Na een frisse douche en een lekker ontbijt met yoghurt met aardbeien en banaan gaan we ons voorbereiden op een actieve dag. Het is weer een zonnige dag, 27 graden, met iets sluierbewolking. We
hebben er zin in vandaag, lekker er op uit met de fietsen en hondenkar. Frank heeft gisterenavond de fietsen al van de camper gehaald en heeft nu ook nog de hondenkar gemonteerd aan zijn fiets,
omdat deze fiets nog alle versnellingen werkend heeft. Optimistisch beginnen we aan route 201, deze zou 30 km lang zijn en naar wij denken over vlak terrein. Niets is minder waar, we beginnen op
asfalt wat wel lekker fiets, maar dit gaat al snel over tot grof grind. Dat remt als een idioot en het tempo gaat gestaag omlaag. Daar komt bij dat we gestaag gaan stijgen. Kortom twee
tegengestelde bewegingen. We staan nog net niet stil, maar....... We houden vol. Onderweg komen we door mooie dorpjes en zien heel veel Romeinse kerkjes. Mooi maar allen in slechte staat ( de
kerkjes dan). De grond is donker rood en hierop zien we opnieuw olijfbomen, fruitbomen en notenbomen, rogge,tomaten, prei en druiven ( voor de wijn). We fietsen onder spoorbruggen door, waarop
rails uit 1887 en aangelegd door de Oostenrijkers. Een belangrijke infrastructuur in die tijd, mn voor de steengroeves. Vooral in Venetie werden de stenen gebruikt.
We zijn ook langs een werkende steengroeve gereden, en deze maakte vooral veel lawaai.
Intussen trappen we flink berg op over smalle grindpaden, en naast wij zelf doorstaat Boris dit alles, hoewel op de foto's te zien is dat hij het ondergaat. Net als wij overigens, bij 27 graden.
Vooral Frank is in goede conditie want met hondenkar en al komt hij boven, top!
Regelmatig wat drinken en voor ons een appel en een pak havermout koeken doet wonderen. De weg gaat naar beneden, maar nu komt het risico van uitglijden over het losse grind. Dus vooral remmen
geblazen en goed uitkijken. Ook blijkt de afstand bergaf op de kaart gelijk te zijn aan de afstand bergop, maar in de praktijk is dit heel anders! We zijn zo beneden!!
De route was goed aangegeven, tot het moment we met piepende remmen stoppen bij een doorgaande weg, 10 meter hiervoor nog een bordje 201 gezien, maar daarna niets meer te bekenen. Zonder een kaart
of idee van de route wordt het op richtinggevoel rijden. We besluiten via de doorgaande weg richting Rovinje te rijden. Het lijkt goed te gaan, tot we de bordjes van route 201 weer zien. Vol goede
moed weer de route opgepakt, maar het feest is van korte duur. Na 100 meter opnieuw de route kwijt en nu zijn we beiden ook nog erg moe gefietst. Het wordt de kortste route naar camping Amarin,
waar we heel tevreden onze fietsen neerzetten en Boris uit de hondenkar laten. Tijd om flink te eten en drinken. We bakken eieren met spek en tomaat, drinken water en koffie. Voor Boris een bak
lekkere brokken die er wel in gaan ( www.voervoorhondenkat.nl) en veel water, hoewel onderweg er water genoeg was.
Genoeg gerust, want we hebben gezien dat er op de camping scootertjes gehuurd kunnen worden. Lijkt ons een prima idee voor de rest van deze middag. We gaan naar het verhuurpunt op de camping.
Hoewel ik in de veronderstelling was achterop de scooter vanFrank plaats te nemen, ik heb nl. Nog nooit op een scooter gezeten, besluiten we anders. Ieder een eigen scooter. En wat blijkt ook ik
weet hier zo mee weg te rijden. We gaan ook nu weer vol gas op stap, eerst naar de kust gecrossed, daarna richting Rovinj, tot de tank van de scooter van Frank brandstof tekort aangeeft, alle
lampjes branden. Balen, maar we rijden terug naar de camping, waar we een wissel van scooter krijgen. We hebben nog een half uur de scooters te huur, dus opnieuw naar Rovinj gereden, maar omdat we
geen idee hebben van de wegen, keren we op enig moment om en rijden terug. Bij het inleveren van de scooters ontstaat er enige onduidelijkheid over wel of niet aftanken. Aangezien de verhuurder
alleen Kraotisch spreekt( erg handig met toeristen) blijkt uiteindelijk dat wij twee streepjes hadden moeten tanken. We zijn Verbaasd aangezien daar nergens iets over stond en ook niet over
gesproken is. Maar goed, we betalen nog 20 Kuna en daarmee is iedereen tevreden.
Terug bij de camper nemen we Boris mee naar zee, lekker zwemmen, spelen en rennen. Heerlijk is dat voor hem, wij hebben lekker kunnen wandelen en van het zicht op zee genoten.
Behoorlijk verschoten van kleur gaan we ons nestje opzoeken, morgen weer een nieuwe dag!
We lopen terug richting camper, maar komen dan langs een aantrekkelijk terras bij de zwembaden, er is niet veel voor nodig in daar neer te ploffen. We kijken of er internet is, zodat we de blog bij
kunnen werken. Vooral de foto's plaatsen is belangrijk. Het is zo leuk om iedere keer reacties te krijgen op onze belevenissen en foto's, wij genieten daar van.
Nu we hier toch zitten laten we ons lekker bedienen en bestellen heerlijk eten,met koude witte wijn. Hmmmm....daar zijn we echt aan toe.
