Zipped
02 aug. 2016
🇸🇪
vanuit Zweden
Zipped
"Hoor je dat..?" " hmm... Ik hoor niks" " Apart hè, om alleen de wind in de bomen te horen"
We zijn laat wakker doordat het zo stil is, we lopen na het ontbijt de helling op naar het basiskamp van Little Rock Lake. Vandaag gaan we ZIPPEN. We hebben Familie dit al vaker zien doen, nu
willen wij dit ook gaan beleven. In de brochure wordt een geweldige ervaring belooft, waarbij je je grenzen kan verleggen. Vanaf een hoge toren aan een staalkabel gaan zweven met 40-70 km per uur.
Dwars door de natuur heen. We zijn benieuwd, hebben er zin in en voelen zeker enige spanning.
We zijn met een groep van 10 mensen waaronder 5 kinderen en ook een oma.
Iedereen krijgt een klimtuig, helm, handschoenen, shawl en glijder aan. Meerdere savety haken zitten aan het klimtuig. Wij krijgen in het Engels instructie, eigenlijk doen de begeleiders alles, wij
hoeven alleen te remmen indien nodig. Lijkt te doen;)
In eendepas lopen we achter elkaar aan naar het startpunt, maar plotseling komt de regen veel en hard naar beneden. Terug naar het basiskamp en wachten tot de bui over is. Na 10 minuten kunnen we
poging 2 gaan doen, en gelukkig schijnt de zon volop en blijft dat doen.
Een voor een worden we vastgehaakt de glijder op de staalkabel geplaatst en op je hurken maar. De rest gaat vanzelf, je glijdt met een rotvaart dwars tussen de bomen door, over rotsen met mos
begroeid, over diepe dalen en dat allemaal heel koelbloedig. Of te wel we genieten er van.
We vliegen naar een andere toren, een voor een komen we daar aan. Doordat de kabel natgeregend was leek t of mijn rem niet werkte, BOTS..... Tegen de paal met kussens aan. Gelukkig geen pijn
gedaan, wel een deuk in mn rem zekerheid. Na mij komt "oma" helaas lukt het haar niet om te remmen en ook zij maakt een botsing met de paal. Haar neus begint bovenop te bloeden, en hij wordt dik.
Dat kan dus ook gebeuren. We regelen een tissue voor haar zodat ze het bloed op kan stelpen maar ze gaat moedig door samen met haar kleinzoon en kleindochter (6 jaar).
De volgende zip gaan we filmen en fotograferen, super leuk is het nu. Maar toch ook wel spanning bij het vertrek. We hebben allebei geen last van hoogtevrees, we staan toch op 18 Meter. Misschien
komt het doordat je met een tuig hangt aan een staalkabel en je springt niet maar je moet gaan zitten, dan glij je vanzelf naar beneden. Jeeeeeeeeeeeeh..........!!!!, pas als je uit de toren bent
begint de echte hoogte. Je glijdt over een heel diep dal in het bos. Gedaan, wauw! Samen met mn lief over de Zweedse boomtoppen heen, dat is wel het laatste wat ik gedacht had te kunnen doen. I
love it, we love it! We krijgenzo 6lijnen, dan hebben we de groene route genomen. Deze is voor beginners, lager, minder snel en lang. Je kan ook de Kamikaze route doen, maar dat is meer voor
waaghalzen of gevorderden.
We zijn onder de indruk van de medewerkers, zeer professioneel en safety first. Ook lijkt alles zeer degelijk gebouwd, alles staat vast met staalkabels, platforms en torens zijn van hout net als
het basekamp. Zelfs de bordjes zijn van hout.
Na de laatste zip, wordt er een groepsfoto gemaakt en lopen we bergop terug naar het basecamp. Alle materialen inleveren en dan even terug naar onze camper om de ipad op te halen, dan kunnen we al
wat aan de blog schrijven tijdens de lunch. We lunchen met uitzicht op het meer, lekker buiten onder een parasol want de zon is warm.
Tegen 15.00 uur vertrekken we richting Stockholm, daar willen we de komende dagen zijn. Uit de reisgids blijkt dat er veel te beleven en te zien is, daarnaast zijn de weersverwachtingen somber. Dat
komt dan goed uit, een museum bezoeken we graag.
We rijden via de 31 bij Lindshammer naar het zuiden, maar i.p.v rechtsaf te slaan naar de 37/23, rijden we nog even in zuidelijke richting. Daar is nl. Een middeleeuws kerkje " Granhult kyrka. Deze
omweg is zeker de moeite waard. Wat een prachtige tekeningen op wanden en plafond zijn daar. Het zijn de originele tekeningen uit de 16 en 17 e eeuw.
Weer on route, rijden we via de 37/23 naar Virserum, daarna naar Vimmerby. Dit is de plaats waar Astrid Lindgren o.a. Pipi Langkous schreef en ook zijn de opnames in de buurt gemaakt. Zo ook van
Emiel.
We rijden wel door want dit is echt een " kermis" , overal autobussen, en toeristen. We hebben daar geen zin in en rijden dus via de 40 naar Västervik, een oude havenplaats aan de kust.
We willen niet de ruim 500 km naar Stockholm in één keer rijden, we zijn in een ontspannen modus en dat willen we zo houden. Vandaar een tussenstop in Västerik.
Al snel vinden we de camperplaats op het moment dat het verderop giet, maar ook de zon schijnt. Resultaat is een dubbele regenboog boven onze camper, de tweede al deze vakantie. Net alsof wij niet
wisten dat daar het goud is te vinden;))
We lopen naar de haven, dit is zo'n 15 minuten, wel in de regen maar daardoor hebben we prachtig zicht op de huizen in de kleuren van de regenboog, met de regenboog er boven. Erg mooi!! We eten een
lekkere vissalade. Daarna noodgedwongen naar MacDonalds zodat we Wifi hebben om de blog te posten en info vanuit Nederland te volgen. Gelukkig is de koffie en de appeltaart er lekker. Helaas is de
Zweedse stilte ver te zoeken!
Reacties
Reacties
02 aug. 2016, 22:32
Wat een fantastisch verhaal! Om dit te doen heb je toch echt wel een beetje moed nodig.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!