Safari
11 aug. 2015
🇿🇦
vanuit Zuid-Afrika
"Klop, klop, klop, wake up please, wake up call". Hé, we worden gewekt voor de gamedrive van 6.30 uur. Gisterenavond waren we niet van plan deze vroege tocht mee te maken, te moe. Maar.... Nu we toch wakker zijn en heerlijk hebben geslapen, voelen ons fit. We springen uit bed, we besluiten om wel mee te gaan, hier komen we tenslotte voor.
Snel douchen en aankleden. T-shirt, fleece trui, winddicht jack mee, ook onze petjes gaan mee. Fototoestel, verrekijker en een flesje water. We zijn er helemaal klaar voor.
We lopen van onze prachtige tentcabin met rieten dak naar de eetruimte op het terrein. Dit is onbeschermd, het ligt in het wildpark waarbij alle dieren gewoon bij de hutten kunnen komen. Gelukkig
is er geen dier te bekennen en kunnen we veilig bij het restaurant komen. Er staat thee/koffie en koek klaar. In de lounge zitten 6 Nederlanders ( 3 koppels, 2x gepensioneerd, 1x een jong koppel,
allen uit de Randstad) en we worden hartelijk begroet. We raken al snel met elkaar in gesprek, uitwisselen van reiservaringen. Blijkt dat het jongste koppel zich ook had verreden en gisteren in
paniek zijn geraakt toen zij de weg niet konden vinden. Ook het telefonisch contact met de Lodge was moeizaam geweest. Zij hebben uiteindelijk ergens de weg gevraagd.
Erik is "onze" Ranger, in dit park wordt gedurende het verblijf, een ranger aan mensen gekoppeld. Erik is dus onze Ranger, en neemt onsalle 6mee naar zijn safaritruck. In deze auto kunnen 10
personen mee, er liggen dekens in iedere stoel, die hebben we hard nodig. Iedereen kruipt in de deken, zet capuchon en petten op en met de camera in de aanslag gaan we op pad. We rijden zo'n 2 uur
door het park. Entabene is een schitterend natuurgebied, een Privat game reserve. Heel veel dank aan Yvonne en Rik voor hun advies om hier naar toe te gaan, zij hebben dit als een van de hoogte
punten ervaren toen zij door Zuid Afrika reisden, zo'n 10 jaar geleden. We genieten van deze Savanne. Veel hoog gras, regelmatig bomen en zelfs dichte bosje. Veel Suikerbossie, en vigtree's. Deze
laatste zijn enorme bomen met veel luchtwortels. Dieren zien we heel lang niet ,totdat we twee witte neushoorns vlak naast de auto zien. Nu is het vooral kijken, zo machtig om deze grote dieren in
hun natuurlijke omgeving te zien. De neushoorns eten het gras en verplaatsen zicn voetje voor voetje. Veel tijd om goed te kijken en ook mooie plaatjes te maken. We zien wat later ook
wrattenzwijnen, zebra's, wildebeest/Gnoe's, giraffen, springbokken. Ook zien we twee nijlpaarden/Hippo's, moeder met jong. Het jong staat op de kant wat blijkbaar bijzonder is. Op enig moment
glijdt het jong weer terug in het water en is dan ook direct niet mee te zien. Een enkele impala en springbok worden gespot. We rijden door en zien ook een grote groep parelhoenders, met hun
gestippelde veren en blauw met rode kop. We zoeken informatie over de dieren op in de afbeeldingen die we van mam/Hanke hebben meegekregen. Na 3,5 uur rijden we terug naar de Lodge en zijn heel
voldaan. Dit was erg leuke ervaring en we zijn dan ook blij dat we meegegaan zijn. Nu lekker ontbijten.
Na het ontbijt gaan we nog wat slaap inhalen, maar zetten wel de wekker om 12.30, want om 13.00 uur is het lunchtijd. We treffen de andere Nederlanders bij de lunch, dit is een gezellige groep en
naar later blijkt veel onderwijsmensen. Na de lunch kruipen we weer terug in bed en slapen tot 14.50 uur. Om drie uur is er thee/koffie met koek want om 15.30 uur vertrekken we opnieuw voor een
gamedrive.
Erik neemt ons mee een andere richting in en we gaan richting een bergkloof. Entabene heeft behalve savanne ook hoge bergen ( zo'n 1600 meter hoog). Deze bergen steken hoog boven alles uit en zijn
prachtig rood van kleur. Er zijn ook bergkloven met weer andere flora en fauna.
"Hé stop,stop!" "Olifanten, daar" we kijken allemaal naar rechts en zien inderdaad enkele olifanten op maar een paar meter afstand van ons staan eten. "Daar ook nog olifanten", zegt iemand uit de
groep. De olifanten staan voor ons, etend, takken afknappend, met de poot en slurf de plant volledig uit de grond trekkend om de wortels te kunnen eten. Wat zijn dit toch mooie dieren. Je kunt ze
niet horen lopen ondanks hun omvang. Het is een groep olifanten waar we niet tussendoor gaan rijden, dit is te gevaarlijk. Achteruit dan maar en via een andere route gaan we verder. We hebben in
ieder geval lang naar de olifanten kunnen kijken, op heel korte afstand.
We rijden in het park alleen over zandpaden. We gaan naar de top van de berg rijden om daar de zonsondergang te zien. Het pad is heel rotsig en ongelijkmatig. Frank en ik zitten helemaal achterin
de truck en stuiteren op en neer. We maken de veiligheidsgordels vast zodat we onderweg niet uit de truck vallen. Het pad heeft een hellingsgraad van 45%, we hangen achterover in de stoelen. Als we
na een 40 minuten klimmen bovenop de top van de berg zijn, zitten we op 1600 meter. We zien een enorme grasvlakte, met grote rotsen en verderop weer hoge bergen, waarvan er één opvalt. Deze berg
vormt een rechthoek die verticaal staat, dit is de Entabene Rock. Hier heeft het park haar naam aan te danken. Op de hoogvlakte zien we grazers, zoals de gnoe's. "Ik breng jullie naar een heel
speciale plek, met uitzicht over het park, maar het is een bumpy road, akkoord?" Ja, daar gaan we voor. Riemen vast en rijden maar. Inderdaad is dit pad over de rotsbodem van de hoogvlakte erg
bumpy. Frank en ik houden elkaar goed vast, erg fijn! Na enige tijd komen we op de eindbestemming en dat is een heel bijzondere plek. We lopen nog een kort stukje en kijken uit over Zuid Afrika. Zo
ver als we kunnen kijken, savanne, bergen en rotsen. De bergen voor ons zijn rood, grillig en stijl. Met de zonsondergang enorm mooi. Zuid Afrika is rood en geel, zo mooi!
Frank heeft even later onder het genot van een drankje een gesprek met Erik. "Hoe komt een Nederlander als Ranger in Zuid Afrika?" Erik blijkt zijn droom te hebben waargemaakt. Dit is wat hij al
heel lang wilde doen. Hij heeft zijn baan in de IT in Nederland opgezegd en is naar Zuid Afrika vertrokken. Heeft zeven maanden een opleiding tot Ranger gedaan en de taal geleerd. En heeft meteen
een baan als Ranger kunnen krijgen. Hij geniet hier enorm van. " je hebt dan wel afscheid van je familie moeten nemen?" Erik geeft aan gescheiden te zijn, geen kinderen te hebben en verder familie
niet zo belangrijk te vinden. Geen binding met thuis meer, zijn thuis is in Zuid Afrika.
Later hebben wij het er nog over hoe je je dromen kunt laten uitkomen. Iets waar we regelmatig over praten. Wij vinden dat onze droom al is uitgekomen, we hebben elkaar gevonden in een relatie waar
liefde, vertrouwen en vrijheid is. Het elkaar verder ontdekken is een enorm mooie droom.
Na al dit moois rijden we terug over hetzelfde pad. Nu in het donker, helemaal in de deken gedraaid tegen de kou. Met een zoeklicht, die Erik behendig over de hellingen en bosjes laat gaan, in de
hoop op enkele nachtdieren te spotten. Eenmaal beneden rijden we de olifantengroep weer in. Motor uit, stil zijn en afwachten. De olifanten lopen vlak voor de auto over het pad en rukken nog steeds
takken en planten af en kauwen dit op. Na enige tijd staan er meer trucks bij de olifanten. Er rijden zo'n 8 van deze wagens rond, maar ieder doet een andere route waardoor je elkaar met af en toe
tegenkomt. En dan vooral als er iets is gespot. De Rangers geven via een mobilofoon info door. Ook nu rijden we achteruit en nemen we een andere route terug naar de Lodge. Daar staat een heerlijke
maaltijd klaar, veel salade, kip en rundersaté, fruit en pannenkoekjes. We laten het ons smaken, het is intussen al een uur of acht. We horen ineens een koor Afrikaanse lieden zingen, ze komen de
eetruimte binnen. Het is het personeel van de keuken en het onderhoud van de Lodge. Erg leuk!
De Lodge is erg mooi opgezet, er is een eetruimte, een terras met vuurplaats en een lounge. Alles goed verzorgd maar eenvoudig.
Na het eten gaan Frank en ik bij het houtvuur zitten en beginnen aan de blog van eergisteren. We lopen een dag achter! Op enig moment zijn wij nog de enigen bij het vuur en zien we Erik nog in de
lounge zitten. Hij wacht tot wij naar onze cabin gaan, omdat hij ons daar naartoe moet brengen i.v.m. Veiligheid. Het kan zijn dat er een leeuw op het terrein is. Omdat we niet te laat naar bed
willen schrijven we snel. Het gevolg zien we vandaag, nogal wat foutjes in de tekst. We komen probleemloos bij onze cabin en vallen opnieuw als een blok in slaap.Morgenochtendopnieuw om 6.00 uur
opstaan!
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!