Panorama
03 mei 2016
🇨🇭
vanuit Zwitserland
Panorama
Na een oorverdovend stille nacht , staan we verfrist op. Op dat moment begint het hele hotel te piepen en te kraken, al het hout komt tot leven. Het is onmogelijk om stil op te staan, waardoor alle
loges in het hotel wakker worden. Onze volgende missie is te douchen zonder flauw vallen, de douche heeft de afmeting van een toilet, zonder ventilatie. Frank moet bijna op z'n knieen zitten om nat
te worden, en de deur van de douche blijft open staan. Ik ga Hanke wekken maar de deur van onze kamer is niet in het slot te krijgen. Alles is zo scheef dat de deur steeds open valt. Even wachten
tot Frank klaar is en dan lukt het wel. Hanke is al helemaal klaar om samen met ons te gaan ontbijten. Het meest bijzondere vanmorgen was wel dat de zon scheen en alle wolken verdwenen waren. Ons
uitzicht blijkt ineens veel groter en mooier te zijn. De bergen reiken tot aan de hemel, met volle besneeuwde toppen als pieken op een kerstboom. We maken hier natuurlijk foto's van, vanaf het
balkon van onze kamer.
Beneden staat in de eetzaal een ontbijt met hausgemachte jams, boter van de boer, heerlijke yoghurt met aardbeien en muesli en ook nog een soort kar gevuld met lokale kazen. We weten bijna niet te
kiezen en Hanke is helemaal gelukkig met al deze boeren nijverheid. Ook wij genieten hiervan en van Hanke. Eerst maar de yoghurt, maar al snel is het o zo nette ontbijtbuffet verstoort doordat
Hanke de yoghurt niet in haar bakje doet, maar in een grot kom gevuld met water, bedoelt om de aardbeien in t wassen. De bak water wordt meteen troebel en na een "oh, wat doe ik nu?? Van Hanke lukt
het bij een tweede poging wel om de yoghurt in het juist bakje te krijgen. De vriendelijke mevrouw van het hotel geven we een seintje en zij neemt de troebele waterbak mee " oh, das macht nichts".
Al snel staat er weer een kom met helder water en eten wij onze yoghurt lekker op. Tijdens het ontbijt begint het flink te regenen en de prachtige bergen zijn verdwenen. We bespreken de dag van
gisteren en het komende avontuur van vandaag. Waarbij het steeds veranderende landschap maakt deze reis extra bijzonder.
Om 9.30 uurstapt Hanke met de oma & kleindochter, die ook deze reis maken, op de koets en wordt door de koetsier met zijn haflingers naar beneden gebracht. Frank en ik gaan naar beneden lopen,
goed ingepakt tegen de regen. Wij zijn in 10 minuten bij Braunwaldbahn, waarmee we vandaag de berg weer af gaan.
Braunwald is echt een autovrij dorp, op 1256 meter hoogte, met zo'n 30 inwoners per km2. De woningen liggen ver uit elkaar en zijn vooral voor de wintersport, nu is bijna ieder huis hermetisch
gesloten.
We halen een koffie bij de koffieshop naast het station en wachten op de koets die al snel arriveert. Opnieuw verbazen wij ons over de prijzen, een klein plastic bekertje koffie om mee te nemen,
kost zo'n 3,50 Zwitserse franc= 3,50 euro!! "Huis te huur", staat te lezen op een A4-tje, behalve tekst ook een mooie foto van het huisje. Per week 600-950 franc huur=euro. Verhuur voor de
wintersport lijkt lucratief te zijn. We hebben het er over, toch een huisje in het buitenland kopen? Leuk voor ons zelf en familie/ vrienden?
Daar komt de paardenkoers aan en Hanke zit als koningin voor op de bok en heeft enorm genoten van de stilte en het geluid van de hoeven van de paarden op de weggetjes. Na het uitstappen en afladen
van de bagage gaan we meteen de trein in en worden in 7 minuten naar het dal gebracht, een daling van 65%. We zijn weer terug in Linthal Braunwaldbahn. We nemen de trein naar Ziegelbrücke. We
rijden het dal uit, om op het station van Langquart over te stappen op de trein naar Davos.
De tocht brengt ons steeds verder de hoge Alpen in, overal om ons heen bergen met besneeuwde toppen, hellingen met dennenbomen en lager op de hellingen loofbomen om vervolgens over te gaan in een
Teletubbie landschap. Groene sappige weiden met grijze koeien, de grote huizen willekeurig geplaatst. Het lijkt alsof een reus een handvol huizen heeft rondgestrooid.
We genieten, maken weer volop foto's en vallen van de ene in de andere verbazing voor wat het natuurschoon betreft.
We zijnom 14.30op het station van Davos, en zien al snel Quirin en Bart staan. Hanke heeft aan de dochter van Pauline ( partner van Thijs, een zoon van Hylke) en haar vriend laten weten dat we in
Davos komen en gevraagd of we elkaar kunnen treffen. Meteen volgt een uitnodiging om te komen lunchen en die uitnodiging nemen we graag aan. We gaan in hun 4x4 Kangoo naar hun huis, halverwege een
helling. Het is een authentiek Zwitsters huis, veel hout, buiten, binnen, deuren, ramen, vloeren en plafonds. Prachtig om daar eens binnen te zijn. Hanke heeft een heerlijke doos met speculaasjes
meegenomen voor Quirin en Bert, een klein Hollands bedankje. We hebben fijne gesprekken en intussen genieten we van heerlijk brood met Zwitserse kazen en Italiaanse worst. Zowel Quirin als Bert
zijn aan promoveren en blijven 3 jaar in Davos onderzoek doen. Quirin bestudeert de opbouw van sneeuwvlokken omdat kennis daarover een grotere voorspelling van lawines geeft. Bert houdt zich bezig
met windenergie.
We vertrekken net iets te laat om de trein van half 4 te halen, maar dat geeft niets, we hebben vakantie.We nemen hartelijk afscheid, zij gaan weer aan het werk en wij zetten ons in de restauratie
van het station. We vermaken ons met het uitzoeken van lekkere dingen voor onderweg, want onze tassen met Nederlandse versnaperingen is leeg aan het raken.
Om 16.31 uur, stipt, vertrekt onze trein naar Bergün, en rijden vandaag nog een stukje met de Bernina express. De ramen van onze trein zijn enorm waardoor we de bergen nog beter kunnen zien. Bij
elke foto zien we ,door de reflectie, onszelf ook op de foto.
Deze trein lijkt een eigen leven te gaan leiden, zuchtend, piepend en sterk hellend zwoegt hij de bergen door. Over bruggen, door tunnels, langs ravijnen, wilde bergrivieren en zandverschuivingen.
Het landschap wordt steeds indrukwekkender, wild, ruw en puur.
Helaas duurt het ritje 10 minuten voordat we aankomen in Bergün. Maar morgen gaan we de hele dag met de Glacier Express naar Zermatt. We kijken er naar uit.
Ons hotel ligt vlak bij het station en al snel staat alle bagage op onze kamers, die opnieuw helemaal van hout zijn met piepkleine badkamertjes.
We gaan lekker eten in het restaurant, waar de locals zich al te goed doen aan pullen bier en lekker eten. Hanke gaat voor de forel, en wij voor de schnitzel. Oma & kleindochter komen ook de
eetzaal in, gelukkig we waren al ongerust of wij het juiste hotel hadden gevonden. "Nee Oma, niet weer een foto, ik wordt er niet goed van, alles wil je fotograferen. We hebben genoeg foto's van
ons met een ijsje!" Oma zet door ondanks dit protest en vraagt ons voor de ..x of we hen op de foto willen zetten. En dat willen we wel. De kleindochter legt zich er zuchtend bij neer.
Intussen zakken de wolken weer over de bergen en de regen komt met bakken naar beneden. Wij zitten warm en droog, maar intussen moe maar voldaan. Tegen20.30 uurgaan we naar onze kamers, douchen en
schrijven de blog. Lekker slapen nu.....
Reacties
Reacties
03 mei 2016, 21:40
xxx
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!