Vanmorgen om 5.00 uur allebei wakker denkend aan Henk. Het is vandaag precies een jaar geleden dat hij zijn vrijheid heeft gekozen. Ik ben dankbaar dat Henk zijn vrijheid heeft gekregen. En voor mij, een jaar later met mijn lief in Zuid Afrika, blij met mijn vrijheid. Ik ben dankbaar voor alle liefde van iedereen om mij heen, dat heeft mij enorm veel kracht gegeven. Mijn leven is 360 graden gedraaid, alles is anders. Naast ons brand er nu een kaarsje voor ons allen, en staan we stil bij wat er allemaal is gebeurd. Nu een jaar later geeft dat nog steeds emoties. Gelukkig kunnen we die samen delen. Dat doen we deze hele dag en alle dagen ervoor en die nog gaan komen.

Na het ontbijt gaan we beginnen aan een dagreis naar de Zulu's. Eigenlijk weten we niet precies waar we naar toe moeten en ook niet hoe laat we worden verwacht. In de beschrijving is Melmouth opgenomen, maar ook dat we op een bepaalde tijd op een bepaalde plek moeten zijn omdat we niet met eigen vervoer bij de Zulu's kunnen komen. Welke plek , en hoe laat? Geen nood, we gaan gewoon met de Zulu's bellen. Dit gaat Frank goed af en al snel weten we dat we een rit naar gaan maken naar een zandweg zo'n 12 km van Melmouth. Er volgt een emailtje van de Zulu's en zo hebben we ook een routekaartje. Hoewel we gerekend haddenop zo'n200 km, blijken dit er maar liefst 400 te zijn. Niet erg als de weg geasfalteerd en recht en vlak is. Wel erg als de weg een dirtroad is, met kuilen en potholes, door berg en dal. We rijden eerst naar Underberg om vandaar de de R 16 op te draaien die we volgen tot Merrivale. Daar gaan we linksaf onder de snelweg door richting Mooi Rivier. Daar rijden we de R 622 op, een weg die ons door uitgestrekte dennenbossen en eucalyptus bomen. Hier is het bosbouwgebied van Zuid Afrika. Vanaf Greytown gaan we de R74 op en rijden zo weer richting kust naar KwaDukuza/Stanger. Al moe van het uren rijden, het is dan al 16.00 uur als we KwaDukuza bereiken en zijn blij dat we een stuk snelweg(tol) kunnen rijden en we volgen de N2 tot aan de afslag naar de R 66. Deze weg slingert zich door smalle dalen en over heuvels, een erg mooi gebied. Overal suikerriet en kleine dorpen.Het is dan ook al donker voor we vlak voor Melmoth het zandpad indraaien. Dit volgen we ongeveer 10 km tot aan een bord van Simunye Zulu Lodge waar we twee nachten zullen verblijven.

Achter een hek staat een pick up truck met een heleboel kinderen in het bakkie en er stapt een grote Zulu man uit. Dat maakt indruk! Hij geeft ons een hand en stelt zich voor als "Mr. Lucky" en verzoekt ons achter hem aan te rijden. We volgen hem, met in onze koplampen steeds de gezichtjes van de kinderen. We beginnen ons zorgen te maken, zijn we de Sanipass opnieuw aan het afdalen? Het lijkt wel of we een trap afrijden, stapvoets en hotsend en botsend over de rosten en dat allemaal in het donker. Knap dat Blikkie het nog doet, maar door de goede hand van Frank komt het allemaal goed.Als we uiteindelijk stoppen, zijn we blij en ook erg moe. Het is dan al 18.30 uur en we zijn bijna non stop aan het rijden geweest.

Het enige moment dat we even hebben gestopt hebben was tegen 12.00 uur omdat er een groot bord langs de weg stond met " Belgian chocolate" voor lunch en verkoop. Piepende remmen waren nodig om Blikkie te stoppen, maar we konden hier echt niet aan voorbij rijden. Eerst naar de shop en daar kopen we alles wat we lekker vinden ; nougat met pure chocolade, macademias in chocolade, pure chocolade repen en enorme grote bollen gevuld met pure chocolade. Dat wordt smullen.;-)

We lopen door de tuin naar het restaurantje en bestellen koffie en thee en muffins met spinazie/geitenkaas en kaas/bacon. Erg lekker. Deze plek ademt een speciale sfeer uit, noem het vredig. We moeten ons los maken van deze plek om verder te rijden.

Dit doen we dan ook en onderweg hebben we een aaneenschakeling van landschappen. Na enige tijd is vooral suikerrietplantage de enige landbouwactiviteit die we zien.

We stappen uit en hebben geen idee waar we zijn, het is erg donker maar daardoor zien we een prachtige sterrenhemel waar de melkweg heel erg mooi te zien is. Ook dit is enorm genieten. Mr. Lucky helpt ons met de bagage en loopt voor ons uit een paadje in, door een afrastering van recht opstaande palen dat een hekwerk vormt. Een deur gaat open en we kijken met verbazing binnen in een grote rondavel met een gelakte grijze vloer, wit geschilderde wanden en een heel groot bed dat prachtig is opgemaakt. We zijn verrast, dit is echt heel erg mooi. Hier gaan wij twee nachten verblijven:)) aan de rondavel zit nog een kleinere rondavel vast en dat is de badkamer, ook erg mooi. " I'll give you 5 minutes to get ready, than I will pick you up" . Oke, we zetten de bagage neer, kijken even rond en frissen ons een beetje op. Time's up........ We worden meegenomen naar een kraal, waarin een grote Rondavel staat. Bij de ingang van de kraal zien we een hoge rieten doorgang met de hoorns van een koe er aan vast gemaakt. We krijgen uitleg; we gaan op bezoek bij de dorpsoudste. Helaas is deze weg, een van zijn vrouwen bezoeken, maar zijn zoon zal ons ontvangen. We moeten eerst op z'n Zulu's ons aanmelden en vragen of we welkom zijn. We roepen een voor ons heel vreemd woord en krijgen als antwoord nog meer vreemde woorden van de zoon. Deze verschijnt in Zulu klederdracht, bontkappen op de benen, geitenvel als lendedoek, armbanden om de bovenarmen en een soort van haarband van dierenvel. Gelukkig vertaald Mr. Lucky e.e.a. En we zijn welkom om het huis binnen te komen. Het welkomstritueel gaat verder, dit ritueel gebruikten de Zulu's nog zo' 100 jaar geleden als er gasten op bezoek kwamen.

We worden in een prachtige hele grote rondavel binnen gelaten, er staan voor ons stoelen klaar, er ligt een zebravel op de grond in de achterste punt. Dit blijkt een heilig plek waar de grootmoeder geëerd wordt. Nadat we zijn gaan zitten komt " de zoon" binnen met een houten schaal met een stuk vlees er op. Enkele jonge vrouwen, gekleed in een rokje, enkelbanden met bellen en armbanden en kettingen, binnen en zij plaatsen enkele potten op de grond. Naar Zulu gebruik krijgen de gasten te eten en drinken en dit kan je niet weigeren, dus krijgen we Zulubier en vlees. Dit vlees wordt nog eerst gegrild waarna er meerdere keren een stukje vlees door ons kan worden afgepakt als de zoon de schaal aanbiedt. Erg lekker. Daarna knielt een Zulumeisje voor ons neer en geeft een lepel( uitgeholde kalebas) gevuld met bier aan ons. Dit smaakt erg zuur en we nippen er van. Als de lepel met de open kant naar onderen wordt terug gegeven is duidelijk dat je niet meer wenst te krijgen. Dart doen we dus, ook omdat we gewaarschuwd zijn dat dit bier al snel op je inwerkt en je erg dronken kunt worden.

Het bijzondere is dat wij de enige gasten zijn, en dit alles voor ons wordt gedaan.

Bij her welkomstritueel horen ook dansen. Dit kon in ver verleden de hele nacht in beslag nemen, wij krijgen 3 dansen te zien. De dansers zijn in klederdracht, zoals eerder beschreven. Er komt een man binnen die een hele grote trommel bij zich heeft, en het geluid vult de ruimte tot in je maag. Er komt een groep jongens en meisjes al zingend binnen. Dar klinkt erg goed, meerstemmige klanken. Dan beginnen de jongens te dansen, het lijken wel acrobaten. Zo lenig en soepel. Wat ze dien in hun benen zo hoog schoppen dat de voet boven het hoofd komt. Dit lukt totdat ze onderuit gaan en op hun billen belanden, waarna een volgende danser opstaat en met dansen begint. Bij onze voeten is een grote schaal met gloeiende houtskool gezet, zodat we lekker warm blijven. De dansers en trommelaar zweten.

Bij de derde dans wordt ik opgehaald om met de meisjes samen te dansen, mijn benen hoog op te gooien. Heel fijn dat de meisjes hun benen maar tot de buik opgooien, dat kan ik nog net. Daarna wordt Frank gehaald om met de mannen te dansen, en hij torent hoog boven hen uit, benen hoog opzwaaiend. Ook Frank kan goed meedansen. We krijgen een applausje en hebben het intussen ook warm gekregen;)

Opeens begint Mr. Lucky te zingen en alle kinderen zingen mee, iedereen staat op en wij worden meegenomen, al zingend de hut uit. We gaan de donkere nacht in waar het al koel is geworden. De hele stoet loopt al zingend en dansend een pad af, naar beneden. Wij zingen en dansen mee en dat wordt erg gewaardeerd. Het gaat verder over een houten knuppelbrug en we horen een rivier onder ons stromen. Dan linksaf langs de oever van de rivier tussen weer andere rondavels door. Totdat we in een rondavel komen met een groot houtvuur. Daar stopt het dansen en zingen, de kinderen gaan terug. Mr. Lucky legt uit dat we nu deel van de groep zijn en lekker kunnen gaan eten.

We worden voorgesteld aan Kinette, zij heeft ons eten gemaakt en ze schept voor ons een bord vol op. Rijst, mais, groenten,kip en runderstoofpot. Erg lekker en we hebben intussen ook echt honger gekregen. We eten nog onder de indruk van alles. En lopen na het eten het pad over de brug terug naar onze hut. Opnieuw kijkend naar de sterrenhemel. Terug in onze hut gaan we het schoppen van onze benen nog even proberen, het lijkt niet zo moeilijk. Wel dus, hoger dan onze buik komen we niet zonder achterover te vallen, hopla zo op onze kont.

Deze hele reis is het zo genieten van alles, ook dit ervaren we als vrijheid.

Het is hier stil en donker, wat zullen wij slapen!