Apartheid
09 aug. 2015
🇿🇦
vanuit Zuid-Afrika
Lekker vroeg wakker en vervolgens geconstateerd dat we s'nachts een mieren invasie op de badkamer hebben gekregen. We vroegen ons al af waarvoor de twee spuitbussen insecticide op het nachtkastje was. Nu is dat dus duidelijk. Niet dat wij dat gebruiken, maar toch de mieren wat opgeruimd zodat we een frisse badkamer hebben. We laten het bad vollopen met heet water om wat kleren te wassen, we hebben gisteren bij de Zulu's in een hut ontbeten waar gestookt werd. Alles ruikt dus naar houtvuur. Even wassen, ophangen om te drogen en op weg naar het ontbijt. Het ontbijt blijkt echt Brits te zijn, net als dit hele hotel, Melrose Place. In de ontbijtkamer lange houten tafels, mooi gedekt, je kunt gaan zitten waar je wilt. Er zijn nog twee franse gezinnen aanwezig met daarbij vier kinderen. Wij gaan op een rustig plekje zitten, maar zien tijdens het ontbijt toch pedagogisch ingrijpen van moeder op een van haar kinderen.
Ze verontschuldigd zich en geeft aan dat zij naar Soweto gaan, dus of wij daar rekening mee willen houden;), ze heeft gelukkig haar humor nog.
We eten weer lekker en gaan op pad om Josie te verkennen. We hebben hier maar 1dag, dus we moeten keuzes maken. Het wordt de hop -on-hop-off-bus, onze ervaringen in Kaapstad waren positief. Een
hele dag sightseeing, op meerdere plekken uitstappen en weer op stappen. En d.m.v. Oortjes informatie over de stad. Je kunt zo in beperkte tijd veel over een stad te weten komen. Ook gaan we het
apartheidsmuseum bezoeken en we verwachten dat hiermee de dag vol zit. We willen voor het donker (18.00 uur) weer terug zijn in het hotel. Het lukt niet meer om Soweto te bezoeken, misschien is dat
nog op de laatste dag mogelijk.
Eerst lopen we zo'n 20 minuten naar een Gautrain ( golden train) station en kopen een ticket naar het Park Station. Daar zal de bus op ons staan te wachten. Een prima treinreisje, mooie stations en
wagons. Op Park Station staat inderdaad de bus te wachten.
Hé Jay, hé Jay!! Wordt er heel hard geroepen als wij komen aanlopen.
"He you, don't call my name out loud!!",roept de chauffeur heel hard terug, en naar ons lacht hij van oor tot oor, "Sorry, but why is he calling my name so loud?". Hij lacht weer naar ons en helpt
ons met de tickets voor zijn bus en wenst ons een hele fijne " Journey". We hebben enorm lol om de manier waarop de mensen hier met elkaar omgaan, altijd met een kwinkslag, met humor. Nemen alles
niet al te serieus, er wordt gewoon erg veel gelachen.
We kruipen de trap in de rode dubbeldekkerbus omhoog en gaan helemaal voorin zitten. Ook al schijnt de zon, de lucht is nog koel en achter het glas blijven we warm maar kunnen wel alles goed zien.
Na enige tijd wachten is de bus vol en vertrekken we.
Johannesburg bestaat nog maar zo'n 150 jaar en heeft zo'n 12 miljoen inwoners. Is 100 km breed en 60 km lang. Is de op vijf na grootste stad ter wereld. En de enige stad ter wereld zonder zee, meer
of watervoorziening in de buurt. Het drinkwater komt van Lesotho.
De stad is ontstaan doordat ene George Harrison in 1886 een goudader had gevonden. Al snel groeide stad doordat er goudzoekers ( een diversiteit aan culturen) en Randlords ( rijke blanken) hun
geluk gingen zoeken. Men leefde in tenten en alles was zeer primitief. Al snel werden er huizen en winkels, kantoren gebouwd. De stad bleef groeien. In drie jaar tijd was t Zuid Afrika's grootste
stad. De regering, de Boers en de regering van Transvaal bekeken dit met argwaan. Er ontstonden wetten, waarin werd vastgelegd dat alleen de Boers stemrechten hadden, en de zwarte bevolking
gecontroleerd werden d.m.v. Een pasjesbeleid. Door de apartheid ontstonden er wijken voor de verschillende etnische groepen. De blanke minderheid beheerde het stadscentrum, niet toegankelijk voor
kleurlingen. De spanningen liepen op en er ontstond in. 1899-1902 de Anglo-Boer War. Er blijven steeds meer kleurlingen naar de stad trekken. In de jaren '30 neemt de segregatie toe. Er ontstaat
ook een Chinese wijk, een Indische wijk en SoWeTo ( South West Town) ontstonden. Dit neemt in de jaren 60 verder toe. In 1976 begint kleinschalig verzet tegen de apartheid. Pas in 1994 zijn er de
eerste democratische verkiezingen. Sinds die tijd worden de zwarte townships opgenomen in overheidssysteem.
Nu is de stad een smeltkroes van culturen, is er een belangrijke Wits universiteit ( 20.000studenten) en is er ook een zakencentrum. We zien wolkenkrabbers ( 80 verdiepingen) maar ook panden van
eind 1880. Er zijn veel kunstenaars, jazzclubs en een actief avond leven. Er is veel public art( straattekeningen/graffiti, beelden). Ook worden panden verbouwd tot exclusieve woningen. We zien ook
veel politie op straat en beveiliging.
Als we verder van het stadscentrum rijden komen we bij een enorm pretpark, we blijven hier nog even zitten,maar stappen de volgende halte uit, bij het Apartheidsmuseum.
Intussen is het lunchtijd, we gaan dus eerst wat eten en ook de winkel van het museum in. We kopen een prachtig T-shirt met een heel sprekende opdruk.
Als we het museum binnen lopen, worden we aangesproken door een vrouw die vraagt of we wat willen kopen voor de kinderen die hun ouders verloren hebben aan Aids. Zij hebben een thuis nodig.
Natuurlijk doen we dat en kopen kaarsjes die door de kinderen zijn versierd.
Het valt ons op dat er verder heel weinig over de problematiek van Aids zichtbaar is. We hebben nog 1x langs de weg en kliniek gezien waar je je kon laten testen op Aids en in hotels zijn gratis
condooms te krijgen. We ontdekken tijdens de tocht door het museum dat de enige zoon van Mandela aan Aids is overleden. Nog meer verbazing bij ons dat er niet zichtbaar aandacht voor is.
Het museum heeft een speciale tentoonstelling over Mandela. We volgen hem vanaf zij geboorte. Wij zijn in zijn geboortestreek geweest, herkennen de leefwijze die op foto's wordt weergegeven. We
zien zijn hele leven. Opvallend is dat hij geen vijanden, haat of rancune kent. Hij reikt altijd de hand naar de ander ook als deze van mening verschilt of foute dingen heeft gedaan. Mandela gaf
aan hiermee al de helft van de toenadering gewonnen te hebben. De ander is namelijk ook mens. We lezen ook enige kritiek op zijn binnenlandse politiek, hij zou te goed van vertrouwen zijn en
daardoor niet daadkrachtig en vasthouden. Te snel de macht overgedragen aan anderen. Ook zijn ambities om voor de armen goede huizen te bouwen was te ambitieus. Hij wordt enorm geprezen om zijn
bindend vermogen, altijd in dialoog tot een oplossing komen. De opmerking " als mensen kunnen leren haten, dan kunnen zij ook leren om van elkaar te houden". We zien dit in het huidige Zuid Afrika
terug.
Het museum heeft een grote tentoonstelling over de geschiedenis van zuid Afrika. Hierin wordt de rol van de Britten, het ontstaan van de apartheid chronologisch verteld oor foto's en filmmateriaal.
Ons valt de parallel met de ontwikkelingen in Europa vanaf 1890 op. Het ontstaan van de eerste en tweede wereldoorlog. Het boven alles stellen van het blanke ras, het vervolgen van een andere
bevolkingsgroep. De blanke Boers vormen extreem rechtse groeperingen, met vergelijkbare tekens en symbolen als Hitler die gebruikte. Ook de weerstand en verzet tegen deze ontwikkeling, het
inrichten van concentratiekampen, martelpraktijken en veroordelingen die niet deugen.
We komen bij een hal vol met stroppen, 135 maar liefst, dit is het aantal mensen die in de strijd tegen de apartheid opgehangen zijn. We hebben kippenvel en tranen in de ogen. Het maakt je stil. We
hopen dat de ontwikkelen van de afgelopen twintig jaar zich verder gaan voortzetten, er is nog erg veel werk te verzetten.
Het is tegen 16.00 uur als we weer in de bus stappen en bij Park Station uitstappen. We lopen een winkelcentrum in, met veel eettentjes, een bioscoop, winkels ( dicht want het is zondag) en vinden
een erg gezellig restaurantje met een terras. Hier eten we heerlijke lasagne en drinken een lekker glas wijn. We voelen ons de hele dag prima, veilig en ontspannen. Johannesburg is een vriendelijk
sfeer in een multiculturele stad. Voor het donker lopen we weer een half uur terug naar het hotel om daar meteen aan de blog te beginnen, we hebben nog steeds een achterstand. Vandaar dat er
vandaag twee verhalen zijn geschreven en foto's zijn geplaatst.
Morgen gaan we naar Entabeni National Park, afwachten of daar Wifi is?
Reacties
Reacties
11 aug. 2015, 06:48
Eindelijk tijd om jullie prachtige, vaak ontroerende verhalen te lezen en de mooie foto's te bekijken, na een hele vakantie zonder wifi. Genietse nog de laatste dagen. Veel liefs en knuffels.
12 aug. 2015, 12:14
Dank je wel, we genieten volop.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!