We krijgen een kop thee/koffie en praten met hen over de Meerkatten en hun werk als Rangers. Blijkbaar is de vader van een van de mannen, 15 jaar geleden begonnen met het observeren van de Meerkatten. hij is ook begonnen om toeristen naar de Meerkatten te brengen om hen te zien.

Wij zijn vandaag de enige die op deze Trail mee gaan en dat vinden wij prima. We gaan op pad met een van de Rangers, de ander gaat naar een andere groep Meerkatten om te observeren. Na een korte wandeling zet de Rangers stoeltjes voor ons neer en we gaan zitten wachten bij een grote burcht die de meerkatten al zo'n 400 jaar gebruiken. Er is geen Meerkat te zien, en voor ons voelt het erg koud. Frank is al flink verkouden dus deze kou is niet echt goed voor hem. Gelukkig zien we na een 40 minuten wachten en na veel informatie over de meerkatten door de Ranger, de eerste meerkat. We zijn er meteen met de aandacht bij en de kou wordt vergeten. De meerkat wordt ook wel stokstaartje genoemd en doet zijn naam eer aan. Eenmaal buiten staat het diertje rechtop en steunt daarbij op zijn staart. De kop voortdurend ronddraaiend om te kijken of er geen gevaar dreigt. De Ranger laat heel stoer zien dat je de bollen die de stokstaartjes uit de grond halen, als mens ook kunt eten. Vervolgens merken we dat hij langzaam steeds meer last van zijn maag krijgt en tijdens het vertellen behoorlijk wat oprispingen krijgt. Na nog 10 minuten durft de rest van de familie , in totaal 9 meerkatten, naar buiten te komen en allen gaan rechtop staan, stokstijf. Dit doen zij om hun buik in de zon op te warmen zodat zij zich beter kunnen bewegen. Het duurt nog zeker een half uur voor de meerkatten actiever worden, gaan spelen, elkaars vacht onderhouden en kleine bolgewassen uitgaan graven en opeten. Vervolgens gaan zij achter elkaar verder de bush in om te gaan eten en verliezen we hen uit het oog. Voor ons is dit een erg leuk avontuur en we genieten in de auto terug naar de Lodge na van de mooie foto's.

In de Lodge staat er voor ons nog een heerlijk ontbijt klaar, dat hadden we nog niet gedaan. En een lekker bord havermout, quiches, pannenkoeken of omelet gaan er wel in. We warmen ons lekker op bij de houtkachel. Frank blijft snotteren en niesen, maar voelt zich goed en kan goed eten.

Tegen 11.00 uur gaan we weer op pad want vandaag hebben we nog een avontuur gepland. We rijden via Oudtshoorn de bergen in. Een prachtige rit, met vele Ostrich ( struisvogel) farms. We rijden tot het einde van de asfalt weg en stoppen bij de Cango Grotten. Cango is een Afrikaans woord voor een waterloop tussen twee bergen. We willen de adventure tocht van 1,5 uur gaan maken. Deze tocht gaat ver de grotten in en je moet door enkele zeer smalle spleten kruipen. Bij de ingang van de grotten staat een model van deze doorgangen en we besluiten te proberen of we er door kunnen. Dat lukt goed, maar we twijfelen of we dit wel moeten doen. Frank is niet fit en ik zie op tegen die smalle doorgangen. Een besluit is snel genomen, we gaan de Regular tour doen. Deze tocht duurt één uur en alles is gewoon te lopen.

Er is een grote groep die de grot in gaat, waaronder een buslading luidruchtige Nederlanders. In de eerste zaal wordt deze groep gesplitst en gaan alle Nederlanders met de ene gids mee, alle andere met de tweede gids. Na even oogcontact met elkaar te hebben gemaakt, blijven we staan, bij de tweede groep. We zijn even geen Nederlanders. We lopen door een prachtige grot,met vele grote zalen met veel "tabaksbladeren", stalagtieten en stalagmieten. We komen zelfs een " bruidssuite" tegen, die uiteraard onze aandacht krijgt. De gids geeft veel informatie en we krijgen tijd om foto's te maken en rond te kijken in alle zalen. In de grootste zaal gaat na uitleg hoe de grot is ontdekt het licht uit op 1 kaarsje na. Met dat licht is in 1860 een Nederlander deze grot ingegaan. Een durfal, je ziet nl. Nauwelijks iets.

Tot zo'n 250 jaar geleden leefden in de voorste grot nog de bosjesmannen. Waarom deze zijn verdwenen, is niet uitgelegd.

Tegen een uur of 13.00 zijn we weer buiten, en merken dat we de vochtige lucht van 18 graden niet erg prettig hebben gevonden. Frank snottert nog harder, dus even rust en lunch. We nemen echt even een break na lekker gegeten te hebben voelen we ons stukken beter.

We gaan aan ons derde avontuur van vandaag beginnen, een autotocht door de Swartbergpass. De tocht gaat over een mooie asfalt weg dieper de bergen in. Op een zeker moment stopt het asfalt en krijgen we een zandweg die zich steeds verder omhoog slingert. We vragen ons af of onze "Blikkie" = de Toyota Avansa ( niet te verwarren met de Toyata Avensis, die in Europa rondrijdt) dit wel zal doorstaan. Alles begint te rammelen, trillen en dan nog niet te spreken over mogelijke lekke banden in de middle of nowhere. We komen andere personenauto's tegen en concluderen dat deze weg dus door " normale" auto's bereden kan worden. Na 1,5 uur bereiken we de top op 2000 meter. Onderweg genieten we van de mooie vergezichten, de rode kleur van de bergen en de zandweg. Dit is echt een avontuur en we beginnen het steeds leuker te vinden. Als we aan de afdaling beginnen gaat de zandweg de ene na de andere haarspeldbocht geven. frank stuurt als de beste, tussen hobbels en bobbels door worden alle bochten perfect genomen! We rijden een gorge /kloof in, bergwanden steken hoog boven ons uit. De aarde lijkt hier gevouwen te zijn. Is dit nu door het opdrukken van de grond ontstaan of door vulkanisme? We weten het niet. Genieten doen we wel. Na 3 uur zandweg rijden, komen we weer op het asfalt en gaan aan de 120 km terug reis naar Oudtshoorn beginnen, via Klaarstroom,DeRust en Dysseldorp. We steken een keer of 8 de rivier over en rijden lang in een kloof. Weer indrukwekkend.

Het is pas tegen 18.00 uur zijn we terug bij onze Lodge, moe maar heel voldaan. Een dag met veel avontuur, leuk:))

We springen snel onder een warme douche, vooral Frank knapt lekker op. We gaan weer heerlijk eten in de Lodge en beginnen meteen aan de blog. Ook vandaag hebben we weer veel te schrijven.