Moeselen
21 jul. 2016
🇩🇪
vanuit Duitsland
Een nieuw werkwoord " Moeselen ", wat zo veel betekent als langs de Moesel trekken, af en toe een plaatsje aandoen, ergens iets drinken en eten en vooral genieten van de mooie rivier en vele hellingen vol met wijnstokken.
Dat is wat we vandaag gaan doen, maar eerst worden we tegen 9.30 uur wakker doordat we de vlak naast ons een auto horen starten. Er worden broodjes en fruit gehaald voor het ontbijt. Lekker met een
kop verse koffie en thee zien we de familie weer. Omdat Boris staat te trappelen om naar buiten te gaan, neem ik de frisbee mee. Deze is van zacht plastic en Boris is er gek op. Samen met Ennis en
Hugo laten we Boris flink rennen, je kan bijna een brede lach op z'n bek zien zoveel plezier heeft hij. Flink hijgend kan hij even de beek in, lekker op zijn buik in het water om vervolgens bij het
afschudden iedereen nat te maken. Hij hijgt nog na, maar rolt zich tevreden in het gras.
Wij zitten lekker buiten in de schaduw, want het is om 11.00 uur al erg warm. Al snel hebben we opnieuw een gesprek over war je zelf kan doen aan de ontwikkelingen in de wereld. Een vraagstuk dat
ons bezig houdt, mede doordat het lijkt dat we zelf niet zo veel kunnen doen. Niets is minder waar, er is een keuze of je inclusief of exclusief met anderen wilt leven. Duidelijk is dat inclusief
leven na te streven is en dat daardoor je een samenleving creëert waar het om samen leven gaat waaraan iedereen mee mag en kan doen. Het begint bij ons zelf, hoe ga je met elkaar om, in welke mate
betrek je anderen bij je leven en laat je hen deel uit maken van je bestaan. Frank en ik hebben een inclusieve relatie, onze liefde telt, voor elkaar en voor anderen. We krijgen terug dat dit
anderen tot nadenken aanzet, de liefde is zo voelbaar.
We vinden wel dat het leven waarbij je uitgaat van samenleven niet perse betekent dat je je moet schikken naar de wil van anderen. Dit inleveren is niet nodig als je met elkaar het gesprek kunt
voeren. Dat dit niet eenvoudig is stellen we ook vast, zelfs in het eigen gezin is dit al een uitdaging. Het moet wel daar beginnen, hoe ver het dan reikt is moeilijk te bepalen. Maar het zal
bijdragen aan een positieve samenleving met vrede.
Het is moeilijk om weg te gaan, maar we hadden besloten dat we onze reis wilden vervolgen en naar de Moesel gaan rijden. We vertrekken na omhelzingen en rijden toeterend weg.
Even later is er een wegomleiding ( de zoveelste in Duitsland) en vrij snel daarna zien we Marly & Rob achter ons rijden voor boodschappen.
Ook wij gaan boodschappen doen, en vervolgen onze weg over de 259 die via Ulmen naar Cochem gaat.
Cochem willen we niet in gaan, erg toeristisch, hoewel het kasteel erg mooi is. Je kan er met een kabelbaan komen. We rijden een klein stukje richting Koblenz en slaan dan rechtsaf naar wegnummer
7. Hierdoor komen we aan de linkeroever van de Moesel en zijn aan 't "Moeselen". Het dal van de Moesel bestaat uit stijle hellingen beplant met wijnstokken. In ieder dorp zijn verschillende
wijnhuizen, winestuben en gästhauses/ hotels. Het is er erg toeristisch hier, maar de weg die wij volgen is rustig. Opnieuw een wegomlegging vlak voor Belstein, waardoor we uit het dal de helling
oprijden naar Grenderich. We zien nog net het kasteel van Belstein, prachtig.
Op de kaart volgen we een "wit weggetje", hier komen alleen de lokale mensen, we rijden al snel tussen korenvelden door. Vlak voor Zell rijden we weer langs de Moesel, over de 49 richting Traben
Trarbach.
We zien in het Asci-boek een camperplaats aangegeven in Enkirch, we besluiten daar te gaan kijken of t wat is.
Wat staan hier veel campers, gewoon daar waar iemand zelf wil, zonder vakjes e.d. We vinden een plekje, waar we helaas tegen enkele campers aankijken. De "bewoners" zijn wel lekker van hun vakantie
aan het genieten met wijn en kaasjes. Na een wandeling over het grote terrein vinden we een prachtplek aan de Moesel, met zicht op de rivier en Enkirch. Hup de stoeltjes, tafel en Boris de camper
in, we verkassen. Grote vrachtschepen varen langs, ze liggen diep in het water. De bochtige Moesel vraag stuurmanskunst
Nadat we weer geïnstalleerd zijn, eten we een lichte maaltijd ( vis en salade) en besluiten naar Enkirch te lopen. Boris begint met een duik in de Moesel, daarna slenteren we naar het dorpje. En we
worden verrast, het pad gaat over een smal bruggetje tussen huizen door steeds verder naar boven. Links en recht zien we hele oude panden, met en zonder vakwerk, maar allen zeer oud. Steunberen
houden de muren op de plaats, de deuren zijn prachtig van dik eikenhout versiert met smeedwerk. We volgen de bordjes met de aanduiding " historisch oberdorf", en de straten worden smaller, de
oversteek van de bovenverdiepingen dieper, vakwerk in bruine kleuren en huizen die op een puntje gebouwd. We klimmen steeds verder omhoog en komen op een wandelroute naar een uitzichtpunt. Dat
willen we zien en we moeten daarvoor zeker een 40 minuten klimmen. Maar het is de moeite waard, het uitzicht op de Moesel en het dorp is prachtig. De zon gaat intussen onder en de wolken zijn
dreigend. Dat zijn ze overigens de hele dag al, maar tot nu toe geen druppel regen.
Weer terug in het dorp lopen we door de smalle straten naar het kerkje, dat helaas niet open was, maar de trappetjes tussen de huizen door helemaal naar beneden zijn bijzonder. We genieten er van.
Bijna terug bij de camper begint het te regenen, te gieten en we worden nog net ff nat. De stoeltjes die buiten stonden zijn ook nat geregend, morgen maar laten drogen. We sluiten de dag af met een
gezellig kaarsje in de camper en praten na over de dag.
Morgen gaan we terug naar huis rijden, zodat we nog enkele dagen hebben voor de overdracht van het huis in Belgie. Volgende week gaan we met het tweede deel van de vakantie starten, maar waar deze
reis naar toe zal gaan weten we nog niet.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!