Snif snif
31 jul. 2015
🇿🇦
vanuit Zuid-Afrika
Na wederom een onrustige nacht, met een airco/verwarming die de hele Forrestcabin doet denderen, worden we ieder uur wakker. Om zeven uur staan we op, de verkoudheid die zich bij Marjolijn begon te ontwikkelen is als een bom ingeslagen. Vorige week was ik heel erg verkouden, helaas heb ik het blijkbaar doorgegeven. Marjolijn is heel erg ziek, ze voelt zich erg beroerd. Vandaar dat ik vandaag de blog schrijf, normaal doe ik de foto's bij de blog.
Na een hete douche voelt Marjolijn zich een klein beetje beter en besluiten we te gaan ontbijten in het restaurant. Het restaurant ligt op een kwartiertje lopen van onze hut, we besluiten om toch
de auto te nemen. Eenmaal in het restaurant bestellen we ontbijt, maar na een droge toast heeft Marjolijn genoeg, ik heb met haar te doen.
Na het ontbijt gaan we terug naar de hut en pakken we onze spullen in, we hebben een lange rit voor de boeg vandaag!
We vertrekkenom 8 uur, eerst bij de shop op het restcamp gestopt om Fisherman's friend, Vick's en andere verkoudheid middelen te kopen. Wel apart dat ze die spullen heel veel op voorraad hebben
hier, we horen overal mensen niesen en kuchen. Blijkbaar is de temperatuur hier en de gamedrives makenom 6 uurin de ochtend niet zo'n goede combinatie!
Daarna op het terrein nog even tanken, dan de weg op voor weer een rit van 400km. We rijden eerst om het Addo elephant park heen en zien links en rechts nog veel wilde dieren. We zien buffels,
struisvogels, kudu's, wrattenzwijnen, stokstaartjes en bavianen. Dat hebben we toch weer gezien!
Het duurt meer dan een uur voor we het park definitief achter ons laten. We draaien de R324 op om een shortcut te maken richting de kust, helaas komen we vrijwel direct op een rode zandweg uit.
Aangezien het vannacht flink geregend heeft, is dit niet zo'n goed idee voor Blikkie. Dan durven we hem straks helemaal niet meer terug te brengen! :-)
Ik draai de auto en rij terug naar de hoofdweg, we rijden dwars door een krottenwijk, waar een hond ons nog even duidelijk wil maken dat we beter door kunnen rijden. Gelukkig zijn onze banden
sterker dan zijn tanden! Deze weg zit helemaal vol met, zoals ze dat hier noemen, potholes. Gaten in het wegdek waar je wiel ongeveer in verdwijnt, niet doorheen rijden dus!
Eenmaal op de kruising terug draaien we de R10 op, een hele goede weg. Deze brengt ons naar de R72, die we volgen tot East London. Onderweg zien we mooie landschappen met heel veel koeien, zelfs op
de weg en in de bermen. Apart is dat, je rijdt 120km/h op een autosnelweg en ziet constant mensen en dieren op de weg lopen. Beetje eng af en toe!
Het landschap verandert langzaam, het wordt meer duin-achtig met veel vetplanten en andere beplanting. Niet vreemd eigenlijk, als je in Europa 400km rijdt, verandert het landschap natuurlijk ook!
Eenmaal in East-London verandert de rustige weg in een mierenhoop met files en kris kras kruisend verkeer. We manoeuvreren ons er doorheen en besluiten niet te stoppen om in de stad te gaan kijken,
te druk. We passeren de haven waar een heel groot vrachtschip aan de kade ligt, daarna rijden we de stad weer uit, rust!
We volgen de R72 nog een 20km en de Tom Tom geeft aan dat we rechtsaf moeten. Op zich niet zo raar, maar wel als je op een autoweg zit waar iedereen 120km/h rijdt en je op de snelste baan moet
wachten op tegemoet komend verkeer om af te slaan! Het gaat allemaal goed en we komen op een rustige landweg uit, we passeren nog een township van locals.
Hierna verschijnen aan de horizon allerlei resorts en de Indische oceaan, ons resort bereikt! We draaien het terrein op en melden ons aan een grote stalen poort, langzaam schuift die open en kunnen
we doorrijden naar de receptie. Uiteraard zijn we te vroeg en is onze kamer nog niet klaar, dan maar even wachten. We lunchen in het restaurant en maken nog even een korte strandwandeling. Er lopen
een paar honden met ons mee, we vermoeden dat ze van de eigenaar van het resort zijn. Ze vinden ons in ieder geval wel leuk en al snel zijn we stokken aan het gooien, de honden vinden het geweldig.
We missen Boris wel........
Aangezien het erg hard waait en toch wel fris is, gaan we terug naar binnen en horen dat onze kamer klaar is. We lopen met een jongen mee om er achter te komen dat onze kamer nog op z'n kop staat
en nog lang niet klaar! Weer wachten, maar uiteindelijk kunnen we er in. We komen in een mooie kamer met een grote schuifpui richting de oceaan, heel erg mooi!
Marjolijn gaat lekker in bad om op te warmen en ik zie uit mijn ooghoeken een aap die onze kamer wel interessant vindt. Maar meer dat onze deur openstaat en er waarschijnlijk wat te eten zal zijn,
die wil je niet binnen hebben. In het restaurant hebben ze er heel veel last van, ik heb er tijdens de lunch ook al eentje weggejaagd. Ik jaag de aap weg en doe de schuifpui maar dicht, toch beter.
We besluiten om even op het bed te gaan liggen, vallen in een diepe slaap en worden pas tegen het avondeten wakker, gelukkig gaat het een stuk beter met Marjolijn! Op naar het restaurant, waar we
van een heerlijk diner genieten van het buffet op Afrikaanse wijze, heerlijk!
Lekker vroeg naar bed en hopen dat het snel voorbij is met het gesnotter, morgen rijden we naar Mboti river lodge. Ik hoop dat we daar Wifi hebben, het ligt in ieder geval in the middle of nowhere!
Tot morgen allemaal!
Reacties
Reacties
31 jul. 2015, 22:09
Beterschap!! Veel sinaasappels eten, dan maar. Ananas helpt ook, de verse dan...
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!