Bots!
05 aug. 2016
🇸🇪
vanuit Zweden
Bots... En we zijn er weer Stockholm
"He, wat is dat!"...."de hele camper schud heen en weer". Zo snel we kunnen springen we uit de camper en zien we een grote tupperwaredoos vooruit rijden, nadat hij net tegen onze camper heeft
gezeten bij het indraaien naar een camperplaatsje. Een grote zwarte streep op de witte bumper verraadt dat hij ons inderdaad geraakt heeft. We kijken of er schade is, maar gelukkig valt dit mee. "
Did you know that you hit our camper?" De bestuurder klimt uit zijn camper en reageert verbaast, "Oh....did I hit you?" Gelukkig hebben wij geen schade, alleen zijn we geschrokken. Het rubberen
stootblok op de bumper heeft de botsing opgevangen. De camping is overvol, plaatsen zijn klein en dan een bestuurder met een gehuurde camper en weinig chauffeurs ervaring:/
Op het station van Bredäng zijn we op tijd aangekomen om de metro naar Stockholm te nemen. We zien op het perron een man op de grond zitten met een klein dik boekje in zijn hand. Zijn lippen
prevelen de teksten. Nog eens goed kijken, wat is die man nu aan het doen. Het lijkt erop of hij de Koran zit te lezen. Ineens is er een onbehaaglijk gevoel, een gevoel dat je niet wilt hebben.
Gedachten aan IS strijders die zichzelf opblazen komen op. We lopen een heel eind verder om meer afstand te krijgen. Gelukkig blijken we meer last te hebben van onze gedachten dan van deze man. Er
gebeurd helemaal niets. We praten er over, wat is er aan de hand, waarom ineens zo'n onveilig gevoel?
We hebben gisteren in Stockholm erg veel drukte ervaren en zoeken vandaag de wijken op waar de toerist het laat afweten, maar die wel erg interessant zijn. De reisgids "100% Stockholm" heeft
wandelingen door deze wijken beschreven en die gaan we volgen. We nemen route 5 die door Vasastaden & Kungsholmen gaat. Met lijn 13 komen we aan in Stockholm centraal en stappen over naar lijn
18 tot aan RÃ¥dmansgatan.
Om 10.00 uurlopen we door Vagastaden, een wijk die bestaat uit hoge huizenblokken, met gele, rode en witte kleuren. Veel kerken, parkjes en brede
straten. In deze wijk komen en wonen de 30-ers, een wijk die pas rond 1900 is ontstaan. De overheersende bouwstijl is jugendstil en 'nationale romantiek'. De route brengt ons naar straatjes met
eethuisjes, aparte winkeltjes b.v. Met Afrikaanse spullen, een winkel vol met servies en stomerijen. Maar ook veel antiek en curiosa, boetiekjes met tweede hands CD's. De winkeltjes gaan we
regelmatig binnen en vinden het leuk om naar alles te kijken, te bedenken of t iets voor ons nieuwe huis is. Kopen doen we niet.
De sfeer in de wijk is relaxed, alleen Stockholmers lopen er rond, een mix van verschillende culturen. "Lekker koffie!" We gaan een koffie/theehuis binnen, die je hier veel ziet. Je kunt er naast
koffie's en thee ook zoete lekkernijen voor erbij krijgen. We nemen er wat van en dat smaakt ons goed. We hebben even internet en kunnen de twee blogs van de afgelopen dagen plaatsen. Fijn om te
zien hoe veel deze gelezen worden. Ook de reacties zijn leuk.
We hebben ook even contact met Eddy & Deborah over hoe het met Boris gaat. We krijgen een mooie foto van een relaxed Boris toegestuurd. Geweldig!
Verder gaan we en naarmate we dichter bij het centrum komen, neemt het aantal winkels, eettentjes en mensen toe. Nog steeds is het niet druk en is er een hele fijne sfeer. We zien de
stadsbibliotheek, een groot geel gebouw met een ronde koepel. Ook lopen we het hardrock cafe binnen, dit is een keten cafés van cafe's over de hele wereld met een rock'n roll inrichting en waar
Instrumenten en rekwisieten van beroemde hardrock artiesten hangen. De inrichting heeft een lik van de jaren 50 gekregen en er is ook een winkeltje bij m t-shirts en petjes met t logo van dit cafe.
Frank is in Hamburg en Frankfurt al naar zo'n cafe geweest. Het cafe is niet open, de winkel wel. Dit keer wordt er geen t-shirt gekocht, " Das war ein mal, ik draag dit niet meer", zegt Frank. We
hebben het over de veranderingen in het leven als je leven zich verder ontwikkeld. Het afscheid nemen van dingen en daar weer nieuwe andere dingen voor in de plaats krijgen is het leven, dat maakt
onderdeel uit van het bestaan. Het kunnen genieten van deze veranderingen is de kunst van het leven, ongedwongen jezelf kunnen zijn!
Op de Odengatan eten we een heerlijke sandwich en kaneelbroodjes, de specialiteit van Zweden. Alles smaakt ons goed, maar de kaneelbroodjes zijn onovertroffen. Het eethuisje is een klein paticulier
initiatief, waar " good-food" en vers gebakken brood wordt verkocht. Alles heel eenvoudig, knal roze metalen tafeltjes en stoeltjes voor de deur, zwart witte tegelvloer een vitrine met allemaal
lekkers en tegen de muur rekken met verschillende soorten heerlijk ruikend brood. En dat tussen de pizzeria's, McDonalds of Burgerking. Ook die zijn vertegenwoordigd, vooral het italiaanse eten
lijkt bijna van Zweedse origine, het wordt door de Zweden als hun eten gezien.
Via de Sankt Eriksgatan steken we het Barnhusviken over, een water tussen Vavastaden en de wijk Kungsholmen. Over en langs het water krijg je goed zicht op de stad, de complexe infrastructuur van
boten, auto's, fietsers, metro, trein en bussen. Langs het water is veel groen en zie je gezinnen met kinderen. Kinderen zijn hier veel maar ook veel zwangere vrouwen, zwanger van hun eerste of
tweede kind. Vaak vrij jonge stellen die kinderen (gaan) krijgen. De bevolking straalt jeugd af, ook bij mensen die al ouder zijn. We zien ook mensen op hoge leeftijd met nordic walk stokken lopen
of als dat niet meer gaat een rollator als step. Ideaal als je niet goed meer kan lopen, je komt snel vooruit en kan daardoor ook overal komen. Ook schuifelt er een hele magere oude dame, keurig
gekapt en gekleed, met wandelstok voetje voor voetje langs ons heen richting de voordeur van haar appartementencomplex. Maar ook zij komt waar ze wezen wil.
In de vele parken zien we de zwervers, herkenbaar aan de flessen bier, draagtassen met spullen. Er zijn zo'n 4000 zwervers in Stockholm, en er komen er steeds meer bij. In het museum waar we
eergisteren waren werd hier al over geschreven. Het zijn vaak mensen die veslaafd of minder begaafd zijn, maar ook een voormalig eigenaar van een modezaak. Door omstandigheden aan lager wal
geraakt. De zwervers zoeken vnl. De vuilnisbakken na op zoek naar bruikbare of eetbare dingen. Bij de winkels zitten vaak vrouwen uit oost_Europa, in felgekleurde jurken met mobiele telefoons, te
bedelen. Ze houden een kartonnen koffiebekertje omhoog en vragen geld. Of ze lopen langs of in de eethuisjes en terrassen. We hebben niemand nog iets zien geven. We hebben intussen begrepen dat
deze vrouwen door mannen uit oost -Europa worden gehaald om voor hen " te werken".
Kungsholmen is een deftigere wijk, met een heel belangrijk gebouw 'het gemeentehuis' het Stadshuset. Dit eiland is het laatst bebouwd, maar de wijk wordt de laatste jaren steeds populairder doordat
het winkel en restaurant aanbod beter en meer wordt. Als we vanaf het water de trappen omhoog klimmen komen we langs ' de hoofden' van Sivert Lindblom. De hoofden zijn van brons en steen en hebben
een gestileerde vorm. Doordat je er langs loopt veranderen de hoofden van vorm. Op de achterkant van ieder hoofd zien we namen staan. We worden verrast door een parkje met een klein kerkje waar de
huizen in een cirkel omheen gebouwd zijn. Weg geluiden van de stad, verschillende mensen en kinderen zitten, liggen en spelen in het park. We genieten even met hen mee.
Bij het Stadshuset zien we een bruidspaar dat bezig is met hun fotoreportage. Verschillende poses worden aangenomen, in prachtig kostuum en overdadige trouwjurk.
Het stadhuis is een bijzonder gebouw, groot, rood bruin baksteen. Met veel ornamenten, beelden, torens. Het nationale symbool van Zweden, de drie kronen, is al van veraf te zien, ws hebben wij dit
gemist?? De bouw van het stadhuis duurde van 1911-1923 en is rond tweepiazza'sgebouwd. In dit gebouw vindt jaarlijks het Nobelprijs diner plaats en het daarbij behorende gala. Wij zien
vooral veel Chinezen, die veel foto's aan het maken zijn. Even gaan we zitten aan de waterkant om de de sfeer op te snuiven. Opvallend is dat de hele wandeling wij de enige toeristen leken, nu
zitten we weer midden in de 'toeristenkermis'.
Het is pas13.30 uuren we hebben nog zin om de stad verder te verkennen. Het lopen bevalt ons prima, hoewel de 80 euro voor de hop-on-hop-of bus
niet verzilverd gaan worden. In onze reisgids lezen we dat de wijk Södermalm de moeite waard is "een buurt met prachtige oude huizjes naast het hippe en relacte Sofo. Absoluut een van de
leukste wijken van Stockholm".En dat kunnen wij nu beamen, back to the 60's!
Eerst lopen we van Kungsholmen over een loopbrug naar Gamla Stan, waar we gisteren al geweest waren. Opnieuw drukte om ons heen, maar nu nemen we de linkerkant en komen zo bij de Riddarsholmkyrkan
uit. Een kerke die tussen de stadspaleizen staat. Werkelijk overal om ons heen staan paleizen, wat een pracht en praal. De kerk is een kloosterkerk die in 1280 is gebouwd. In de kerk zijn leden het
koninklijk huis begraven en daarom is de kerk belangrijk.
Verder over de volgende brug tot we Söder ( zo wordt deze wijk door de Stockholmers genoemd) binnen lopen en vrijwel meteen stijle straatjes gaan beklimmen. We komen uiteindelijk op een rotspunt
waar we werkelijk een prachtig zicht hebben op de stad. Mede omdat de hele dag de zon volop schijnt is het helder en zijn alle gebouwen en schepen goed te zien.
Södermalm was vroeger een boereneiland met tabaksplantages en akkers. Door de industrialisering groeide de bevolking snel en kwamen er fabrieken en arbeiders naar het eiland. Men woonde dicht op
elkaar in houten huisjes. Wij zien er tijdens onze rondwandeling nog een stuk op 10. We gluren binnen en zien dat de kamertjes erg klein zijn. De planken buitenzijde is rood, geel of groen
geschilderd. Nu vallen deze huizen onder beschermd stadsgezicht. Intussen zijn er veel kunstenaars, bohemiens en ontwerpers in deze wijk komen wonen. De sfeer die wij proeven is van de jaren 60,
veel " vreemde snuiters" met paars haar, tattoos en zwarte blok schoenen, maar ook veel alternatief geklede mensen. Het leuke zijn de vele galeries, vaak piepklein. Ook de vele antiek en curiosa
winkels en eco/bio eettentjes geven veel sfeer aan de wijk. We zien ook veel terrasjes op de stoepen, overal zijn mensen buiten aan het eten, drinken en praten. We komen op een groot park met
speeltoestellen, mensen liggen op het kunstgras, kinderen spelen volop, ouders praten met elkaar. Even verder zit men lekker te eten op het terras.
Er is een hele relaxte en ontspannen sfeer. We zien bij de Kathanina kyrka opnieuw een bruidspaar met bruidsmeisjes en jonkers een fotoreportage maken.
Als we honger krijgen, het is intussen een uur of 6 geworden gaan we bij een Vietnamees restaurantje op t terrasje zitten. Al snel eten we de heerlijkste wokgerechten, hmmmm... Zo lekker! En
intussen kijken we onze ogen uit naar de diversiteit aan mensen, alle soorten en maten.
Nu we zitten merken we dat we toch wel moe zijn geworden van het lopen door de stad. Ongemerkt hebben we zo'n 10 km gelopen. Gelukkig heel regelmatig onderbroken met een drankje en hapje. Tijdens
het wandelen delen we wat we zien, ervaren, eerdere belevenissen. Maar steeds komt naar voren dat we het enorm naar ons zin hebben zo samen. We kunnen van dezelfde dingen genieten, ontdekken hier
ook nieuwe dingen in. En er ruimte om ook eigen dingen te doen. Zo heeft Frank onderweg bij een van de vele tweede hands cd winkeltjes lekker lopen snuffelen en een pracht cd gevonden van the
Pogues. Leuk voor onderweg. Ik geniet van porselein, loop graag een winkel met serviezen of aardewerk binnen. Dus voor ons beiden volop genoeg te snuffelen vandaag, met 1cd als resultaat;)
Als we teruglopen naar het metro station van Slussen, gaan we over een loopbrug die op grote hoogte boven de kade staat en dwars door een restaurant loopt. Het uitzicht is bijzonder omdat we
beneden de enorme verbouwing van de infrastructuur zien. Beton en ijzer worden weggekapt en doorgeknipt. Met een graafmachine opgeschept en op een andere plek weer neergelegd. Enkele viaducten en
tunnels worden verwijderd. Het was ons al opgevallen dat er veel lage vrachtauto's rijden, mogelijk doordat er een lage tunnel in de stad is.
Weer terug op de grond gaan we het metro station in en vinden snel de verbinding naar Bredäng. Een half uur later zijn we er en lopen nog 10 minuten naar de camping.
Het schrijven aan de blog kan beginnen maar wordt verstoord door BAM....! De buurman die met ons botst.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!