Apfelstrudel und Erdbeeren
02 mei 2016
🇨🇭
vanuit Zwitserland
Apfelstrudel und Erdbeeren
Heerlijk is dat gebakjes met erdberen en ongezoete aardbeien of apfelstrudel ( hausgemacht) met vanilleroom. En dat alles met een panoramazicht op de hoge Alpen w.o. De Tödi (3620 m.). We genieten
op grote hoogte in Braunwald, een plek die we bereikt hebben door verschillende treinen en een koets met 2 haflingers er voor.
We hebben heerlijk geslapen en het ontbijt met verse yoghurt, muesli, gekookt eitje en croissantjes maakt dat we een goede start van deze tweede reisdag hebben. We vertrekken Rigi Kaltbad met de
Rigibahn ( tandradbahn) met de rode trein naar de top van de berg Rigi, Rigi Kulm geheten. De wolken hangen laag, een witte wereld om ons heen, maar al snel wordt de lucht blauw en schijnt de zon
volop. Onze zonnebrillen zijn nodig om het schelle licht te temperen. Deze trein brengt ook een grote groep Chinezen mee naar de top, die in allerlei bijzondere poses ( springen, armen wijd, elkaar
vasthouden, sneeuwballen gooiend) foto's maken. Vooral van elkaar.
Nu doen wij ook niet echt voor hen onder, we maken veel foto's van elkaar en het uitzicht. Ook de oma met kleindochter die min of meer met ons meereizen zetten we op de foto en zij ons.
Met de rode trein beginnen we de stijle afdaling naar het dal, naar Art Goldau. Mam zit met muts op, op het puntje van haar stoel met het fototoestel in de aanslag. We kijken onze ogen uit, naar
bemoste bomen of boomtoppen, een wit landschap, langs grote boerenhoeves, en pensions. Ook de skipiste met kabelbaan zien we liggen. In het seizoen is het hier enorm druk. In Art Goldau eindigt
onze tocht met de tandradbaan. We lopen door het dorp en bereiken het station en het juiste perron. Oma en kleindochter volgen ons op de voet, ze houden ons scherp in de gaten bang om de weg kwijt
te raken. Ook deze oma is kranig met haar 77 jaar.
We stappen over op een " gewone" trein die de Voralp Express wordt genoemd omdat deze parallel langs de hoge Alpen rijdt.
We stappen de wagon in en hebben deze al snel in beslag genomen, aan de ene kant de koffers en allerlei versnaperingen uit de roze tas en aan de andere kant kunnen wij dan zitten. Hanke zit op de
eerste plaats, opnieuw met het foto toestel klaar om meer mooie dingen te "knippen". Zo fijn om haar zo te zien genieten, net als wij overigens. Alle treinen zien er pico bello uit, schoon, mooie
bekleding, aparte tafeltjes met landkaarten erop. Het reizen is relaxed, ondanks de overstappen op de kleine stations. Na 40 minuten bereiken we Pfäffikon en opnieuw een overstap naar een trein die
ons recht de hoge Alpen in brengt met eindbestemming Linthal-Braunwaldbahn. De trein rijdt een uur langs dorpen, rivieren en bergen, maar altijd door een breed dal. We zien wijnbouw op de
hellingen, en industrie naast de spoorlijn.
In Linthal-Braunwaldbahn wordt het weer echt leuk, we gaan nu met een hele speciale trein stijl de berg op. Deze trein is een kabeltrein waarvan de coupes in trapvorm staan, omdat de helling
zodanig stijl is dan we anders uit de trein zouden kieperen. De trein brengt ons in 7 minuten naar 1256 meter hoog, vanaf 650 meter. Het hellings % is 64%. Stijl dus. We zien al snel het dal in de
diepte achter ons verdwijnen en we merken toch dat het erg stijl is omdat de koffers spontaan beginnen te rollen, zelfs met deze aangepaste trein.
Vanaf de groene weiden in het dal belanden we nu in de sneeuw, wolken en we zien bijzondere voertuigen die in Braunwald rijden. Dit is een autovrij dorp en inderdaad zien we die niet rijden. Nee,
hier zien we electrocars, rupsvoertuigen die goederen vervoeren en...... Voor ons paard en koets. We worden opgewacht door een man die onze bagage snel op de koets legt, mam klautert voorop de bok
en wij achterin de koets. De Haflingers beginnen aan een klim van een half uur, stijl naar boven. De paardenhoeven krassen op de paden, ze snuiven en zweten. Indrukwekkend hoe de paarden zich een
weg naar ons hotel banen. We logeren in hotel Tödiblick, vernoemt naar de berg Tödi. Een groot houten familiehotel, waar zelfs Bèla Bartok heeft gelogeerd en gecomponeerd.
We worden goed ontvangen door een bovenmaatse mevrouw. We krijgen kamers met houten plafonds, deuren en wanden, alles kraakt en piept. De badkamer is BLAUW en zo groot als een toilet. Dat wordt nog
spannend. Er hangen mooie schilderijen in de gang en ook antieke houten ski's en ski schoenen uit 1900. Het uitzicht is wit doordat we in de wolken zitten. We zijn benieuwd naar het uitzicht als
deze wolken weg zijn, dit zou erg mooi zijn.
Hanke neemt even rust, wij gaan na een kop thee een lange wandeling door de bergen maken. We zien tijdens de wandeling de bergen groeien, hoger en hoger. De wolken verdwijnen en daardoor staan we
vaak stil om te wijzen naar zo veel moois. Bergen, zo hoog hebben we ze nog niet gezien. We lopen in een omgeving waarvan we denken dat iedereen dit zou moeten zien. Het is stil op de vogels en het
geluid van watervallen na. We zien veel wilde bloemen en maken veel foto's.
Als we weer bij het dorp komen, springen er ineens 2 geiten de weg op en ze lopen recht op Frank af. Na een diep gesprek lopen de geiten achter ons aan en moet de boerin hard roepen om haar geiten
weer terug te krijgen.
Na 2 uur lopen komen we weer bij ons hotel aan, Hanke is net wakker en is verrast door de bergen, die er ineens lijken te zijn.
We gaan samen met Hanke weer aan de thee/bier en praten elkaar bij. Het hotel heeft een specifieke inrichting, overal staat of hangt iets, van paardenhalsters, bergtaferelen, fazanten, koperen
lampen, een tafel met sterke drank, wandklok, 3Dkunstwerken, en een open haard. Ineens gaat het brandalarm af, en hangen wij buiten uit het raam. De haard blijkt aangestoken te zijn, met de nodige
rookvorming, het brandalarm reageert meteen,heel geruststellend. Intussen wordt het ook lekker warm binnen,gezellig zo'n open haard!
Tegen19.00 uurgaan we aan tafel en eten heerlijk. Kip met noedels, spaghetti Bolognese en een groenteschotel gaan er goed in. We sluiten af met een koffie om aan de blog te beginnen.
Ik schrijf en Frank en Hanke hebben interessante gesprekken. Intussen is het buiten donker geworden en zien we oranje lampjes in het dal, daar ligt een dorpje.
We hebben het goed samen.
Reacties
Reacties
03 mei 2016, 07:45
Wat leuk dat we weer met jullie mooie reis "mee"kunnen reizen. Fijne vakantie met elkaar en veel.plezier!. Lfs x
03 mei 2016, 08:04
Leuk te lezen en fijn dat jullie zo genieten, zeker ons mam. Er mooi weer dan zijn die bergen fantastisch mooi.
03 mei 2016, 10:40
Zo bijzonder om dit met je (schoon)moeder te kunnen doen. En je schrijfstijl maakt meegenieten heel gemakkelijk, het is alsof ik naast je in de trein zit en zelf aan het smikkelen ben!
03 mei 2016, 17:41
Marjolijn, wat schrijf je weer boeiend!!
We genieten mee van de treinreizen , het gebak en de bergtoppen!! Haha...
Kijken uit naar je volgende verslag!
Groetjes aan Frank en Hanke!
03 mei 2016, 23:16
We genieten weer van jullie verhalen en reizen een beetje mee. Nog heel veel plezier op jullie verdere reis samen.
Marjolijn wat vertel je het weer mooi. Lieve groetjes, ook van Marly, Ennis en Hugo
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!