Glibberen
05 mei 2016
🇳🇱
vanuit Nederland
Glibberen
Om 6.00 uurstipt loopt de wekker af en we schrikken er van wakker. We hebben geslapen als een blok, na de intensieve reisdag van gisteren. Wat hebben we veel indrukken gehad, dat is het leuke van
het reizen met de trein. Dit bevalt ons erg goed. Het in en uitstappen gaat als een tierelier, met z'n drieen weten we alle treinen te halen, en dat relaxed.
Vandaag hebben een speciaal programma, we gaan de hoogte in om vervolgens af te dalen naar bijna zeeniveau.
Na opnieuw een heerlijk ontbijt zijn weom 7.45 u. klaar om met de elektrische taxi naar het station van Zermatt te worden gebracht. Oma & kleindochter zijn ook van de partij. De bagage ligt zo
in de taxi, wij proppen ons op de kleine stoeltjes. Is dit een kabouterbus oid??? Vliegensvlug rijdt de taxi door Zermatt en al snel staan we op het station. We stappen uit en gaan vervolgens onze
bagage in de kluis zetten. Ook de bagage van Oma &kleindochter passen er in. Deur dicht en 10 franc er in, er komt een schijf uit het apparaat en deze kunnen we gebruiken als we de bagage weer
gaan ophalen. Nu eerst naar de Gornergrat bahn, een tadradbaan die ons in 33 minuten naar op 3100 meter hoogte gelegen Gornergrat brengt. De trein vult zich met Chinezen, allen met selfiestok.
Volgens de folder kunnen we straks genieten van een 360graden zicht op de Matterhorn ( 4478 m.) en andere hoge pieken. De tocht naar boven is al adembenemend mooi, overal onaangeroerde sneeuw, een
witte deken die deze hoge bergen bedekt. Af en toe is er een dierenspoor te zien of een slalom van een skieer. Er liggen verschillende stationnetjes onderweg, en ook zien we skiliften en
onderzoekscentra, dit laatste in de vorm van iglo's.
Als we uitstappen rennen de Chinezen direkt naar het uitzichtspunt en laten zich in de meest bizarre poses fotograferen. Wij besluiten naar een hoger gelegen punt te klimmen. Hanke samen met ons
omhoog en ondanks de ijle lucht gaat dat prima, totdat het pad erg glad wordt, dit wordt glibberen. Hanke blijft daar foto's maken en wij lopen nog even verder. Ook op de top veel Chinezen, maar
gelukkig kunnen we volop van de vele gletsjers om ons heen genieten. De lucht van een heel fel blauw, de zon laat de hellingen bijna reflecteren en we kunnen de barsten, sleuven en gaten in de
gletsjers goed zien. De Matterhorn is bijzonder omdat deze hoog boven alle andere bergen lijkt uit te steken, alsof het een haaientand is. Rotsen en sneeuw wisselen elkaar af. " Joehoe,
joehoe.....! Onverwacht staat Hanke achter ons op dit hoogste punt. " Ik ben door zo een aardige man mee genomen naar boven. Hij zei dat het toch wel jammer was dat ik niet boven zou komen, en
heeft me helemaal naar boven geholpen". Wow, hoe geweldig is dat, 81 jaar en oog in oog staan met de Matterhorn!!
Samen met ons loopt Hanke nog wat rond en met 1 franc kunnen we de verrekijker die er staat in gang stellen en Frank en ik kijken in close up naar de Matterhorn en zijn omgeving. Daarvoor moeten we
wel een knieval maken, omdat de verrekijker blijkbaar op de lengte van Chinezen gemaakt is of toch voor kabouters?
Intussen hebben we wel zo'n 100 foto's gemaakt, waar je ook kijkt je ziet steeds nieuwe dingen. We besluiten het gladde pad naar beneden te lopen, Hanke tussen ons in, maar zij loopt helemaal zelf
naar beneden. We komen uit bij een onderzoek station/ weerstation/hotel en nemen daar de lift naar het vertrekpunt van de tandradbaan, zodat we daar tegen10.30 uurmee naar Zermatt kunnen afdalen.
Eerst nog een koffie en een lekkere reep Toblerone. We merken dat de Chinezen op onverklaarbare wijze zijn "opgelost", totdat er een nieuwe trein arriveert. Daar komt een nieuwe stroom Chinezen
uit.
We gaan de afdaling beginnen, maar eerst moeten we door een hindernis; de poortjes die toegang geven voor de tadradbaan. Vooral Hanke heeft hier een uitdaging, vooral om snel en tijdig tegen het
poortje te duwen nadat je kaartje digitaal is gelezen. Gelukkig gaat het nu gesmeerd, op de heenrit moest een medewerker een poortje voor haar open maken, omdat het poortje weigerde; Hanke was te
laat. De tocht naar beneden zitten we volop de genieten en gaan verder met foto's maken.
We halen in Zermatt onze bagage op, en gaan met een kop thee lekker in het zonnetje zitten wachten tot onze trein arriveert.
Om 11.37 uurvertrekken we uit Zermatt en is de thuisreis begonnen. De komende 12 uur zijn we onderweg naar huis.
We stappen enkele keren over en in Thun stapt Sjoerd ( broer van Hylke die in Bern woont) in onze trein. Dit had Hanke van te voren afgesproken, omdat het leuk is om hem weer te zien. Sjoerd had
zelf uitgezocht dat hij dit stukje van de reis , zo'n 30 minuten, met ons mee wilde reizen. Hij is erg blij Hanke weer te zien en verteld honderd uit. Hij heeft enkele plactic tasjes bij zich, waar
hij beren, potloden en ansichtkaarten uit tovert. Elk ding voorzien van een toelichting. Speciaal voor Hanke en ons uitgezocht. Hanke heeft emping voor Sjoerd, die hij tot de laatste kruimel gaat
opeten, zoals hij zelf zegt.
In Bern stappen we allen uit, en loopt Sjoerd nog vlugger dan Frank voor ons uit naar het perron waar onze volgende trein staat. En dat op 80 jarige leeftijd!
Hij blijft op het perron staan te zwaaien tot we uit het zicht zijn. Dit was een erg korte maar leuke en fijne ontmoeting. We genieten er van na.
De volgende overstap is in Basel waar we de ICE nemen naar Amstdam. We hebben gereserveerde plaatsen in treinstel 35. We moeten helemaal naar het einde van deze trein voor dit treinstel, en deze
trein is echt lang.
De coupe zit al vol met mensen en kinderen. Dat is dan ook aan het geluidsniveau te merken, wat een lawaai. Dat wordt geen rustige thuisreis.
Ondanks dat we moe zijn lukt slapen niet, te veel onrust om ons heen. En bij ieder station komen er meer mensen bij. De reis gaat voorspoedig, de bergen met sneeuw zijn al snel achter ons, de
koolzaadvelden, druiven en steden volgen elkaar snel op. Tegen20.00 uurrijden we Nederland binnen en wat is dat groen. Ook dit is genieten, weer naar huis gaan na een geweldige reis.
Als we in Utrecht uitstappen heeft de trein enkele minuten vertraging, we denken de aansluiting naar Eindhoven te kunnen halen. In een hoog tempo wisselen we van spoor ( trap op en trap af) en
halen de trein net op t nippertje.
We gaan lekker zitten en beginnen aan de chocolade gevuld met chocomousse gekregen van Sjoerd. "He zitten we eerste klas?" Hanke heeft haar oog laten vallen op de klasse aanduiding. We zitten
inderdaad verkeerd, te hoge klasse. Verhuizen dan maar, "station Driebergen," wordt er omgeroepen. "Driebergen???" Roepen we in koor, we hebben de verkeerde trein genomen, zo komen we weer in
Arnhem. Hup snel uit de trein en weer trap af, trap op naar het andere perron, om de trein terug naar Utrecht te nemen. Wat hebben we toch gedaan in Utrecht dat we de verkeerde trein hebben
genomen?
In Utrecht wordt het duidelijk, we hadden spoor 15 moeten hebben, maar zijn op spoor 14 ingestapt. Hebben we duizenden kilometers gereden met veel overstappen en gaat het hier fout, gelukkig kunnen
we er om lachen. Het is razend druk op het station, Hanke wordt zelfs onder de voet gelopen door een meisje dat haar trein wil halen en zonder kijken rennend tegen Hanke aan botst. Gelukkig gaat
het nog net goed.
We hebben nu nog even tijd voor een koffie en thee, en wachten op spoor 15. Het wordt steeds drukker en drukker, en dat tegen23.00 uur. Ws door bevrijdingsdag, waar iedereen vrij is.
Het lukt ons om in de laatste coupe ( dit keer 2e klas) twee stoelen te bemachtigen, de bagage blijft op het bordes staan en Frank nestelt zich daar.
Door de glazen deur kunnen we elkaar gelukkig zien.
Moe komen we tegen0.00 uuraan in Eindhoven en hebben besloten met de bus naar Geldrop te gaan. We moeten nog een half uur op de bus wachten, en dat hebben we geweten. Wat loopt er toch allemaal op
een busstation rond om twaalf uur s'nachts. Een donkere jongen, beige colbertje en kniebroek aan, alle vingers hebben gouden ringen, is hyper aan het praten met z'n maat. "He joh... Ik heb me toch
een chille chick, man. Echt deze babe gaat blijven, zij geeft om mij". ......en dat gaat zo nog een half uur door. Intussen is een oudere vrouw met een soort van Indianen outfit naast Frank komen
zitten. "Zijn jullie op vakantie geweest?" "En waar naar toe zij jullie geweest. Oh naar Zwitserland, daar ben ik ook geweest." Jodelahitie, jodelahiti, he hoor je dat ik kan jodelen, dat doen ze
toch in Zwitserland? Ik ga daar thuis op oefenen, nooit geweten dat ik dat kan" en ze praat en vraagt maar door. " je bent moe he, maar je moeder is nog fit, die kijkt nog rond" oke zo kan ie wel
weer!
Gelukkig komt de bus en al snel rijden we Geldrop binnen. Tegen01.00 uurlopen we met onze koffers achter ons aan ( wat maakt dat een lawaaiom 01.00 uurs'nacht) naar Hanke en nemen moe maar heel
tevreden afscheid. We gaan lekker slapen.
Resume:
We hebben een hele bijzondere reis gehad, een reis met je ( schoon) moeder is bijzonder. Het mooie dat dit nog kan, dat je samen plezier kunt hebben en ook diepe gesprekken, dat we ons konden
verwonderen over alles wat we zien en bijzondere ontmoetingen hebben gehad.
Wij zijn trots op Hanke die toch behoorlijk heeft moeten opschalen wat tempo en actie betreft. Maar Hanke heeft net als wij enorm genoten.
Reacties
Reacties
06 mei 2016, 23:00
Welkom terug!
Hier zijn de 8 Amerikaanse bierliefhebbers aan boord. We zijn vertrokken voor een 10daagse door de Westhoek.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!