Custard cakejes
30 dec. 2016
🇵🇹
vanuit Portugal
Lissabon is overweldigend, daardoor zijn de bloggen van de eerste dag nog in wording. Vandaag dag 3 van onze reis.
Hmm...wat zijn ze toch heerlijk, als je er in bijt voel je de krokante bladerdeegkorst kraken om vervolgens de zijdezachte custard, zoet als honing, te proeven. Hmmm... we eten er allebei twee
achter elkaar bij heerlijke Americano. En dat op het "dak van Lissabon"Miradouro S?o Pedro Alcåntara,een parkje boven op één van de 7 heuvels van
Lissabon. Er staan verschillende bomen, allen nog met herfstbladeren. De temperatuur is heerlijk, een frisse wind volop zon en in de zon kan de jas uit. De bevolking van Lissabon lopen met dikke
jassen, hoeden en handschoenen aan. Ze denken dat het koud is.
We zijn met de kabeltramElevador da Gloriade heuvel op getrokken. Onder een luid gepiep en gekraak in een overvol trammetje. Wij zitten helemaal
achterin en kunnen zo de stad onder ons zien verdwijnen.
Als we uitstappen en rechtsaf draaien lopen we het parkje in en meteen een mini-kerstmarkt met glühwein, kurk producten ed. Er staat een clown met een Ransuil op zijn arm en hij hoopt deze bij ons
te kunnen plaatsen, om vervolgens een foto te maken tegen betaling. We zijn tegen dergelijke acties, vooral vanwege het oneigenlijk gebruik van dieren. In Peru heb ik zo ook Zeearenden gezien, in
Afrika ging het om aapjes.
We lopen dus door en genieten van het fenomenale uitzicht over de stad en de Taag. Alle huizen, kerken zijn wit en hebben rode bolle dakpannen wat de stad laat stralen. We gaan lekker op een
terrasje zitten voor de koffie en de custard taart.
Het is vijf uur s'morgens als we wakker worden van een blaas en brom geluid. Hier komt het vandaan, vlak onder ons raam, het is de afzuiging van de keuken. Tijd oor een kamerruil dus. Dit blijkt
geen probleem en al snel hebben we onze spullen van derde naar de achtste verdieping aan de straatkant. Na het ontbijt gaan we op pad. Vandaag gaan we de treintjes gebruiken waarmee je naar o.a.
Bairro Alto en Chiado kan komen.
Eerst 20 min. met de metro naar het centrum van Lissabon. We stappen uit op stationRestauradores, midden in het centrum. Verkeerschaos om ons heen,
toeterende auto's, bussen, vrachtauto's en tuktuks (de herinnering aan m'n vrijgezellenfeest is meteen weer daar!;))Het treintjeElevador de
Gloria,die ons naar boven brengt staat in een zijstraatje al klaar en we hebben een plekje achterin. De treintjes bestaan uit 1 coupé en zijn van hout, die glanzend in de lak staat. Het doet
jaren 30 aan. De trein is vol nadat er zo'n 30 personen zijn ingestapt. Piepend en krakend begint de trein aan haar klim naar de top van de heuvel. Steeds dieper zakt de stad weg, terwijl ons
perspectief op de stad veranderd. Langs de route, wat een rechte lijn is, zien we "street art", op speciaal daarvoor geplaatste grote houten schotten zijn graffiti tekeningen aangebracht. Overigens
hebben we gisteren op heel veel plekken graffiti gezien. Zelfs de trein is rondom beschilderd.
Het is waar, dePastéis de Belémzijn verleidelijk en we eten er dan ook ieder twee op. Daarna gaan we slenterend door de de straatjes van Chiado, we
lopen zoals het in ons opkomt. De smalle straten zijn ook hier bekleed met kleine tegeltjes, de stoepen zijn crèmekleurig, de straat grijs.
Pats ....daar lig ik op de grond, mn enkel omgezwikt en dat voor het voormalig universiteitsgebouw dat nu het natuurhistorisch museum bevat. Auw dat doet pijn, ik ben gevallen bij het afdalen van
de brede marmeren trap. De laatste tree is niet meer van een 3 cm hoge tree, die ik niet heb gezien. Frank helpt me overeind en steunt me tijdens het vervolg van de wandeling. Gelukkig gaat het
lopen steeds beter, misschien valt het mee.
We zwerven door de straatjes, langzaam dalend richting de Taag, die we regelmatig in de verte zien liggen. De lucht is blauwer dan blauw, de zon schijnt en we voelen ons geluk. We verbazen ons over
alles wat we zien, de verschillende tegelmotieven waarmee zo veel huizen hun voorgevels hebben bekleed, maar ook over een kerkje, ziekenhuis of winkeltjes. De kleine kruidenierswinkeltjes zien we
regelmatig. Ze zijn niet groter dan 16-20m2, verkopen groenten en fruit t/m toiletpapier. Wat er allemaal past! We kopen xxl mandarijnen, knoepers, voor straks. Soms kijken we op onze kaart om te
zien waar we zijn, maar al snel vertrouwen we op ons richtingsgevoel. Met mn enkel lijkt het goed te gaan, gelukkig.
Op de Avenuda 24 de Julho, lopen we evenwijdig aan de Taag, langs het treinstation richting een markthal, die we gisteren als tip van een winkelier hebben gekregen. Volgens hem kunnen we daar
heerlijk eten.
Bah....wat een lucht, een sterke geur van vis, vlees en fruit komt door de ingang van de markthal ons tegemoet. De enorme hal staat langs de rand vol met zaakjes die ieder een eigen specialiteit
eten verkopen. Dit gaat van Thais, Italiaans, Portugees, aangebrande varkens aan het spit, custard cakes, ijs, hamburgers. Overal overheerst de vis, we zien een viskraam met verse vis, waar vooral
de sardines met grote getalen te vinden zijn, maar ook enorme krabben en kreeften.
Het geluid is oorverdovend door de vele mensen die aan lange tafels met volle borden met elkaar praten. Geen mobiele telefoons hier;).
We besluiten om lekker buiten in het parkje in de zon te gaan zitten, genieten zo in de zon, even uit de drukte en geluid. Na een uurtje gaan we weer op pad, we lopen naarElevador de Santa Justa,die achter een gevel met een grote poort ligt. We nemen plaats in de houten coupé en als snel gaan we de heuvel op onder luid gepiep en
gekraak bereiken we Bairro Alto. De wijk bestaat uit huizenblokken, vaak betegeld maar ook vaak met afgebladderd stukwerk. Nauwe straatjes, met aan een kant zon waar we maar al te graag in lopen.
We komen weer terug bij het andere treintje en gaan lopend naar beneden ipv met de trein. We hebben onze jassen in de rugzak gedaan, de warmte voelen we goed ook doordat we zoveel lopen.
Wat een mist of is het rook, we zien even geen hand voor de ogen. Een vrouw staat bij een soort karretje met een oventje en daarop een pot met kastanjes, die ze aan het roken is. Overal in de stad
zien we dit en daardoor hangt de stad ook vol met rook.
We stekenAvenida da Liberdadeover en lopen hetHardrockcafébinnen. Ook deze is prachtig ingericht,
met petticoats en oldtimers. Het zit er vol, dus gaan we verder naar een ander plein, hetPraca Martim Moniz. Op dit plein zijn grote fonteinen en
terrasjes met eettentjes. Het straalt de jaren '60 uit, Flowerpower. Veel alternatieve eettentjes, en alternatieve mensen. We drinken een kop kokos/groene thee en kijken lekker rond terwijl we in
de zon zitten. We merken ook dat we geen honger hebben en de lunch hebben overgeslagen. Goed, we gaan weer verder en al snel vinden we tram 28, die ons door de hele stad zal rijden. Ook deze tram
straalt de jaren 30 uit, overal gelakt hout. Er staan veel mensen op de tram te wachten, gelukkig hebben we nog zitplaats. Met m'n enkel gaat het steeds minder, dus dit is een uitkomst. We rijden
door Alfama, Baixo, Barro Alto, komen langs deBasilica da Estrela, een rijk versierde basiliek
Opeens roept een man over deze basiliek, we schrikken er van. Hij staat naast ons in de tram, kijkt ons recht aan en roept hard. We kijken elkaar aan, halen onze schouders op en laten het er bij,
we kijken al snel weer naar buiten.
Opnieuw geschreeuw van de man, nu trekt hij zijn kinderen van het achterportaal en duwt hen naar een zitplaats voor ons. Dit roept stress op bij medereizigers, wij vinden het intimiderend en niet
getuigen van enig respect naar anderen toe.
Een oude dame stapt in en Frank biedt haar zijn plaats aan, zij bedankt vriendelijk omdat ze toch zo moet uitstappen. Zelfs zonder elkaars taal te spreken kunnen we communiceren, zo mooi.
Bij het eindpunt, bijPraca Bao Joåo Bosco, stappen we uit en lopen richting de oude begraafplaats. Dit schijnt al een stad op zich te zijn, met
straatnamen en enorme graftombes. Helaas heeft het lange zitten mijn enkel geen goed gedaan, ik verga van de pijn. Lopen is geen optie en daarbij komt dat de begraafplaats gaat sluiten. Dus terug
naar tram 28 om weer richting centrum te reizen. Onderweg hebben we twee leuke pleinen gezien, daar willen we uitstappen. Maar eerst nog zien in te stappen en dat is een verhaal apart. Dezelfde
luidruchtige man heeft nl. Besloten niet achteraan in de rij aan te sluiten, maar voor te dringen zodat hij als eerste in de tram is en zitplaatsen voor zijn vrouw en twee kinderen kan regelen door
een tas op een bank te zetten. Triomfantelijk zit hij even alleen in de wagon. Iedereen die rustig aan het wachten is staat perplex van zoveel ongemanierdheid en Frank geeft als enige in het Engels
zijn ongenoegen aan en terecht. Daarop begint de echtgenote commentaar te geven, zij moet er door en de wagon in. Frank blokkeert haar spreekt haar aan op het gedrag. "Maar ik stond voor jullie
hoor", is het antwoord van de vrouw. Zij komt als laatste in de wagon, maar heeft door het tasgedrag van haar man wel een zitplaats. Door Frank is de boodschap wel aangekomen.
Wij gaan achterin de wagon staan, en stappen uit in Chiado. Een drukte van jewelste, overal zijn mensen in de vele winkeltjes aan het inkopen. Er is live muziek op straat en vele terrasjes. We gaan
lekker ergens zitten, eten een tonijn quiche en kijken onze ogen uit. Zoveel mensen, lampjes, geluid. Na een uurtje gezeten te hebben gaan we weer op stap. Nou ja, alleen met de sterke arm van
Frank om me heen lukt het lopen. Meer hinkelen eigenlijk, maar naarmate we langer lopen gaat het beter. We zwerven nog wat door de stad, worden door "proppers" uitgenodigd om in hun restaurant te
gaan eten, overal tuktuks, taxi's en mensen, mensen, mensen. De sfeer is relaxed, we voelen ons heel veilig, ondanks de berichten over De USA en Rusland wat ons zorgen baart.
We zien in het centrum gebouwen waarvan alleen de buitenmuren nog staan, gestut dmv ijzeren staven. Binnenin zijn diepe kraters, waar graafmachines hun werk doen. Blijkbaar is renoveren geen optie
meer.
Tegen 22.00 uur nemen we de metro naar het hotel, we zijn moe. Bij de supermarkt naast het hotel kopen we nog een zak chips en chocolade die we, hoe onverstandig, nog opeten voor we gaan slapen.
Dit laatste lukt dan ook niet pas tegen 02.00 uur vallen we in slaap.
Reacties
Reacties
31 dec. 2016, 14:12
wat leuk weer van jullie blog.Fijne reis nog en succes met de enkelblessure.
31 dec. 2016, 16:49
Leuk dat we weer met jullie mee kunnen reizen.Geniet van een fijne reis, zorg goed voor je enkel.Liefs
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!