De zonsopkomst is heel rood, en heel snel. Binnen een halve minuut is de zon op en kleurt alles rood, vooral de bergen waar we langs rijden lijken licht te geven.

We zien al snel de krokodil die we gisteren ook gezien hebben. Hij ligt nog steeds op de dijk in de zon. Nadat iedereen goed naar dit prehistorisch dier heeft kunnen kijken en foto's heeft gemaakt, wordt er gas gegeven omdat Erik via de radio weer een melding van iets bijzonders krijgt. We stuiteren over de weggetjes en komen uiteindelijk de twee Cheetah mannetjes, die gisteren een impala aan het verorberen waren, tegen. Ze liggen in de zon, maar plots springen ze op en lopen op een drafje van ons af. Erik besluit om de rijden zodat we de Cheetah's aan de andere kant kunnen zien. En wat zien we daar....... Nog een cheetah, dit keer een vrouwtje. Ze ligt op het grote zandpad, de hoofdweg in het park. We naderen haar totop zo'n 10 meter. Alle stippen, en strepen kunnen we zien. Ze heeft helder geel/oranje ogen, waarmee ze ons recht aankijkt. Dit dier is volledig gebouwd op de jacht d.m.v. Snelheid. Onder de ogen zitten zwarte strepen om de reflectie van de zon tegen te gaan, het zijn dagdieren. Ze lopen en rennen met half uitgestoken nagels, voor grip en acceleratie. Binnen 2 seconden naar 80 km per uur en dat gedurende een beperkte tijd. Er zijn metingen van 120 km per uur als topsnelheid, maar dat is voor enkele seconden. We horen van Erik dat dit vrouwtje een subliem jager is, en zeer goed voor haar voedsel kan zorgen. De mannetjes ( broers) vormen een coalition, zodat ze samen jagen en zich beter kunnen beschermen.

We rijden na een lange tijd observeren door en zien nog gnoe's, impala's, giraffen, jakhals, zebra's, wrattenzwijnen, en de witte neushoorns die liggen te rusten. Het lijken dan net grote grijze stenen met bewegende oren. Het is weer enorm veel en we genieten van ieder dier dat we zien. Boven de savanne zien we ook een arend ( de juiste naam ?).

Terug bij de Lodge genieten we nog van een heerlijk ontbijt, nemen afscheid van de Brazilianen en Nederlanders en gaan onze koffers in de auto laden. Erik staat er op dat hij de koffers draagt en na een warme handdruk zwaait hij ons uit. Dit is het mooie van Entabeni Game Resort, de Ranger wordt gekoppeld aan de gasten, ontvangt deze, begeleidt deze en zorgt dat ze weer goed op doorreis kunnen. Tijdens het verblijf zijn alle gamedrives geregeld, dus zelf hebben we niets meer hoeven regelen. Dit is een perfecte formule!

Frank had de route al helemaal uitgezocht zodat we zeker zijn waar we naar toe moeten, na ervaringen eerder deze week hebben we gemerkt dat dit geen overbodige luxe is. Het streven is om de 400 km voor het donker af te leggen.

De route verloopt heel voorspoedig, we rijden heel lang door een gebied waar de een na de andere platina mijn ligt. De bergen zijn allemaal aangevreten door machines, en er staan donkere lelijke fabrieken. Rondom deze mijnen zien we hele kleine plaatstalen huisjes. Langs de weg veel mensen die eten verkopen in provisorische hutjes. Er lopen langs en over de weg ( waar 120 mag rijden) koeien, geiten, ezels, honden, kinderen en volwassenen. Het is soms het snel reageren van Frank om aanrijdingen te voorkomen. Iedereen steekt over als deze er zin in heeft. Het gevolg is dat we minstens 3 overreden geiten en 5 plat gereden honden voorbij rijden. Gelukkig blijken de kinderen en volwassenen nog ongedeerd. De temperatuur loopt op, het is hier heet. De aarde is rood en kaal. Er groeit geel gras, cactussen en agaves. Verder niets. De klim gaat maar door en op enig moment zijn we gestegen tot 1773 meter. Onze route is gestart bij 'Mokopane, waarna ons reisdoel Sabie is. Daar gaan we richting Hazyview. Op de weg tussen Sabie en Hazyview ligt onze lodge.

Dit laatste stuk is ook een stuk van de panorama route, die erg mooi zou zijn. Wij wanen ons in de Ardennen, veel naaldbossen waarvan grote delen gekapt. Bosbouw is hier van economisch belang, maar het maakt het gebied er niet mooier op. Eigenlijk zijn we wat teleurgesteld over deze panorama route, mogelijk dat het noordelijke stuk wel mooi is.

We rijden tegen 17.00 uur tussen Sabie en Hazyview en kijken naar alle borden die wijzen naar Lodges, en dat zijn er erg veel. Helaas geen bord dat onze lodge vermeld. Hoe kan dat nu? In Hazyview zien we een informatiepunt, blijkt voor één hotel te zijn, maar zij zijn zo vriendelijk naar onze Lodge te bellen. We begrijpen dat we een stukje in de richting van Sabie moeten rijden, en dan zou het aan de rechterkant liggen, vlak tegenover het Elefant Sanctionary. Zo gezegd zogedaan, maar helaas niets gevonden. We rijden bij een lodge tot de poort, waar normaal gesproken een portier naar buiten komt gestoven. Helaas niets van dit alles. geen portier waar we de weg aan kunnen vragen.

Dan maar zelf bellen, en we krijgen inderdaad een vrouw aan de telefoon die al drie jaar niet meer op de door onze gezochte logde werkt.gelukkig weet ze nog waar de Lodge ligt en heel belangrijk dat de naam van de Lodge is gewijzigd van Drifters in Greenfire Lodge. Helaas is het bordje Drifters niet aangepast, dus staat de door ons gezochte naam nergens. Drifters hadden we gelukkig al wel gezien, daar naar toegereden tot een grote ijzeren poort. Hierbij staat een paal met een briefje waarop vier telefoonnummers om te bellen mocht je binnen willen. Het eerste nummer neemt niet op, het tweede wel. Al snel komt de eigenaar in zijn jeep naar de poort rijden, laat ons binnen en rijdt ons voor een heel groot gamedrive gebied binnen tot aan de Lodge. We zijn verrast dat we in een enorm huis, met vijf slaapkamers + badkamers, worden binnengelaten en rondgeleidt. Het hele huis is tot onze beschikking. Er is een zitkamer met open haard, een enorme keuken, een veranda met uitzicht op het regenwoud. De temperatuur is nog steeds hoog en het is vochtig warm. We krijgen ook een rondleiding naar het er naast gelegen lodge, daar krijgen we morgen ons ontbijt. Over het terrein kunnen we wandelen, er lopen verschillende antilopes en enkele wrattenzwijnen rond.

We nemen afscheid van de beheerder, brengen onze koffers in het huis en nemen de grootste en mooiste slaapkamer. We maken nog kennis met de wrattenzwijnen die bij de veranda aan ons komen snuffelen.

Eerst gaan we iets eten, onderweg hebben we mandarijnen, gemberkoekjes en havermoutkoeken gegeten en nu hebben we echt honger. We rijden naar Hazyview, zo'n 5 km verderop en gaan bij een restaurant met een free wifiPunt zitten. De Lodge heeft nl. geen wifi, en we willen de blog wel plaatsen.

We eten heerlijk, kip curry en steak, met een lekkere salade. Als nagerecht ijs met chocolade en dubbele chocoladebrownie met ijs. Smullen maar.

We zijn verrast dat er zoveel mensen onze blog volgen en zo'n leuke reacties achterlaten, wij hebben er veel plezier in om onze reis met jullie te delen!