Onderweg doen we nog wat inkopen, vooral water, gemberkoekjes, broodjes en kaas( jawel edammertje). Lekker voor onderweg. We rijden Johannesburg uit, dat duurt zeker een uur. Daarna zien we een landschap wat anders is dan we tot nu toe gezien hebben. We zien een grote vlakte, veel geel gras en enkele bomen. Is dit het gebied waar de eerste mensachtigen geleefd hebben?

We volgend de bordjes die wijzen naar de Cradle of Human kind, rijden intussen al zeker 1,5 uur en vragen ons af of we wel goed zitten. Eindelijk zien we een poort, gelukkig toch goed gereden. Of toch niet....? Het blijkt een reservaat te zijn, waar je game drives kunt doen. Dat is niet wat we nu willen doen, en we worden terug verwezen naar Maropeng, daar zou het museum zijn. We rijden terug over de weg die we al gereden hebben, zeker 40 minuten rijden en komen inderdaad bij Maropeng. Een modern complex met winkeltjes, en het museum dat gaat over de ontwikkeling van de aarde zelf, en het leven op aarde. Eerst een petje gekocht, de zon brand fel en we moeten een eindje lopen. We merken dat we in een ander klimaat terecht zijn gekomen, het is echt warm. We nemen nog iets te drinken, we merken dat we al lang in de auto hebben gezeten.

In het museum komen we in een grote hal waar we heel hard maar dof geluid horen, harde dreunen. Wat is dat? We gaan rechtsaf door een poortje waar een man bij staat die voor iedereen het poortje open doet, waarom blijft een raadsel, er wordt geen ticket gecontroleerd of zo? We zijn in een lange gang die in een cirkelvorm loopt, daar is op de grond en de wand een tijdschaal gemaakt. We lopen tegen de tijd in, dus begint bij de huidige tijd en eindigt bij het ontstaan van de aarde. Ineens staat er een rond bootje voor onze voeten, waar we instappen en via een waterbaan het ontstaan van de aarde "echt" meemaken, ijstijden, lava en vuur, donder en regen. Erg spannend;) voor kinderen ( en dat zijn wij gelukkig nog een beetje). Het museum is erg mooi opgezet, en er wordt het ontstaan van de mensheid weergegeven. Veel foto materiaal van de australopithecus Africanus en zijn voorgangers, van de opgravingen. Maar ook wat het effect van de mens op de aarde is, over consumptie, over eten, energieverbruik en vervuiling. Na een dik uur zijn we er helemaal doorheen gelopen en alles is gelezen en bekeken, genoeg stof om met elkaar over te praten. Dit doen we als we buiten terug lopen naar de auto. Het is 13.30 uur rijden we weg en gaan aan de rit beginnen. Gelukkig zitten we al vlug op de snelweg M1 naar Mokopane. Waar het Entabene game resort precies ligt weten we niet, het staat niet op de kaart, en op de website hebben we geen adres kunnen vinden. In onze reisbeschrijving staat wel Marken road en D520. De navigatie is ingeschakeld en we rijden nu lange tijd op de snelweg. Airco hoog aan, het is warm. De snelwegen in en rondom J'burg hebben een digitaal betaalsysteem, waarvoor in de huurauto een wit plaatje tegen de voorruit zit, een E-tag.Iedere keer als we onder een scan oog doorrijden horen we een piepje. Dit wordt betaald van onze borg. Buiten J'burg staan op de snelweg tolpoortjes ( dus niet als je de afrit op rijdt) waardoor er om de 30 km een lange file ontstaat. Wij kunnen wel snel doorrijden omdat we de E-tag hebben, ware het niet dat alle auto's drie rijen dik file vormen, waardoor de "snelle" rij ook traag wordt. Al met al zijn we tegen 16.00 uur bij Mookgophong ( Naboomspruit). Dit stadje is het een krioelen van mensen, ook bij de tankstations. We gaan toch tanken en onze ramen worden ook weer gewassen. De Tomtom geeft aan dat we lisaf moeten richting Marken en ook de D 520 is aangegeven. We zien ook een bord met Etabene. We hebben geen idee hoe ver het nu nog is, maar we denken vlakbij te zijn. Mooi kunnen we er voor het donker zijn.

We volgen de borden naar Marken, op enig moment gaat de asfalt weg over in een dirtroad. Veel ribbels, los zand en stenen niet ideaal om te rijden. Maar het zal niet zo ver zijn. We blijven de borden volgen, maar intussen wordt het ook al donker. We zijn dan al 2 uur over de dirtroad aan het rijden en krijgen nu toch twijfels of het klopt. We zetten de auto stil en bellen naar de resort. Gelukkig krijgen we iemand aan de telefoon die ons probeert de juiste weg te wijzen. " You drive to Marken, then follow the road tot Mokopane. After 10 miles there is a policestation, go right......" De verbinding is enorm slecht en dat wat hiervoor beschreven is als route, is de samenvatting van minimaal 5 telefoontjes gedurende de uren die nog volgen. We verstaan de man ook slecht omdat het Engels met een sterk accent is en de telefoon voortdurend ruis geeft. Ook herhaalt de man steeds de hele route, als we een vraag ter bevestiging stellen. Schiet niet erg op. Intussen rijden we de dirtroad verder, geen idee waar we zijn of waar we heen rijden. Geen dorpjes of zijwegen te zien. Maar omkeren en terug rijden is ook geen optie meer, we zijn nu al te lang aan het rijden. Doorrijden dus, we zijn allebei stil, zijn moe aan het worden en hebben geen goed gevoel over deze tocht in het stikdonker. Het is 21.00 uur als we weer op een asfalt weg komen en er een bordje Marken staat. We bellen weer naar de Lodge, als we bij het politiebureau staan. " Yes, you are close, go right en than left, rkskssksksksks........." " Hello,hello are you there, hello.....?" Verbinding verbroken.

Goed we gaan rechtsaf na het politiebureau en we belanden opnieuw op een dirtroad, dit keer met een diepe laag los zand. We klokken wanneer we er in rijden en na 10 minuten keren we om. Dit is niet verantwoord. Als we vast komen te zitten of een lekke band krijgen is er geen manier op hulp te regelen. De optie om in het donker op een dirtroad te overnachten zien we echt niet zitten. Terug op de asfalt weg nog een keer naar het politiebureau gereden. He, staat daar een wip en een schommel in de voortuin van het politiebureau? Dit is geen politiebureau maar een horeca gelegenheid. In het donker met maar twee lantaarntjes bij deze uitspanning is het gewoon niet goed te zien geweest.

Opnieuw naar de lodge bellen, we hebben nu weer bereik. We worden nu naar Mokopane gestuurd en tot onze schrik is dat nog 100 km rijden, gelukkig wel over een twee baans asfalt weg waar je 120 mag rijden. Het is helemaal donker, alleen onze koplampen geven licht. De sterrenhemel is weer adembenemend, we hebben alleen nauwelijks ook voor dit moois. Geconcentreerd rijdt Frank verder, gelukkig is de weg erg rustig. We komen voor Mokopane het politiebureau tegen, dat waar we aldoor naar op zoek zijn geweest. We houden elkaar even stevig vast, zouden we er bijna zijn? Weer naar de lodge gebeld, en we krijgen verdere instructies, rechtsaf, dan links, zo'n 8 km en dan bij een sign rechtsaf. Alles over asfalt weg, dit gaat goed. We zien het sign " Entabeni resort" maar zien dat er twee wegen naar recht zijn. Welke moeten we nu nemen. Er staat een jeep van de " action respons unit" in een van de wegen staan. Deze controleren natuurparken op stropers. We draaien het raam open en vragen welke weg we moeten nemen. Ze geven uitgebreid uitleg en nu kan het niet meer mis gaan. Tegen 22.30 uur draaien we de juiste weg op en komen bij de poorten van het resort. We moeten twee poorten met controle door en rijden dan naar het "wildpark" waar onze tenthut ( een tent met rieten dak, erg mooi) staat.

We worden heel hartelijk ontvangen, krijgen een bord warm eten en worden naar onze tenthut gebracht. De bagage haalt Frank met de Ranger op. We eten een heerlijke warmte maaltijd en beginnen langzaam te ontspannen. We gaan meteen naar bed en vallen in een diepe slaap,we zijn echt moe maar blij dat we er zijn.Morgenochtendlaten we de gamedrive van 6.30 uur even aan ons voorbij gaan, nu eerst uitrusten.