De grote uitdaging voor vandaag is in onze bubble komen, even niets anders
dan samen op reis gaan. Denken en voelen in het hier en nu, niet met de gedachten bij gisteren of morgen. Leven in het moment en dat kost toch wat moeite. Vooral gisteren was een indrukwekkende
dag, we hebben bijna 500 km door zuid Nederland gereden, een huis verkocht, afscheid van de vroegere buren genomen, meubels verkocht en Boris naar Eddy en Deborah gebracht. We hebben 26 juli
ervaren als een feestdag, bevrijding moet je vieren. Vooral na de verkoop van het huis, het passeren van de acte bij de notaris was meteen de vrijheid voelbaar. Het leek alsof een bal die lang met
kracht onder water is gedrukt plotseling omhoog floept, bam...daar is de vrijheid. Geen verantwoordelijkheden meer, geen perikelen m.b.t. Legalisering of grondverkoop, geen spullen verhuizen en
opslaan, niet meer op en neer rijden met te verkopen spullen enz..enz..enz. Kortom ons leven weer terug. Ik ben er zo trots op dat wij dit alles samen hebben gedaan, Frank en ik, maar ook samen met
de geweldige families en lieve vrienden. Laat de rust nu maar komen. Voor mij wordt het fysieke verleden afgesloten, en zoals ik op facebook al schreef " afscheid nemen van het verleden, opent
deuren naar de toekomst!".
Als ik luister hoor ik brommende motoren, zie ik hoge lantaarnpalen met felle lampen, rijen auto's en campers en rijden er links en rechts vrachtwagens die langs ons heen rijden. Het is in
Travemünde een drukke bedoeling in de haven van de ferry's naar Malmö, Helsinki en Stockholm. We staan alom 22.00 uurin de rij om in te checken voor onze ferry overtocht naar Malmöom 2.30 uur.
Wachten dus....en mooi de tijd om de blog te schrijven. Na enige tijd rijden er Unimogs met camper opbouw langs, zij gaan naar Helsinki. Wij vinden het een leuk idee dat zij vast de noordkaap gaan
bezoeken, daar kunnen dergelijke wagens wel dienen. Indrukwekkend!
Bots... Auw... " wat doe je?" P.v.d. Ik stoot m'n hoofd aan t kastje. En dat ging hard. We hangen een handdoek op zodat het bij één keer blijft. Het is wat als je lang bent.
Vanmorgen op tijd opgestaan maar wel lekker relaxed gedaan, even met de ouders van Frank gebeld en langs mijn moeder gegaan om afscheid te nemen voor onze reis van 3.5 week naar en door Zweden. Een
land dat we beiden nog niet kennen en juist daarom voor ons een perfecte bestemming is. Samen geschiedenis schrijven, toekomst en tegelijk een verleden maken. We verheugen ons er enorm op, pakken
de laatste dingen in onze glimmend gepoetste camper in. Zo wat hebben wij eergisteren staan poetsen zeg, ieder hoekje, randje en kantje is aan de beurt geweest. Ook hebben we de dakkoffer en
fietsdrager van de camper afgehaald, ballast die we niet gebruiken deze vakantie. Als echte Nederlanders nemen we ons eigen eten mee, zeker naar Zweden nemen we extra proviand mee. Het huis is
lekker opgeruimd en tegen12.30 uurvertrekken we. Via Venlo volgen we de snelweg dwars door het Ruhrgebied, Oberhausen, Bremen, Hamburg om te eindigen bij Travemünde.
De Duitse autobahn kenmerkt zich door de vele wegwerkzaamheden, dat meteen Stau geeft. En ook gevaarlijke situaties, vooral als de weg van drie naar twee banen gaat. Gelukkig gaat is voor ons
helemaal goed, opnieuw door de chauffeurs kwaliteiten van Frank, top!
Opeens zien we rook, ruiken rubber en zien een personenbusje enorm slingeren. Iedereen op de rem en wij als derde achter dit busje ook. Wonder boven wonder krijgt de chauffeur het busje weer onder
controle en gaat snel naar de vluchtstrook. Dit was dus een klapband rechts achter. Oef wat zijn wij geschrokken. We hebben helemaal niets, maar zien opnieuw hoe snel een ongeluk gebeurd kan zijn.
Overigens reed 't busje 140 km per uur, is wel wat hard lijkt ons.
Heel Noord Duitsland bestaat uit bos en akkers met vooral veel graan. Erg mooi. Bij Bremen zien we dat deze stad op de wereld erfgoedlijst staat, dat willen we graag een keer gaan bekijken en komt
zo op reislijstje te staan.
Naarmate we veder naar het noorden rijden, wordt de lucht steeds grijzer en jawel hoor we krijgen regen, flink wat regen. Gelukkig is het bij aankomst in Travemünde weer droog. We gaan eerst dit
stadje verkennen, en slenteren langs de haven waar veel vissersboten liggen. Ook zijn er vele visrestaurants en zien we luxe jachten en historische driemasters liggen. Frank krijgt haast want er is
een scheepstoeter afgegaan, misschien komt de ferry wel langs varen. Opeens zien we een enorm gevaarte, een varende flat lijkt t wel, een ferry die de haven binnen loopt na 9 uur varen. We maken
mooie foto's en genieten ervan.
Uiteraard gaan we ergens vis eten, lekker met kartoffeln en schwiebeln.
Eenmaal terug in de camper besluiten we om nog een paar uurtjes te gaan slapen, maar na een kwartier met open ogen naar het plafond staren staan we toch maar weer op. Dan maar alvast richting
haven, waar we alvast in de rij "Malmö" gaan staan. Een lekker kopje thee en koffie met Tony Chocoloni nuttigen en verder wachten tot twaalf uur. Dan zal het inschepen beginnen en start onze nacht
op zee, we hebben een hut om te slapen maar verheugen ons op een zonsopgang op zee. Of er van slapen iets komt.............
