?
Het museum is opnieuw gratis toegankelijk, en heeft een mooie tentoonstelling over het leven in de bronstijd. We kopen een boek in het Nederlands met uitleg over de rotstekeningen, onze hoop neemt
toe...
Vooral de ceremonies en het veervuldige reizen per boot om aan brons te komen worden goed uitgelegd. De mensen uit Litsleby hadden contacten tot aan de zwarte zee omdat in Zweden geen brons te
krijgen/maken was ( brons is een legering tussen messing en tin). Dit moest dus elders verkregen worden via ruilhandel. De mensen die het brons konden gieten en bewerken waren vakmensen met een
hoog aanzien. Ook in Litsleby waren dergelijke vakmensen. Buiten is een boerderij en stallen en groentetuin te zien. We zijn verrast door de groentetuin omdat dit lijkt op de permacultuur waar nu
weer naar gestreefd wordt. In de bronstijd werd de grond met een voor open getrokken en daarin werd gezaaid. Planten als spelt, rogge, haver, erwten, bonen, zuring, kamille, komijn, marjoraan,
mais, johanneskruid, knolserder, meiraap, look en vlas. In een ander deel liepen nog enkele varkens, die het heerlijk hadden in de modder.
Al bukkend kruipen we de boerderij binnen en onze ogen moeten wennen aan de duisternis. Binnen in de boerderijen brandde er vuur, de rook vulde de ruimte. Meestal was er een gedeelte waar het vee
stond, zodat de warmte van de dieren gebruikt werd om de hele boerderij te verwarmen. Weer buiten zien we dat het dak van riet de nok is afgedekt met stammetjes en de schaduwzijde van het dak is
volledig met mos begroeid.
Vanaf dit deel van het museum volgen we een breder pad naar de overkant van de weg waaraan het museum ligt en beginnen aan een flinke klim naar een vlakke rots met tekeningen uit de bronstijd. Hier
waren we in geïnteresseerd. Door het boek kunnen we ook al meer betekenis geven aan de tekeningen. De tekeningen werden met harde steen, zoals diabaas, in het graniet gegroefd, zo'n 1500-500 v.
Chr. We zien veel boten met mensen, vaak 1 heel grote figuur. Ook zien we een echtpaar bij een huwelijksceremonie. Er zijn figuren van slangen, maar dat blijken bliksems te zijn, het onweer in deze
streek blijkt indrukwekkend te zijn, met vele bliksems. De tekeningen zijn vaak gemaakt als eerbetoon aan een overledene. Het pad dat we volgen loopt stijl naar boven, gelukkig zijn er meerdere
trappen gemaakt. Verspreidt over een groot gebied liggen de rotsen met tekeningen en helemaal aan de top zijn twee grafheuvels. De twee grafheuvels bestaan uit grote keien die gestapeld zijn in een
ovale vorm. De plek is bijzonder, een uitzicht over een vruchtbare vallei.
Nadat we terug zijn bij de camper besluiten we om nog een stukje verdere te rijden, er is nl. De oudste ijsfabriek van Zweden, door een Italiaanse immigrant in 1920 opgericht en waar nu nog steeds
lekker ijs wordt gemaakt. We rijden naar Hamburgsund en eten een heerlijk ijsje. Verder gaat de tocht, maar niet lang. We zijn moe en zodra we een bordje met 'camperplaats' zien staan bedenken we
ons geen twee keer en draaien af. Het blijkt een helemaal nieuwe speciaal voor campers ingericht terrein te zijn, prachtig aangelegd met een mooi uitzicht. Hier blijven wij vannacht.
Reacties
Reacties
10 aug. 2016, 12:10
Wat een prachtig verhaal weer, we genieten mee.
wat zijn jullie veel in beweging en wat zien jullie ontzettend veel.Wat heerlijk om dit samen te ervaren, Geniet nog heel veel.Liefs uit Stramproy
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!