Meer
Vandaag gaan we verder reizen, Stockholm was fantastisch maar na twee dagen is het voor ons tijd om de natuur en de rust op te zoeken. We willen nog meer van Zweden zien en gaan naar de westkust
van Zweden. Volgens Annika en Stefen, die we in Kalskrona spraken, is dat "the place to be in Sweden". Zij wonen daar ook en waren duidelijk trots op deze streek. We hadden thuis ook al gelezen dat
de natuur aan de westkust erg mooi is, dus dat was al een plan.
We zijn vroeg op, de zon schijnt flink de lucht is strak blauw. Zoals het iedere ochtend gaat komen er langzaam aan meer wolken, tot in de namiddag de lucht donkergrijs afgewisseld met blauwe lucht
kan zijn. De luchten zijn magnifiek, ieder moment verandert dit.
Voor we vertrekken gaan we de watertank vullen. Even een gedoe omdat de twee campers voor ons aan de verkeerde kant het servicestation zijn ingereden. Na enig overleg gaat iedereen keren en komt
het toch nog goed.
We kunnen gaan rijden.
We nemen de E20 en volgen deze tot Örebro. Daar slaan we rechtsaf de E18 op. De omgeving is nu langzaam aan het veranderen. Tot nu toe zagen we veel korenvelden en boerderijen in de bekende rode
kleur. Nu beginnen er heuvels te komen, met gemengd bos. Vooral met veel berken en dennen. We blijven speuren naar Elanden, maar zien er geen.
De E18 is een tweebaansweg en dat is na de snelweg weer even wennen. " Make up your mind!" Frank wordt iedere 500 meter op een andere snelheid gewezen, van 90 naar 70, dan weer 110 en terug naar
90. Vermoeiend rijden, zeker omdat we regelmatig vooraan in de file (3 auto's) rijden. Ondertussen worden we ingehaald door Noren, we zijn inmiddels niet meer zo ver van Noorwegen af. "moet je
kijken, die komt gewoon rechts inhalen op de motor!" " wow... zowel de rechter als linkerbaan halen tegelijk in. Dat ging maar net!"
Af en toe staat het zweet ons op het voorhoofd, wat een kamikaze chauffeurs zijn de Noren. Zeker bij een tweebaansweg is er ook geen ontsnappen aan. Gelukkig blijven we beiden cool en vooral Frank
die toch de vele kilometers als zijn hobby graag rijdt.
We stoppen bij Kristinehamm, even een half uurtje slapen voor Frank. Ik werk verder aan de blog en maak wat te eten. Gelukkig knappen we daar van op zodat we de laatste anderhalf uur er weer tegen
kunnen. Bij iedere grote plaats zien we grote affiches van MacDonalds en anderen. Zelfs hier is dit eten te krijgen.
Bij Karlstad zien we de eerste keer het grootste meer van Zweden, Vänern, helaas is er veel industrie dus zo fraai vinden we het niet. Na Grum komen we echt in ruiger terrein, veel bossen, rotsen,
weinig verkeer en veel meren. We genieten hier erg van, zo mooi zeker met de mooie luchten.
We hebben het over Henk, denken terug aan twee jaar geleden, waar we elkaar op deze dag in een zeer intens verdrietige moment hebben getroost. We staan stil bij de keuze die Henk heeft gemaakt,
maar ook bij de keuzes die ik en Frank hebben gemaakt. Een weg die we twee jaar samen gaan en die laat zien waar we toe in staat zijn. Het belangrijkste is dat "we found love right where we are"
van en voor jezelf, voor elkaar en voor iedereen naast ons. We zien waar we nu staan, kijken vooruit naar onze toekomst. En durven en kunnen daar van genieten.
We rijden naar Årjäng ( Orjeng) want we hadden daar uit de Acsi- gids een camperplaats gevonden. Onze plek is prachtig, meteen aan hetmeer.We zien de mooie luchten nu twee keer,
ook de weerspiegeling in het water. Stoelen naar buiten, boeken er bij en lekker lezen. Af en toe de ogen sluitend maar ook snel weer open om te kijken wat er in de lucht en op het meer gebeurd.
Kinderen spelen in het water, een zeilboot draait het water op.
Pas tegen 19.00 uur hebben we zin om te gaan eten in het restaurant waar de camperplaats bij ligt. Eigenlijk is het een camping met restaurant en camperplaatsen, gerund door Nederlanders. We maken
een praatje over hoe zij hier verzeild zijn geraakt. Het komt neer op " Ik vertrek" een programma over Nederlanders die hun geluk in het buitenland zoeken.
Voor het eerst deze vakantie eet ik Zweedse gehaktballetjes met bessensaus. Heerlijk. We hebben wifi in het restaurant en blijven hier zitten ondanks de drukke stofzuig activiteiten om ons heen.
Volgens ons willen ze sluiten, maar gelukkig komen regelmatig nieuwe camper en campergasten langs waardoor het stofzuigen nog even gaat duren.
Het lukt ons om de blog van vandaag af te krijgen en te plaatsen incl. De foto's.
Morgen worden we wakker aan het meer:))